Szybka rozbudowa

Obecny dom Betel w Nigerii jest największym, ale nie pierwszym w dziejach tego kraju. Pierwsze biuro oddziału założył tu brat William R. Brown, który z żoną i córką przeprowadził się do Lagos w roku 1930. Mieszkali w kilku wynajętych pokojach, które jednocześnie służyły za główną siedzibę zachodnioafrykańskiego oddziału Towarzystwa Strażnica, nadzorującego dzieło Królestwa w Nigerii, Ghanie i Sierra Leone. W tamtym czasie dobrą nowinę obwieszczało w Nigerii zaledwie 7 osób.

Biblijny Brown, jak go wszędzie nazywano, był energicznym i odważnym głosicielem Królestwa. Nie lubił długo przesiadywać w biurze, toteż jeździł po kraju samochodem i pociągiem, wygłaszał wykłady publiczne i rozpowszechniał ogromne ilości literatury.

Potężne orędzie Królestwa trafiało na podatne umysły i serca, tak iż coraz więcej ludzi stawało się gorliwymi głosicielami dobrej nowiny. Następne dziesięciolecie przypominało sytuację w I wieku w Jeruzalem, gdy „Słowo Boże rosło i poczet uczniów (...) bardzo się pomnażał” (Dzieje Apostolskie 6:7, Bw). Do roku 1940 liczba aktywnych chwalców Jehowy w Nigerii zwiększyła się gwałtownie z 7 do 1051!

‛Malutki stał się tysiącem’, był to jednak zaledwie początek (Izajasza 60:22). W roku 1947 Towarzystwo posłało do Lagos trzech misjonarzy przeszkolonych w Gilead. Jeden z nich, Anthony Attwood, dalej aktywnie wypełnia tam swoje zadania. Wspomina, jak wyglądał wtedy dom Betel: „Było to mieszkanie nad sklepem obuwniczym. Składało się z trzech sypialni, salonu pełniącego rolę biura oraz jadalni. Brat Brown z żoną i rodziną zajmowali dwie sypialnie, a nasza trójka misjonarzy była stłoczona w trzeciej. Mieściły się tam jedynie trzy pojedyncze łóżka oraz szafa w ścianie”.

[Ilustracje na stronie 26]

Brat Brown z żoną przed biurem oddziału w latach czterdziestych