25, 26. Jakie wydarzenia w Nikaragui doprowadziły do rozprawy przed Sądem Najwyższym i z jakim skutkiem?

²⁵ Nikaragua. Dnia 19 listopada 1952 roku misjonarz i sługa oddziału Donovan Munsterman stawił się przed kapitanem Arnoldem Garcíą, naczelnikiem Urzędu Imigracyjnego w stolicy kraju, Managui. Usłyszał, że wszystkim Świadkom Jehowy w Nikaragui „zakazuje się dalszego głoszenia swoich nauk i prowadzenia działalności religijnej”. Kiedy zapytał o powód takiej decyzji, kapitan wyjaśnił, że Świadkowie nie mają z ministerstwa pozwolenia na kontynuowanie działalności i że zostali oskarżeni o popieranie komunizmu. Kto ich oskarżył? Duchowni Kościoła rzymskokatolickiego.

²⁶ Donovan Munsterman natychmiast odwołał się do Ministerstwa Wyznań oraz do prezydenta Anastasia Somozy Garcíi — jednak bez skutku. Bracia zmienili więc metody działania. Zamknęli Salę Królestwa i zaczęli spotykać się w mniejszych grupach. Dalej głosili o Królestwie, ale zrezygnowali ze świadczenia na ulicach. Jednocześnie wystąpili do Sądu Najwyższego z prośbą o unieważnienie zakazu działalności. W prasie rozpisywano się o zakazie i o złożonej prośbie i Sąd Najwyższy zgodził się rozpatrzyć sprawę. Jakie przyniosło to rezultaty? Dnia 19 czerwca 1953 roku sąd ten jednogłośnie orzekł na korzyść Świadków. Uznał zakaz za pogwałcenie konstytucyjnie zagwarantowanej wolności słowa, sumienia i wyznania. Polecił też władzom przywrócić Świadkom Jehowy poprzedni status.

27. Dlaczego mieszkańcy Nikaragui byli zdumieni wyrokiem Sądu Najwyższego i jak na to zwycięstwo zapatrywali się nasi bracia?

²⁷ Nikaraguańczycy ze zdumieniem przyjęli fakt, że Sąd Najwyższy stanął po stronie Świadków Jehowy. Wpływ duchownych był tak silny, że trybunał ten wcześniej unikał wchodzenia z nimi w konflikt. Rzadko sprzeciwiał się też decyzjom przedstawicieli państwa, sprawujących rządy silnej ręki. Nasi bracia byli przekonani, iż odnieśli zwycięstwo dlatego, że chronił ich Władca Królestwa i że nie przestali głosić (Dzieje 1:8).