8. Jak Nehemiasz uzdrawia sytuację wśród samych Żydów?

⁸ Powstają jednak problemy wśród samych Żydów. Niektórzy wbrew prawu Jehowy pożyczają na lichwę swym współwyznawcom (Wyjścia 22:25). Nehemiasz uzdrawia sytuację, piętnując materializm, a lud chętnie stosuje się do jego rad. On sam w ciągu całego 12-letniego okresu urzędowania w charakterze namiestnika, a więc od 455 do 443 roku p.n.e., nie żąda utrzymania przysługującego mu z racji pełnionej funkcji, ponieważ lud jest obarczony ciężką pracą.

10. (a) Gdzie mieszka lud i jaki spis zostaje przeprowadzony? (b) Jakie zgromadzenie zwołano i jaki jest program pierwszego dnia?

¹⁰ Pouczanie ludu (7:1 do 12:26). W mieście jest mało ludzi i domów, ponieważ większość Izraelitów mieszka poza jego obrębem na ziemiach dziedzicznie przypadających ich plemionom. Bóg poleca Nehemiaszowi zgromadzić dostojników i lud, by się wpisali do rodowodów. Czyniąc to, Nehemiasz korzysta z listy osób, które wróciły z Babilonu. Następnie zostaje zwołane ośmiodniowe zgromadzenie na placu publicznym przy Bramie Wodnej. Rozpoczyna je Ezdrasz, stojący na drewnianym podium. Błogosławi Jehowę, po czym od świtu do południa czyta z księgi Prawa Mojżeszowego. Umiejętnie pomagają mu inni lewici, którzy objaśniają ludowi Prawo i ‛czytają na głos z tej księgi, z prawa prawdziwego Boga; objaśniają je oraz wykładają jego sens; i na bieżąco podają, jak rozumieć to, co jest czytane’ (8:8). Nehemiasz zachęca lud, by ucztował, radował się i odczuł prawdziwość słów: „Radość z Jehowy jest waszą twierdzą” (8:10).

11. Jakie specjalne spotkanie odbywa się w drugim dniu i dlaczego wszystkich ogarnia radość?

¹¹ W drugim dniu zgromadzenia przełożeni ludu odbywają specjalne spotkanie z Ezdraszem, aby wniknąć w treść Prawa. Dowiadują się, że właśnie w siódmym miesiącu należy obchodzić Święto Szałasów, toteż natychmiast każą zrobić szałasy potrzebne na czas tego święta. Panuje „wielka radość”, gdy przez siedem dni lud mieszka w szałasach i codziennie słucha czytanego mu Prawa. Ósmego dnia „zgodnie z regułą” odbywa się uroczyste zgromadzenie (Nehem. 8:17, 18; Kapł. 23:33-36).

12. (a) Jakie zgromadzenie odbywa się jeszcze w tym samym miesiącu i co jest jego myślą przewodnią? (b) Jaka rezolucja zostaje przyjęta? (c) Jakie kroki poczyniono, by zaludnić Jerozolimę?

¹² W 24 dniu tego samego miesiąca synowie Izraela ponownie się zbierają i odłączają od wszystkich cudzoziemców. Wysłuchują specjalnego programu czytania Prawa, a potem grupa lewitów w sposób przemawiający do serca przypomina, jak Bóg postępował z Izraelem. Myśl przewodnia brzmi: „Wstańcie, błogosławcie Jehowę, waszego Boga od czasu niezmierzonego po czas niezmierzony. I niech błogosławią twe chwalebne imię, które jest wywyższone ponad wszelkie błogosławieństwo i chwałę” (Nehem. 9:5). Następnie wyznają grzechy swych praojców i pokornie proszą Jehowę o błogosławieństwo. Czynią to w formie rezolucji poświadczonej pieczęcią przedstawicieli narodu. Wszyscy postanawiają, że nie będą poślubiać nikogo spośród ludów tej ziemi, będą natomiast przestrzegać sabatów i łożyć na potrzeby służby pełnionej w świątyni oraz tych, którzy w niej pracują. Co dziesiąta osoba, wyznaczona przez losowanie, ma na stałe zamieszkać w obrębie murów Jerozolimy.

13. Co przewidziano w programie zgromadzenia z okazji poświęcenia muru i jakie zarządzenie wydano?

¹³ Poświęcenie muru (12:27 do 13:3). Poświęcenie nowo zbudowanego muru odbywa się wśród śpiewu i radości. Jest okazją do zwołania kolejnego zgromadzenia. Nehemiasz wyznacza dwa duże chóry dziękczynne i pochody, mające iść po murach w przeciwnych kierunkach, aby w końcu wspólnie złożyć ofiary w domu Jehowy. Wydano zarządzenia co do datków na utrzymanie kapłanów i lewitów usługujących w świątyni. Podczas dalszego czytania Pism wychodzi na jaw, że Ammonitom i Moabitom nie wolno wchodzić do zboru, toteż zaczęto oddzielać od Izraela całą mieszaną społeczność.

14. Jakie zło wkradło się podczas nieobecności Nehemiasza i co on czyni, aby je wykorzenić?

¹⁴ Położenie kresu nieczystości (13:4-31). Spędziwszy pewien czas w Babilonie, Nehemiasz wraca do Jerozolimy i stwierdza, iż Żydzi splugawili się nowymi występkami. Jakże szybko nastąpiły zmiany! Doszło nawet do tego, że na dziedzińcu świątyni arcykapłan Eliaszib urządził salę jadalną dla Ammonity Tobiasza — jednego z nieprzyjaciół Boga. Nehemiasz nie traci czasu. Wyrzuca sprzęty Tobiasza i każe oczyścić wszystkie sale jadalne. Ponadto dowiaduje się, że przestano składać datki dla lewitów, wobec czego musieli oni opuścić Jerozolimę, aby zarabiać na życie. W mieście panoszy się handel. Nie przestrzega się sabatu. Nehemiasz oświadcza: „Dokładacie do płonącego gniewu przeciwko Izraelowi, gdyż bezcześcicie sabat” (13:18). Na dzień sabatu zamyka przed handlarzami bramy i odpędza ich od murów. Ale dzieje się coś jeszcze gorszego — coś, do czego lud uroczyście zobowiązał się nie wracać. Otóż sprowadzono do miasta cudzoziemskie, pogańskie żony. Potomstwo urodzone z tych związków już nie mówi po żydowsku. Nehemiasz przypomina rodakom, że nawet Salomon zgrzeszył z powodu swych cudzoziemskich żon. Za ten właśnie grzech Nehemiasz wypędza wnuka arcykapłana Eliasziba.c Następnie uporządkowuje służbę kapłanów i lewitów.