Z czasem zaczął też udzielać różnych informacji o tym wybawieniu. Na przykład natchnął Lamecha — dalekiego potomka Seta, syna Adama — by wypowiedział proroctwo o swoim synu: „Ten nas pocieszy w pracy naszej i mozole rąk naszych na ziemi, którą przeklął Pan” (1 Mojżeszowa 5:29). Stosownie do tej zapowiedzi chłopca nazwano Noe, co przypuszczalnie znaczy „wytchnienie” lub „pociecha”.

⁸ Jehowa postanowił zniszczyć tamten niegodziwy świat w ogólnoziemskim potopie, najpierw jednak polecił Noemu zbudować arkę, żeby mógł uratować życie. W ten sposób ocalał ród ludzki oraz różne gatunki zwierząt. Jakąż ulgę musiał odczuwać Noe i jego rodzina, gdy po potopie wyszli z arki na oczyszczoną ziemię! Jakże ich pocieszyło odkrycie, że przekleństwo ciążące na roli zostało uchylone, dzięki czemu znacznie łatwiej jest ją uprawiać! Spełniło się proroctwo Lamecha, a życie Noego okazało się zgodne ze znaczeniem jego imienia (1 Mojżeszowa 8:21). Ten wierny sługa Boży odegrał ogromną rolę w niesieniu rodzajowi ludzkiemu pewnej miary pociechy.