15. Jaką dwojaką winą krwi obciążył się Kościół katolicki w hitlerowskich Niemczech?

¹⁵ W książce Die katholische Kirche und das Dritte Reich (Kościół katolicki a Trzecia Rzesza) Guenter Lewy pisze: „Kiedy 13 kwietnia [1933 roku] w Bawarii zaczęto prześladować ‚Poważnych Badaczy Pisma Świętego’, Kościół zaaprobował nawet zarządzenie Ministerstwa Szkolnictwa i Wyznań, nakazujące donoszenie o każdym członku tej sekty, który dalej praktykuje zakazaną religię”.

[Ramka na stronie 270]

Cena kompromisu

W książce Die katholische Kirche und das Dritte Reich Guenter Lewy pisze: „Gdyby katolicyzm w Niemczech od początku prowadził politykę stanowczego sprzeciwu wobec reżimu nazistowskiego i przy niej obstawał, wtedy być może inaczej potoczyłyby się dzieje świata. Nawet gdyby w tej walce nie pokonano Hitlera i nie zapobiegnięto wszystkim jego zbrodniom, niepomiernie wzrósłby autorytet moralny Kościoła. Oczywiście, taki sprzeciw kosztowałby wiele istnień ludzkich, ale byłyby to ofiary poniesione w wielkiej sprawie. Jeśliby Hitler nie był pewny spokoju we własnym państwie, być może nie ważyłby się rozpętać wojny i uratowano by życie milionom ludzi. (...) Kiedy w hitlerowskich obozach koncentracyjnych umierało w męczarniach tysiące Niemców przeciwstawiających się narodowemu socjalizmowi, kiedy wyniszczano polską inteligencję, kiedy ginęło setki tysięcy Rosjan, traktowanych jako słowiańscy Untermenschen [podludzie], i kiedy 6 milionów ludzi mordowano za ‚niearyjskie’ pochodzenie, hierarchia Kościoła katolickiego w Niemczech popierała reżim dopuszczający się tych zbrodni. Papież rzymski, duchowy zwierzchnik i najwyższy autorytet moralny Kościoła rzymskokatolickiego, milczał” (strony 350, 370).