W roku 1992 kilku pionierów w wieku około 19 lat przeprowadziło się do Måløy u wejścia do zatoki Nordfjord, by zadbać o mieszkających tam zainteresowanych. Z zapałem głosili i od razu zaczęli organizować zebrania w wynajętym przez siebie domu. Prawdą zainteresowała się pewna gościnna kobieta, która stała się dla tych młodych braci jak matka. Gdy później do Måløy przeniósł się jeden starszy z żoną, powstał tam zbór. Pionierzy spędzili w tej miejscowości wspaniałe chwile, prowadząc wiele studiów biblijnych, umacniając braci i zajmując się licznymi zadaniami w tym nowo powstałym, prężnym zborze. Jeden z nich przyznał: „Była to niezwykła przygoda i wyjątkowa sposobność, by wzrastać pod względem duchowym”. Dzięki ciężkiej pracy tych i innych osób obecnie w zborze Nordfjord jest 30 głosicieli, którzy prowadzą w sumie 50—60 studiów biblijnych.

[Ramka i ilustracja na stronie 113]

Dotrzymał obietnicy

JOHANNES KÅRSTAD

URODZONY 1903 rok

CHRZEST 1931 rok

Z ŻYCIORYSU Przez osiem lat pełnił służbę pionierską, podróżując łodzią.

◼ W ROKU 1929 Johannes leżał w szpitalu, dochodząc do siebie po przebytej gruźlicy. Zaczął wtedy czytać Biblię i obiecał Bogu, że gdy wyzdrowieje, to będzie Mu służył.

Na krótko przed wyjściem ze szpitala Johannes z wielkim zainteresowaniem przeczytał kilka książek wydanych przez Badaczy Pisma Świętego. Później zdobył więcej publikacji i każdą przeczytał cztery lub pięć razy. Niemal natychmiast zaczął dzielić się prawdą z innymi. Gdy w pełni odzyskał siły, udał się do Bergen i skontaktował z bratem Ringereide, który zachęcił go do podjęcia służby pionierskiej. Chociaż Johannes dopiero co zaczął głosić, bez wahania został pionierem.

W latach 1931-1938 wraz z innymi pionierami pływał łodzią Ester, a potem przez jakiś rok — łodzią Ruth. Przemierzali wody wzdłuż całego wybrzeża aż do Tromsø na dalekiej północy. W 1939 roku Johannes został nadzorcą podróżującym we wschodniej Norwegii, a oprócz tego przez krótki czas współpracował z Betel. Po II wojnie światowej ożenił się z Sigrid i razem z nią pełnił służbę pionierską. W roku 1995 we Fredrikstad Johannes zakończył swój ziemski bieg.

[Ramka i ilustracja na stronie 132]

Dobrze sobie radzi na płaskim terenie

RANDI HUSBY

URODZONA 1922 rok

CHRZEST 1946 rok

Z ŻYCIORYSU Od roku 1946 pełni służbę pełnoczasową.

◼ RODZICE Randi zostali Świadkami Jehowy w roku 1938. W roku 1946 również Randi stanęła po stronie prawdy. W tym samym roku przyjęła zaproszenie do służby w Betel, gdzie poznała młodego brata o nazwisku Kjell Husby. Gdy po jakimś czasie się pobrali, oboje zostali pionierami. Prowadzili życie bogate pod względem duchowym i mogli zasmakować różnych form służby pełnoczasowej. Kjell zmarł w 2010 roku.

W ostatnich latach z powodu problemów z nogami Randi ma trudności z wchodzeniem po schodach i pod górę. Ale całkiem dobrze sobie radzi na płaskim terenie, często więc można ją zobaczyć, jak głosi na ulicy i w sklepach w Trondheim. Stara się głosić każdemu, kogo spotka, i zawsze nosi ze sobą literaturę przynajmniej w ośmiu językach. Przyjaciele ze zboru podwożą ją do ludzi, którzy regularnie przyjmują od niej czasopisma.

Randi nie ma już sił, by robić tyle, co dawniej. Ale dalej czerpie radość i satysfakcję ze służenia Jehowie całą duszą — wiedząc, że On nie ‛zapomni o jej pracy oraz o miłości, którą okazuje Jego imieniu’ (Hebr. 6:10).

[Ramka i ilustracje na stronach 149, 150]

Przekonał się, że Słowo Boże „oddziałuje z mocą”

VIKTOR UGLEBAKKEN

URODZONY 1953 rok

CHRZEST 1981 rok

Z ŻYCIORYSU Były przestępca, który uwolnił się od wpływu demonów i od narkotyków.

