PRZYBYWA PIONIERÓW

Po wojnie zachęcano głosicieli, by podejmowali służbę pionierską i pomagali rosnącej liczbie zainteresowanych. W rezultacie część tych, którzy w roku 1941 na skutek zakazu przestali być pionierami, teraz wznowiła tę służbę. Mimo niełatwej sytuacji ekonomicznej pod koniec 1946 roku było już 47 pionierów.

Należała do nich Svanhild Neraal, która właśnie w tym roku udała się na północ do okręgu Finnmark. Pięć lat wcześniej pełniła tam służbę pionierską razem z Solveig Løvås i przeżyła naloty bombowe na Kirkenes i Vardø. Nie mogła jednak zapomnieć o spotkanych tam zainteresowanych, dlatego teraz postanowiła wrócić do zrujnowanego wojną Kirkenes. Miejscowi ludzie uważali, że Svanhild postradała zmysły, skoro przeniosła się w te rejony, nie wiedząc nawet, gdzie będzie mieszkać.

Jednak Svanhild ufała Jehowie. Pierwszej zimy nocowała na podłodze w kuchni w małym domku zamieszkiwanym przez pięć innych osób. Powojenne warunki były skrajnie trudne, Svanhild musiała więc znosić wiele niedogodności. Często czekała w śniegu i marznącym deszczu na statki, które nie przypływały zgodnie z rozkładem, a nieraz nie przypływały w ogóle.

Svanhild miała mnóstwo ciekawych przeżyć z głoszenia Lapończykom (Saamom). Kiedy nie mogła dotrzeć do ich osad autobusem, wsiadała na łódź albo na rower. Gościnni Lapończycy często przyjmowali ją w swoich namiotach ze skór reniferów i pilnie słuchali, gdy głosiła im z pomocą tłumaczy. Zapraszali ją też na posiłki z mięsa renifera. Niektórzy z tych ludzi potem poznali prawdę.

Kjell Husby, usługujący wtedy w Betel, wspominał, że zawsze było wiadomo, gdzie akurat jest Svanhild — dzięki przysyłanym przez nią adresom prenumeratorów. W trakcie trzech lat służby na terenie Finnmarku pozyskała 2000 prenumeratorów Strażnicy i rozpowszechniła 2500 książek!

[Ramka i ilustracja na stronie 113]

Dotrzymał obietnicy

JOHANNES KÅRSTAD

URODZONY 1903 rok

CHRZEST 1931 rok

Z ŻYCIORYSU Przez osiem lat pełnił służbę pionierską, podróżując łodzią.

◼ W ROKU 1929 Johannes leżał w szpitalu, dochodząc do siebie po przebytej gruźlicy. Zaczął wtedy czytać Biblię i obiecał Bogu, że gdy wyzdrowieje, to będzie Mu służył.

Na krótko przed wyjściem ze szpitala Johannes z wielkim zainteresowaniem przeczytał kilka książek wydanych przez Badaczy Pisma Świętego. Później zdobył więcej publikacji i każdą przeczytał cztery lub pięć razy. Niemal natychmiast zaczął dzielić się prawdą z innymi. Gdy w pełni odzyskał siły, udał się do Bergen i skontaktował z bratem Ringereide, który zachęcił go do podjęcia służby pionierskiej. Chociaż Johannes dopiero co zaczął głosić, bez wahania został pionierem.

W latach 1931-1938 wraz z innymi pionierami pływał łodzią Ester, a potem przez jakiś rok — łodzią Ruth. Przemierzali wody wzdłuż całego wybrzeża aż do Tromsø na dalekiej północy. W 1939 roku Johannes został nadzorcą podróżującym we wschodniej Norwegii, a oprócz tego przez krótki czas współpracował z Betel. Po II wojnie światowej ożenił się z Sigrid i razem z nią pełnił służbę pionierską. W roku 1995 we Fredrikstad Johannes zakończył swój ziemski bieg.

[Ramka i ilustracja na stronie 132]

Dobrze sobie radzi na płaskim terenie

RANDI HUSBY

URODZONA 1922 rok

CHRZEST 1946 rok

Z ŻYCIORYSU Od roku 1946 pełni służbę pełnoczasową.

◼ RODZICE Randi zostali Świadkami Jehowy w roku 1938. W roku 1946 również Randi stanęła po stronie prawdy. W tym samym roku przyjęła zaproszenie do służby w Betel, gdzie poznała młodego brata o nazwisku Kjell Husby. Gdy po jakimś czasie się pobrali, oboje zostali pionierami. Prowadzili życie bogate pod względem duchowym i mogli zasmakować różnych form służby pełnoczasowej. Kjell zmarł w 2010 roku.

W ostatnich latach z powodu problemów z nogami Randi ma trudności z wchodzeniem po schodach i pod górę. Ale całkiem dobrze sobie radzi na płaskim terenie, często więc można ją zobaczyć, jak głosi na ulicy i w sklepach w Trondheim. Stara się głosić każdemu, kogo spotka, i zawsze nosi ze sobą literaturę przynajmniej w ośmiu językach. Przyjaciele ze zboru podwożą ją do ludzi, którzy regularnie przyjmują od niej czasopisma.

