Skarby największego jeziora Ameryki Środkowej

NIKARAGUA to niezbyt duży kraj, ale na jego terytorium znajduje się największy śródlądowy zbiornik wodny Ameryki Środkowej — jezioro Nikaragua. Co ciekawe, jest to prawdopodobnie jedyne słodkowodne jezioro, w którym występują oceaniczne gatunki ryb, między innymi rekiny, mieczniki i tarpony. Uczeni są zdania, że w dawnych czasach jezioro to było zatoką Pacyfiku, która wskutek działalności wulkanicznej została odcięta od oceanu. W wodzie stopniowo malała zawartość soli, a ryby przystosowywały się do życia w nowych warunkach.

Jezioro Nikaragua znajduje się na wysokości około 30 metrów n.p.m. Jego długość wynosi 160 kilometrów, a szerokość dochodzi do 70 kilometrów. Na jeziorze jest ponad 400 wysp, z czego jakieś 300 skupia się w północnej jego części, wokół półwyspu Asese, w pobliżu miasta Granada. Są to tak zwane Wysepki Granady.

Największą wyspą jest centralnie położona Ometepe, mająca 25 kilometrów długości i 13 kilometrów szerokości, utworzona z dwóch połączonych przesmykiem wysp-wulkanów. Wyższy wulkan, aktywny Concepción, jest regularnym stożkiem, wznoszącym się w północnej części Ometepe na wysokość 1610 metrów n.p.m. Drugi — wygasły wulkan Madera — ma 1394 metry wysokości. Okrywa go bujna szata roślinna, a krater wypełnia spowite mgłą jezioro.

Oprócz jeziora Nikaragua oraz naturalnego piękna tropików do atrakcji turystycznych regionu należą odkryte przez archeologów liczne pozostałości pradawnych cywilizacji. Ale na uwagę zasługuje coś więcej.

Życie na wodzie

Wulkaniczne Wysepki Granady pokryte są bujną tropikalną roślinnością i stanowią ostoję różnych dzikich zwierząt. Większą część powierzchni archipelagu porastają gęste lasy, w których kwitną egzotyczne kwiaty. Wybrzeża zamieszkuje urodziwe ptactwo wodne — między innymi czaple śniade, czaple białe, rybołowy, wężówki i kormorany. Na skraju dżungli wiatr wiejący od jeziora kołysze zwieszającymi się z potężnych drzew gniazdami dużych brązowych ptaków — kacykowców azteckich.

Część wysepek jest zamieszkana. Oprócz chat rybaków widzi się tu wille, do których zamożni właściciele przyjeżdżają na wypoczynek. Ponadto jest trochę szkół, restauracji i barów, a także cmentarz. Archipelag stanowi coś w rodzaju wodnej wsi.

Codziennie rano od wysepki do wysepki płynie niebiesko-biała łódź, która zabiera dzieci do szkoły. Podobną trasę przemierza pływający sklep, czyli kanu załadowane owocami i warzywami. Charakterystyczny jest widok mężczyzn zastawiających sieci oraz kobiet piorących odzież w jeziorze.

Wyspa Ometepe

Jakieś 50 kilometrów na południowy wschód od Granady leży Ometepe. Już od najdawniejszych czasów piękno tej wyspy oraz urodzajność gleb przyciągały osadników. To właśnie tutaj znaleziono najstarsze w Nikaragui ślady związane z rolnictwem. Dzisiaj Ometepe ma jakieś 42 000 mieszkańców, utrzymujących się głównie z rybołówstwa oraz uprawy kukurydzy, bananów i kawy. Wyspa słynie z imponującej fauny i flory. Uwagę przyciągają stada papug — konur czerwonoczelnych. Są też srokale białogardłe — śmigające między drzewami ptaki o niebiesko-białym upierzeniu. Powszechną sympatią cieszą się małpki kapucynki czarnobiałe.

Czy te skarby ocaleją?

Ponieważ jezioro Nikaragua jest wielkie, ludzie przyzwyczaili się myśleć, że nic nie zdoła mu zaszkodzić. Teraz jednak okazuje się, że trzeba je chronić przed zanieczyszczeniami rolniczymi i przemysłowymi, a także przed zamulaniem go przez osady nanoszone z terenów, na których wycięto lasy.