We wrześniu 1945 roku Nathan Knorr z Biura Głównego skontaktował się z Marvinem Andersonem, 28-letnim Amerykaninem duńskiego pochodzenia, który wcześniej pracował w Betel w Nowym Jorku, a teraz usługiwał w USA jako nadzorca obwodu. Zapytał go, czy byłby gotów pojechać do Norwegii, by zająć się tam pewnymi sprawami i zostać w tym kraju na dłużej. Brat Anderson się zgodził, ale zanim dotarł do Norwegii, minęło jeszcze kilka miesięcy.

W międzyczasie w grudniu 1945 roku Norwegię odwiedzili bracia Knorr i Henschel. Ich życzliwe wskazówki pomogły norweskim Świadkom umocnić więzy miłości i jedności. Przy tej okazji brat Knorr ogłosił, że w miejsce Enoka Ömana obowiązki nadzorcy oddziału przejmie teraz William Dey. Miesiąc później do Norwegii przybył brat Anderson, który w lutym został mianowany nadzorcą oddziału.

Zanim Marvin Anderson dotarł do Norwegii, praca w Biurze Oddziału ruszyła pełną parą.

Kiedy w roku 1946 brat Anderson został nadzorcą oddziału, Biuro było tak ciasne, że musiał dzielić pokój z pięcioma innymi braćmi. Aby rozrastająca się rodzina Betel mogła się pomieścić, trzeba było znaleźć lokum dla świeckich lokatorów, którzy mieszkali tam od czasów wojny.

Brat Anderson z zapałem przystąpił do swych zadań. Biuro zostało wyremontowane i zakupiono nowe wyposażenie — w tym napędzaną nogami maszynę drukarską.

[Ilustracja na stronie 127]

Marvin Anderson z żoną Karen