W wielu takich miejscach powstały grupy na oddaleniu, które od lat siedemdziesiątych stopniowo zaczęły się przekształcać w zbory.

Jednakże inne tereny obu regionów autonomicznych długo pozostawały prawie nietknięte. Spore odległości, brak dróg oraz tropikalne deszcze padające ponad osiem miesięcy w roku ogromnie utrudniały działalność kaznodziejską. Ale nie były to przeszkody nie do pokonania, czego dowiodło wielu gorliwych i nieustraszonych pionierów. W dużej mierze dzięki ich determinacji i ciężkiej pracy dzisiaj w obu tych regionach funkcjonuje siedem zborów i dziewięć grup, w których jest ogółem 400 głosicieli Królestwa.

Od 1994 roku na rozległych terenach regionów autonomicznych Biuro Oddziału organizuje coroczne kampanie głoszenia. Przez cztery miesiące pory suchej w oddalonych miasteczkach i wioskach głoszą okresowi pionierzy specjalni, wybrani spośród gorliwych pionierów stałych. Ci zaprawieni kaznodzieje stawiają czoła takim trudnościom, jak nieznośna spiekota, górzysty teren, zanieczyszczenie wody, niebezpieczeństwo spotkania węży i dzikich zwierząt oraz zarażenia się jakąś chorobą zakaźną. Ich celem jest dawanie dokładnego świadectwa, prowadzenie studiów biblijnych z zainteresowanymi i urządzanie zebrań chrześcijańskich, łącznie z uroczystością Pamiątki. Wyniki, jakie uzyskują, pomagają braciom z Biura Oddziału ocenić, gdzie należy wysłać pionierów specjalnych. Organizowane przez lata kampanie doprowadziły do utworzenia zborów i grup w miejscowościach Waspam oraz San Carlos, leżących nad rzeką Coco daleko na północnym wschodzie kraju.