Randi nie ma już sił, by robić tyle, co dawniej. Ale dalej czerpie radość i satysfakcję ze służenia Jehowie całą duszą — wiedząc, że On nie ‛zapomni o jej pracy oraz o miłości, którą okazuje Jego imieniu’ (Hebr. 6:10).

[Ramka i ilustracje na stronach 149, 150]

Przekonał się, że Słowo Boże „oddziałuje z mocą”

VIKTOR UGLEBAKKEN

URODZONY 1953 rok

CHRZEST 1981 rok

Z ŻYCIORYSU Były przestępca, który uwolnił się od wpływu demonów i od narkotyków.

◼ VIKTOR już jako młody człowiek zaczął sięgać po haszysz i inne narkotyki i w końcu zszedł na drogę przestępstwa. Nigdy jednak nie przestał interesować się Biblią. W roku 1979, zmęczony swym dotychczasowym stylem życia, zaczął się zastanawiać, czy ta Księga nie mogłaby mu pomóc. Ale bliższe poznanie różnych religii sprawiło tylko, że czuł się sfrustrowany i niezadowolony.

W końcu, gdy pogrążony w depresji myślał o samobójstwie, dostał list od kuzynki z Bergen, która zaczęła studiować Biblię ze Świadkami Jehowy. Pojechał więc do niej i przyłączył się do studium, choć na początku próbował dowieść braciom, że są w błędzie. Potem jednak dowiedział się, że Bóg ‛doprowadzi do ruiny tych, którzy rujnują ziemię’, i przekształci naszą planetę w raj, a ponieważ zawsze niepokoił go stan środowiska naturalnego, wiadomość ta zrobiła na nim wielkie wrażenie (Obj. 11:18).

Viktor od razu zaczął chodzić z kuzynką na zebrania. Życzliwość i gościnność, której doświadczył zarówno w Sali Królestwa, jak i w domach Świadków, bardzo go poruszyła. Pod wpływem tego, co usłyszał i zobaczył, uświadomił sobie, że musi zmienić swoje życie i przestać zażywać narkotyki. Dzięki wytrwałym, szczerym modlitwom przekonał się, że Słowo Boże „oddziałuje z mocą” i że duch święty to ogromna siła (Hebr. 4:12; Łuk. 11:9, 13).

Ale droga Viktora do chrztu nie była prosta. Tylko dzięki wsparciu Jehowy zdołał wyzwolić się spod wpływu demonów i po dwóch nieudanych próbach wreszcie zerwać z narkotykami. Pewien starszy pomógł mu zrozumieć, że ‛jak ojciec okazuje miłosierdzie swoim synom, tak Jehowa okazuje miłosierdzie tym, którzy się Go boją’ (Ps. 103:13). Viktor robił postępy duchowe i w roku 1981 przyjął chrzest. Wprawdzie musiał odsiedzieć karę więzienia za popełnione wcześniej przestępstwo, ale gdy tylko wyszedł na wolność, podjął służbę pionierską. Od tamtej pory pomógł wielu osobom zostać sługami Jehowy. Szczególnie dobre rezultaty przynosi jego głoszenie w więzieniach, a dwóch więźniów, z którymi studiował, poznało prawdę.

Viktor jest dziś odpowiedzialnym mężem i ojcem, a także starszym w zborze. Wciąż pełni służbę pionierską, razem z żoną Tone i synem. „Służba kaznodziejska to jedna z rzeczy, dzięki którym się zmieniłem” — mówi Viktor. „Jestem niezmiernie wdzięczny Jehowie, że mogę dzielić się z innymi cennymi duchowymi skarbami”.

[Ramka i ilustracja na stronie 152]

Chciał robić coś lepszego

TOM FRISVOLD

URODZONY 1962 rok

CHRZEST 1983 rok

Z ŻYCIORYSU Piłkarz, który postanowił służyć Jehowie.

◼ W WIEKU 20 lat Tom miał przed sobą obiecującą karierę w jednej z najlepszych drużyn piłkarskich w Norwegii. Jego mama była już wtedy Świadkiem Jehowy. Gdy pewnego dnia odwiedził ją młody pionier, zaproponował Tomowi studium biblijne. Tom się zgodził, ale zaznaczył, że wcale nie zamierza być Świadkiem.

Kiedy Tom zaczął chodzić na zebrania, ujęło go ciepłe przyjęcie ze strony braci. Dostrzegł też, że obecni odszukują w Biblii wersety. Pomyślał: „To chyba Biblia sprawia, że wszyscy są tacy mili”.

W końcu Tom doszedł do wniosku, że znalazł prawdę i że chce służyć Jehowie. Ale czy jako dobrze zapowiadający się piłkarz zdoła przekonać swój klub, by rozwiązał z nim kontrakt? O dziwo, gdy wyjaśnił, że chce poświęcić swoje życie na coś lepszego niż kariera piłkarza, zarząd zgodził się unieważnić umowę.

W roku 1983 Tom został ochrzczony, a dwa lata później podjął służbę pionierską. W 1987 roku przeniósł się z Viktorem Uglebakkenem do Hammerfest, by pomagać tam, gdzie są większe potrzeby. Potem został nadzorcą obwodu, a teraz razem z żoną Kristiną usługuje w Betel.