W tym okresie w Madang Lena i John Davisonowie poznali Kalipa Kanaia, nauczyciela z małej wioski Talidig, leżącej między Basken a Madang. Wkrótce zaczęli jeździć na studium do niego i jego krewnych. Irytowało to inspektora szkolnego, który był katolikiem. Nakazał on policji wyeksmitować Kalipa wraz z rodziną. Oni jednak, niezrażeni tym, przenieśli się do sąsiedniej wioski Bagildig. Ta mała grupka rozrosła się w prężny zbór. Później zbudowano tam przestronną Salę Królestwa, w której odbywały się także zgromadzenia obwodowe i okręgowe.

[Ramka i ilustracja na stronie 101]

„Nigdy nie zrezygnujemy”

KALIP KANAI

URODZONY 1922 rok

CHRZEST 1962 rok

Z ŻYCIORYSU Był jedną z pierwszy osób, które przyjęły prawdę w okolicach miasteczka Madang. Opowiada syn, Ulpep Kalip.

◼ OJCIEC był człowiekiem pokornym i myślącym. Stając przed jakimś problemem, najpierw uważnie słuchał i analizował sprawę, a dopiero potem wyrażał swoje zdanie.

Gdy miałem 15 lat, rekin odgryzł mi nogę tuż pod kolanem i trafiłem do szpitala w Madang. Kiedy ojciec przyszedł mnie odwiedzić, spotkał Johna Davisona, od którego usłyszał: „W nowym świecie Jehowa może dać twojemu synowi nową nogę”. Ojciec, zaintrygowany tym, zaczął poważnie studiować Biblię i wkrótce mocno uwierzył w jej obietnice.

Ponieważ on i jego krewni odeszli z Kościoła katolickiego, podburzono policję, by nas wysiedliła. Mieszkaliśmy w 12 domach zbudowanych niespełna rok wcześniej wśród bujnie kwitnących ogrodów. Funkcjonariusze rzucili płonące pochodnie na kryte strzechą dachy, które natychmiast stanęły w płomieniach. Zerwaliśmy się ratować nasz dobytek, ale gorący żar i dym zmusił nas do ucieczki na zewnątrz. Przez łzy patrzyliśmy, jak nasze domy obracają się w popiół.

Z bólem serca udaliśmy się do Bagildig, sąsiedniej wioski, której wódz życzliwie pozwolił nam wprowadzić się do małej jednoizbowej chaty. Tam ojciec przypomniał rodzinie: „Jezus był prześladowany. Możemy się więc spodziewać, że i nas ludzie będą prześladować, ale my nigdy nie zrezygnujemy z naszej wiary!”.