Agustín Sequeira, wtedy wykładowca matematyki w szkole prowadzonej przez józefitki, tak opowiadał o religijności ówczesnych mieszkańców tego miasta: „Większość ludzi stanowili katolicy, którzy drżeli przed księżmi, a zwłaszcza przed biskupem. Był on ojcem chrzestnym jednego z moich dzieci”.

Z powodu tej atmosfery strachu Biuro Oddziału miało trudności ze znalezieniem kwatery dla misjonarzy. Na przykład gdy wynajmowano mieszkanie u pewnego prawnika, poinformowano go, że będą tam organizowane zebrania chrześcijańskie. „Nie ma problemu” — odrzekł.

Doris Niehoff relacjonuje, co się wydarzyło później: „Kiedy zjawiliśmy się ze wszystkimi meblami, gospodarz miał zakłopotaną minę. Powiedział, że wysłał nam telegram z prośbą, byśmy nie przyjeżdżali. Dlaczego? Biskup zagroził mu, że jeśli wynajmie nam mieszkanie, jego syn nie będzie mógł chodzić do katolickiej szkoły. Na szczęście nie otrzymaliśmy tego telegramu i już wcześniej zapłaciliśmy czynsz za cały miesiąc.

„Wprawdzie w ciągu tego miesiąca udało nam się znaleźć inną kwaterę, ale kosztowało nas to wiele wysiłku” — kontynuuje Doris. „Właścicielem był odważny miejscowy biznesmen. Gdy biskup próbował wywrzeć na niego nacisk, ten odparł: ‚Wyrzucę ich pod warunkiem, że co miesiąc będę dostawał te czterysta cordob’. Oczywiście biskup nie miał zamiaru płacić. Ale niezrażony, porozwieszał we wszystkich sklepach plakaty ostrzegające ludzi przed rozmowami ze Świadkami Jehowy. Oprócz tego polecił właścicielom, żeby nic nam nie sprzedawali”.

Wydawało się, że mimo gorliwych starań misjonarzy nikt w Matagalpie nie zechce stanąć po stronie prawdy biblijnej. Jednakże wspomniany już nauczyciel matematyki, Agustín, miał wiele pytań, na które nie mógł znaleźć odpowiedzi. Zastanawiał się między innymi, dlaczego wciąż istnieją piramidy, a faraonowie, którzy je pobudowali, dawno już nie żyją. Agustín dokładnie pamiętał, jak odwiedził go misjonarz i pokazał mu w Piśmie Świętym odpowiedzi na jego pytania. „Byłem zafascynowany wersetami wskazującymi, że człowiek został stworzony nie po to, by umierać, ale by żyć wiecznie w raju na ziemi, i że zmarli zostaną wskrzeszeni. Szybko doszedłem do wniosku, że znalazłem prawdę”. Co zrobił Agustín? „Zacząłem głosić w szkole, w której uczyłem” — wyjaśnił. „Rozmawiałem ze wszystkimi, łącznie z dyrektorką będącą zakonnicą. Pewnej niedzieli zaprosiła mnie do siebie, żeby porozmawiać o ‚końcu świata’. Ku mojemu zaskoczeniu czekał tam już biskup Matagalpy.

„‚Synu’, zwrócił się do mnie, ‚słyszałem, że tracisz wiarę’.

„‚Jaką wiarę?’ — spytałem. ‚Tę, której nigdy nie miałem? To właśnie teraz zdobywam prawdziwą wiarę’”.

W ten sposób rozpoczęła się trzygodzinna dyskusja, której przysłuchiwała się zakonnica. Z gorliwości dla nowo poznanych prawd Agustín chwilami był dość bezpośredni. Nazwał nawet niechrześcijańską naukę o nieśmiertelności duszy spiskiem mającym na celu wyłudzanie pieniędzy od niewinnych ludzi. Aby unaocznić to biskupowi, powiedział: „Wyobraźmy sobie, że umarła moja matka. Naturalnie idę do biskupa i proszę, by odprawił mszę za jej duszę, która znajduje się w czyśćcu. Biskup pobiera ode mnie opłatę. Po ośmiu dniach następna msza, po roku kolejna i tak dalej. A jednak biskup nigdy mi nie powie: ‚Synu, już więcej nie będę odprawiał mszy, ponieważ dusza twojej matki wyszła z czyśćca’”.

„Och, tylko Bóg wie, kiedy dusza opuszcza czyściec!” — obruszył się biskup.

„Skąd więc biskup wiedział, kiedy się tam dostała i kiedy zacząć brać ode mnie pieniądze?” — zapytał Agustín.

Gdy podczas dyskusji chciał zacytować kolejny werset, zakonnica zwróciła się do biskupa: „Proszę spojrzeć, monsinior! On ma złą Biblię — to Biblia luterańska!”

„Nie” — odparł biskup. „To ja mu ją dałem”.

Ku zdumieniu Agustina w trakcie rozmowy biskup oświadczył, że nie należy wierzyć we wszystko, co mówi Pismo Święte. „Po tym spotkaniu”, opowiadał Agustín, „byłem przekonany, że duchowni chrześcijaństwa, tak samo jak przywódcy religijni z czasów Jezusa, stawiają tradycję kościelną ponad Słowo Boże”.

W lutym 1962 roku Agustín Sequeira został pierwszym ochrzczonym głosicielem w Matagalpie. Potem w dalszym ciągu robił postępy duchowe, usługując najpierw jako pionier i starszy, a od roku 1991 jako członek nikaraguańskiego Komitetu Oddziału.

[Ilustracja na stronie 79]

Agustín Sequeira był pierwszym głosicielem w Matagalpie