◼ VIKTOR już jako młody człowiek zaczął sięgać po haszysz i inne narkotyki i w końcu zszedł na drogę przestępstwa. Nigdy jednak nie przestał interesować się Biblią. W roku 1979, zmęczony swym dotychczasowym stylem życia, zaczął się zastanawiać, czy ta Księga nie mogłaby mu pomóc. Ale bliższe poznanie różnych religii sprawiło tylko, że czuł się sfrustrowany i niezadowolony.

W końcu, gdy pogrążony w depresji myślał o samobójstwie, dostał list od kuzynki z Bergen, która zaczęła studiować Biblię ze Świadkami Jehowy. Pojechał więc do niej i przyłączył się do studium, choć na początku próbował dowieść braciom, że są w błędzie. Potem jednak dowiedział się, że Bóg ‛doprowadzi do ruiny tych, którzy rujnują ziemię’, i przekształci naszą planetę w raj, a ponieważ zawsze niepokoił go stan środowiska naturalnego, wiadomość ta zrobiła na nim wielkie wrażenie (Obj. 11:18).

Viktor od razu zaczął chodzić z kuzynką na zebrania. Życzliwość i gościnność, której doświadczył zarówno w Sali Królestwa, jak i w domach Świadków, bardzo go poruszyła. Pod wpływem tego, co usłyszał i zobaczył, uświadomił sobie, że musi zmienić swoje życie i przestać zażywać narkotyki. Dzięki wytrwałym, szczerym modlitwom przekonał się, że Słowo Boże „oddziałuje z mocą” i że duch święty to ogromna siła (Hebr. 4:12; Łuk. 11:9, 13).

Ale droga Viktora do chrztu nie była prosta. Tylko dzięki wsparciu Jehowy zdołał wyzwolić się spod wpływu demonów i po dwóch nieudanych próbach wreszcie zerwać z narkotykami. Pewien starszy pomógł mu zrozumieć, że ‛jak ojciec okazuje miłosierdzie swoim synom, tak Jehowa okazuje miłosierdzie tym, którzy się Go boją’ (Ps. 103:13). Viktor robił postępy duchowe i w roku 1981 przyjął chrzest. Wprawdzie musiał odsiedzieć karę więzienia za popełnione wcześniej przestępstwo, ale gdy tylko wyszedł na wolność, podjął służbę pionierską. Od tamtej pory pomógł wielu osobom zostać sługami Jehowy. Szczególnie dobre rezultaty przynosi jego głoszenie w więzieniach, a dwóch więźniów, z którymi studiował, poznało prawdę.

Viktor jest dziś odpowiedzialnym mężem i ojcem, a także starszym w zborze. Wciąż pełni służbę pionierską, razem z żoną Tone i synem. „Służba kaznodziejska to jedna z rzeczy, dzięki którym się zmieniłem” — mówi Viktor. „Jestem niezmiernie wdzięczny Jehowie, że mogę dzielić się z innymi cennymi duchowymi skarbami”.

[Ramka i ilustracja na stronie 152]

Chciał robić coś lepszego

TOM FRISVOLD

URODZONY 1962 rok

CHRZEST 1983 rok

Z ŻYCIORYSU Piłkarz, który postanowił służyć Jehowie.

◼ W WIEKU 20 lat Tom miał przed sobą obiecującą karierę w jednej z najlepszych drużyn piłkarskich w Norwegii. Jego mama była już wtedy Świadkiem Jehowy. Gdy pewnego dnia odwiedził ją młody pionier, zaproponował Tomowi studium biblijne. Tom się zgodził, ale zaznaczył, że wcale nie zamierza być Świadkiem.

Kiedy Tom zaczął chodzić na zebrania, ujęło go ciepłe przyjęcie ze strony braci. Dostrzegł też, że obecni odszukują w Biblii wersety. Pomyślał: „To chyba Biblia sprawia, że wszyscy są tacy mili”.

W końcu Tom doszedł do wniosku, że znalazł prawdę i że chce służyć Jehowie. Ale czy jako dobrze zapowiadający się piłkarz zdoła przekonać swój klub, by rozwiązał z nim kontrakt? O dziwo, gdy wyjaśnił, że chce poświęcić swoje życie na coś lepszego niż kariera piłkarza, zarząd zgodził się unieważnić umowę.

W roku 1983 Tom został ochrzczony, a dwa lata później podjął służbę pionierską. W 1987 roku przeniósł się z Viktorem Uglebakkenem do Hammerfest, by pomagać tam, gdzie są większe potrzeby. Potem został nadzorcą obwodu, a teraz razem z żoną Kristiną usługuje w Betel.