• Papua-Nowa Gwinea
    Rocznik Świadków Jehowy — 2011

    • Po jakimś czasie Rowena i Tom przeprowadzili się do miejscowości Hanuabada, co w lokalnym języku motu znaczy „wielka wioska”. Leży ona nad zatoką Port Moresby Harbour i obejmuje setki stojących na palach domów, połączonych ze sobą długimi drewnianymi pomostami wychodzącymi na plażę. „Wokół nas gromadziły się tłumy, żeby usłyszeć dobrą nowinę” — napisała Rowena. „Zainteresowanie było tak duże, że z wyjątkiem dwóch dni w ciągu dwóch miesięcy co wieczór wracaliśmy i prowadziliśmy studia biblijne”. Tom dodaje: „Nadzieja zmartwychwstania i perspektywa życia na rajskiej ziemi naprawdę przemawiały do tych ludzi. Mimo nacisków ze strony nieprzychylnych nam misjonarzy oraz miejscowego policjanta byli zdecydowani nie przerywać studium. Prawda głęboko zakorzeniła się w ich sercach”.

      Wśród tych, którzy ją przyjęli, znaleźli się Konio i Raho Rakatani, Oda Sioni, Geua Nioki i jej mąż Heni Heni, który 16 lat wcześniej otrzymał literaturę od załogi Lightbearera. Wkrótce potem już 30 osób przychodziło na zebrania regularnie odbywające się w domu Heni Heni. „Mężczyźni i kobiety siadali osobno, po przeciwległych stronach pokoju” — wspomina Oda Sioni, który był wtedy chłopcem. „Kobiety miały na sobie tylko spódnice z trawy i nie osłaniały niczym górnej części ciała, a swoje dzieci nosiły w kolorowych siatkach, które wieszały na belkach pod sufitem. Po karmieniu piersią wkładały maleństwa do siatek i delikatnie kołysały do snu”.

      Tom Kitto prowadził zebrania, korzystając z pomocy tłumacza. Nietrudno się domyślić, że nie zawsze wszystko szło jak z płatka. Don Fielder, który przyjechał tu w 1953 roku, wspomina: „Pewnego razu jako tłumacz usługiwał Badu Heni, brat Heni Heni. Wydawało się, że idzie mu dość sprawnie — powtarzał za Tomem i nawet naśladował jego gesty. Dopiero później przyznał się, że nie zrozumiał ani słowa z tego, co mówił Tom. Po prostu przedstawił słuchaczom prawdy, które sam zdążył poznać, i kopiował gesty mówcy, żeby wykład dobrze wypadł”. Mimo takich trudności grupa szybko się rozrosła i trzeba było utworzyć drugą, również we wsi Hanuabada, w domu Konio i Raho Rakatanich.