Czego się możemy nauczyć:

1:4; 2:4; 4:4, 5. W obliczu trudnych sytuacji lub ważnych decyzji ‛nie ustawajmy w modlitwie’ i postępujmy zgodnie ze wskazówkami teokratycznymi (Rzymian 12:12).

1:11 do 2:8; 4:4, 5, 15, 16; 6:16. Jehowa odpowiada na szczere modlitwy swoich sług (Psalm 86:6, 7).

1:4; 4:19, 20; 6:3, 15. Chociaż Nehemiasz był człowiekiem wrażliwym, dał piękny przykład zdecydowanego działania w obronie prawości.

1:11 do 2:3. Głównym źródłem radości Nehemiasza nie było prestiżowe stanowisko podczaszego, lecz rozwój prawdziwego wielbienia. Również dla nas służba dla Jehowy oraz wszystko, co się z nią wiąże, powinno być najważniejszą sprawą w życiu i głównym powodem do radości.

2:4-8. Jehowa pobudził Artakserksesa, by wydał Nehemiaszowi pozwolenie na odbudowę murów Jerozolimy. W Księdze Przysłów 21:1 czytamy: „Serce króla jest w ręku Jehowy jak strumienie wody. Zwraca je On, gdzie chce”.

3:5, 27. Nie możemy podzielać poglądu „znamienitych” Tekoitów, że wykonywanie fizycznej pracy na rzecz prawdziwego wielbienia uwłacza naszej godności. Naśladujmy zwykłych mieszkańców Tekoi, którzy chętnie stawili się do pomocy.

3:10, 23, 28-30. Choć sporo Świadków Jehowy wyjeżdża tam, gdzie potrzeba więcej głosicieli Królestwa, wielu z nas popiera czyste wielbienie Boga w miejscu zamieszkania. Możemy angażować się w budowy Sal Królestwa oraz akcje niesienia pomocy ofiarom katastrof, a przede wszystkim uczestniczyć w dziele głoszenia o Królestwie.

4:14. My również pokonamy strach przed sprzeciwem, jeśli zawsze będziemy pamiętali o „Jehowie, wielkim i napawającym lękiem”.

5:14-19. Namiestnik Nehemiasz jest dla chrześcijańskich nadzorców wzorem pokory, bezinteresowności i roztropności. Dopilnowywał przestrzegania prawa Bożego, ale nigdy nie wykorzystywał własnego stanowiska do samolubnych celów. Troszczył się za to o uciśnionych i ubogich. Okazując hojność, ustanowił piękny przykład dla wszystkich sług Bożych.

Czego się możemy nauczyć:

8:8. Jako nauczyciele Słowa Bożego ‛wykładamy jego sens’, gdy dbamy o odpowiednią dykcję, akcentowanie głosem, staramy się udzielać prawidłowych wyjaśnień i wskazywać praktyczne zastosowanie materiału.

8:10. „Radość z Jehowy” wynika z tego, że jesteśmy świadomi własnych potrzeb duchowych, zaspokajamy je oraz posłusznie stosujemy się do teokratycznych wskazówek. Jakże to więc istotne, byśmy pilnie studiowali Biblię, regularnie uczęszczali na zebrania chrześcijańskie oraz gorliwie uczestniczyli w dziele głoszenia o Królestwie i czynienia uczniów!

11:2. Opuszczenie dziedzicznej posiadłości i przeniesienie się do Jerozolimy pociągało za sobą pewne koszty i niewygody. Ci, którzy zgłosili się na ochotnika, dali dowód ofiarności. Możemy przejawiać podobne nastawienie, chętnie zgłaszając się do pomocy podczas zgromadzeń i przy innych okazjach.

12:31, 38, 40-42. Śpiew to wspaniała sposobność wysławiania Jehowy i wyrażania Mu swej wdzięczności. Podczas naszych chrześcijańskich zebrań powinniśmy śpiewać pieśni z całego serca.

13:4-31. Musimy mieć się na baczności przed sidłami materializmu, zepsucia i odstępstwa.

13:22. Nehemiasz zdawał sobie sprawę, że odpowiada przed Jehową Bogiem. My również powinniśmy być tego świadomi.

Koniecznie potrzebujemy błogosławieństwa Jehowy!

Psalmista śpiewał: „Jeżeli Jehowa nie buduje domu, na próżno się przy nim trudzą jego budowniczowie” (Psalm 127:1). Jakże pięknie Księga Nehemiasza ilustruje prawdę kryjącą się w tych słowach!

Ze sprawozdania tego płynie prosty wniosek: Skuteczność naszych wysiłków zależy od błogosławieństwa Jehowy. Czy moglibyśmy oczekiwać, że Jehowa będzie nam błogosławił, jeśli w swym życiu nie przyznamy pierwszeństwa prawdziwemu wielbieniu? A zatem tak jak Nehemiasz zawsze uważajmy je za rzecz najważniejszą.

To fascynujące sprawozdanie sporządzone przez namiestnika Nehemiasza przedstawia, jak dzięki roztropnemu działaniu i poleganiu na Jehowie zostało wywyższone prawdziwe wielbienie. Wyraźnie pokazuje, iż Bóg kieruje sprawami, by zrealizować swoją wolę. Opisuje ponadto silnego i odważnego przywódcę. Księga ta stanowi źródło cennych lekcji dla dzisiejszych prawdziwych sług Jehowy, ponieważ „słowo Boże jest żywe i oddziałuje z mocą” (Hebrajczyków 4:12).