-
Dopełnia się gniew BożyWspaniały finał Objawienia bliski!
-
-
Zgromadzanie do Armagedonu
25. (a) Co Jan mówi o nieczystych „natchnionych wypowiedziach”, podobnych do żab? (b) Jakie odrażające, „nieczyste natchnione wypowiedzi”, przypominające żaby, występują w dniu Pańskim i do czego to prowadzi?
25 Jan opowiada: „I ujrzałem trzy nieczyste natchnione wypowiedzi, które wyglądały jak żaby, wychodzące z paszczy smoka i z paszczy bestii, i z paszczy fałszywego proroka. Są to w rzeczywistości wypowiedzi natchnione przez demony i dokonują znaków, i wychodzą do królów całej zamieszkanej ziemi, żeby ich zgromadzić na wojnę wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” (Objawienie 16:13, 14). W czasach Mojżesza Jehowa sprowadził na Egipt rządzony przez faraona plagę obmierzłych żab, wskutek czego „kraj (...) był pełny przykrej woni” (2 Mojżeszowa 8:5-15). W dniu Pańskim również pojawia się coś odrażającego i przypominającego żaby, tyle że bierze to początek z innego źródła. Chodzi o „nieczyste natchnione wypowiedzi” Szatana, najwyraźniej symbolizujące propagandę, która zmierza do zwrócenia przeciw Jehowie Bogu wszystkich władców ludzkich, czyli „królów”. Szatan chciałby w ten sposób nabrać pewności, że pod wpływem wylewania czasz gniewu Bożego nie zmienią zdania, lecz zdecydowanie opowiedzą się po jego stronie w „wojnie wielkiego dnia Boga Wszechmocnego”.
26. (a) Z jakich trzech źródeł pochodzi szatańska propaganda? (b) Kim jest „fałszywy prorok” i skąd o tym wiadomo?
26 Propaganda ta pochodzi od stworów, na które już się natknęliśmy w Objawieniu, mianowicie od „smoka” (Szatana) oraz „bestii” (jego ziemskiego systemu politycznego). Co jednak powiedzieć o „fałszywym proroku”? Jest on dla nas nowy tylko z nazwy. Wcześniej ukazano nam już dzikie zwierzę mające dwa rogi jak baranek, które dokonywało wielkich znaków przed siedmiogłową bestią. Ten zwodniczy twór występował w roli proroka na rzecz bestii. Zachęcał do oddawania jej czci, a nawet doprowadził do sporządzenia jej wizerunku (Objawienie 13:11-14). „Fałszywy prorok” na pewno więc wyobraża to samo, co bestia z dwoma rogami przypominającymi rogi baranka. Wniosek ten znajduje potwierdzenie w dalszej części sprawozdania, gdzie czytamy, że fałszywy prorok, podobnie jak symboliczne dwurożne zwierzę, dokonywał przed siedmiogłową bestią „znaków, którymi wprowadzał w błąd tych, co otrzymali znamię bestii, i tych, co oddają cześć jej wizerunkowi” (Objawienie 19:20).
-
-
Dopełnia się gniew BożyWspaniały finał Objawienia bliski!
-
-
„I [wypowiedzi natchnione przez demony] zgromadziły ich [ziemskich królów, czyli władców] na miejsce zwane po hebrajsku Har-Magedon” (Objawienie 16:16). Nazwa ta, lepiej znana jako Armagedon, pojawia się w Biblii tylko raz. Rozpala jednak wyobraźnię ludzi. Przywódcy światowi ostrzegają przed widmem Armagedonu nuklearnego. Armagedon bywa też kojarzony ze starożytnym miastem Megiddo, pod którym w czasach biblijnych stoczono wiele rozstrzygających bitew, toteż część przywódców religijnych snuje domysły, że właśnie na tym skrawku terenu rozegra się ostateczna wojna na ziemi. Jakże dalecy są od prawdy!
32, 33. (a) Co wyobraża Har-Magedon, czyli Armagedon, skoro nie jest to jakieś literalne miejsce? (b) Jakie inne pojęcia biblijne przypominają „Armagedon” albo się z nim wiążą? (c) Kiedy nadejdzie pora, by siódmy anioł wylał ostatnią czaszę gniewu Bożego?
32 Nazwa Har-Magedon znaczy: „Góra Megiddo”. Nie chodzi jednak o jakieś literalne miejsce, lecz o sytuację światową polegającą na zgromadzeniu wszystkich narodów przeciw Jehowie Bogu, który je w końcu unicestwi. Obejmie ona swym zasięgiem całą ziemię (Jeremiasza 25:31-33; Daniela 2:44). Armagedon przypomina „wielką winną tłocznię gniewu Bożego”, a także „Dolinę Wyroku”, czyli „Dolinę Joszafat”, gdzie narody są zgromadzane na wykonanie wyroku przez Jehowę (Objawienie 14:19; Joela 4:12, 14, BT [3:17, 19, Bw]). Ma też związek z „ziemią izraelską”, w której zostaną zgładzone szatańskie wojska Goga z Magog, jak również z miejscem „między morzem i prześliczną świętą górą”, gdzie król północy dojdzie „do swojego kresu” za sprawą wielkiego księcia Michała (Ezechiela 38:16-18, 22, 23; Daniela 11:45 do 12:1).
-