Pewnego dnia w 1908 roku Andreas Øiseth rąbał drewno na rodzinnej farmie w pobliżu miasteczka Kongsvinger, gdy odwiedził go pionier i dał mu książkę Boski plan wieków. Dwudziestoparoletni Andreas zachwycił się tym, co przeczytał, i zamówił więcej literatury. Kilka miesięcy później przekazał obowiązki na farmie jednemu z młodszych braci, a sam podjął służbę pionierską. W ciągu następnych ośmiu lat przemierzył z dobrą nowiną niemal całą Norwegię. Najpierw wyruszył na północ w głąb kraju — latem przemieszczał się rowerem, a zimą na fińskich sankach. Po dotarciu do Tromsø znów skierował się na południe, głosząc we wszystkich miejscowościach wzdłuż wybrzeża, aż w końcu przybył do Kristianii.

Będąc w Kristiansund, nawiązała kontakt z Huldą Andersen (później Øiseth), która również była oficerem Armii Zbawienia. Hulda zainteresowała się Biblią i wkrótce obie wyruszyły parowcem w długą podróż na północ, aż do Kirkenes przy granicy z Rosją. W każdym porcie schodziły na ląd i rozpowszechniały literaturę.

[Ilustracje na stronie 98]

Pierwsi pionierzy: 1) Helga Hess, 2) Andreas Øiseth, 3) Karl Gunberg, 4) Hulda Andersen i 5) Anna Andersen