Kształt tego ostatniego wywodzi się ze starożytnej Chaldei, gdzie stanowił symbol boga Tammuza (przypominając mistyczne Tau, inicjał jego imienia), podobnie zresztą jak i w innych okolicznych krajach, łącznie z Egiptem”.

⁵ Vine wyjaśnia dalej: „Do połowy III wieku po Chr. kościoły albo zdążyły pozmieniać pewne doktryny wiary chrześcijańskiej, albo całkiem od nich odstąpiły. Chcąc podnieść prestiż odstępczego systemu kościelnego, zaczęto przyjmować do kościoła pogan, którzy się nie odrodzili przez wiarę, przy czym w dużej mierze pozwalano im zachować dotychczasowe pogańskie znaki i symbole.

8. Co podają inne źródła na temat krzyża i jego pochodzenia?

⁸ We francuskim dziele Dictionnaire Encyclopédique Universel (Powszechny słownik encyklopedyczny) przyznano: „Przez długi czas wierzono, że krzyż jako symbol religijny to znak wyróżniający specjalnie chrześcijan. Tymczasem wcale tak nie jest”. A w książce pt. Dual Heritage—The Bible and the British Museum (Podwójne dziedzictwo — Biblia i Muzeum Brytyjskie) znalazło się stwierdzenie: „Zdumienie może wywołać fakt, że w greczyźnie Nowego Testamentu słowo ‛krzyż’ nie występuje. Wyrazem tłumaczonym na ‛krzyż’ jest zawsze greckie słowo [stau·rosʹ], które oznacza ‛pal’ lub ‛prosty słup’. Pierwotnie krzyż nie był symbolem chrześcijańskim; pochodzi on z Egiptu oraz od Konstantyna”. Natomiast w New Catholic Encyclopedia wyjaśniono: „W symbolice sztuki wczesnochrześcijańskiej nie spotykamy wyobrażenia zbawczej śmierci Chrystusa na Golgocie. Pierwsi chrześcijanie, pozostający pod wpływem starotestamentowego zakazu sporządzania rzeźb, nie byli skłonni przedstawiać w jakiejkolwiek formie nawet narzędzia [śmierci] Pana. (...) Wizerunek krzyża pojawia się w czasach Konstantyna”.

Krzyż a Konstantyn

9. Co wspólnego ma kwestia krzyża z cesarzem Konstantynem?

⁹ Konstantyn to cesarz rzymski, który w roku 325 zwołał sobór nicejski i skłonił jego uczestników do przyjęcia niebiblijnej nauki, jakoby Chrystus był Bogiem. Chciał w ten sposób zespolić swoje imperium, zamieszkiwane przez pogan i odstępczych chrześcijan. The New Encyclopædia Britannica zawiera na jego temat następującą informację: „W przeddzień zwycięstwa nad Maksencjuszem, odniesionego w roku 312, Konstantyn miał wizję ‛znaku na niebie’ w formie krzyża, który uznał za Boską zapowiedź swego tryumfu”. Dodano też, że od tamtej pory Konstantyn zaczął propagować kult krzyża.

10. Dlaczego pogląd, jakoby Bóg albo Chrystus dał Konstantynowi „znak” w postaci krzyża, nie jest rozsądny ani zgodny z Pismem Świętym?

¹⁰ Czy jednak Bóg miałby dawać jakiś znak pogańskiemu wodzowi, który nie spełniał Jego woli, znak będący w dodatku symbolem pogańskim? Jezus zganił Żydów za domaganie się znaków (Mateusza 12:38-40). Co więcej: Konstantyn z racji swej pozycji politycznej iście po pogańsku przelewał orężem cielesnym niewinną krew, a ponadto w różnych intrygach pozbawił życia swoich krewnych oraz innych przyjaciół. W przeciwieństwie do tego Jezus powiedział: „Królestwo moje nie należy do tego świata. Jeżeliby moje królestwo należało do tego świata, przyboczni moi walczyliby” (Jana 18:36). Z tego też powodu nakazał Piotrowi: „Odłóż miecz na swoje miejsce, bo wszyscy, którzy za miecz chwytają, od miecza poginą” (Mateusza 26:52).

11. Co skłoniło Konstantyna do propagowania krzyża?

¹¹ W książce pt. Strange Survivals (Dziwne ocalenia) znajduje się następująca wypowiedź o Konstantynie i przyjętym przez niego krzyżu: „Postępowanie jego było bez wątpienia bardzo dyplomatyczne; ustanowił symbol, który z jednej strony satysfakcjonował chrześcijan walczących w jego armii, a z drugiej zadowalał [pogańskich] Galów. (...) Stanowił dla nich oznakę przychylności ich bóstwa słonecznego”, czyli boga słońca, któremu oddawali cześć. Tak więc „znak na niebie”, o którym opowiedział Konstantyn, nie miał nic wspólnego z Bogiem ani z Chrystusem, był natomiast ściśle związany z pogaństwem.