PARK

Słowo pardés występuje w Pismach Hebrajskich tylko trzy razy i bywa wywodzone z perskiego pairidaeza (zob. jednak RAJ). Jak podaje Cyclopædia pod red. J. M’Clintocka i J. Stronga (1894, t. VII, s. 652), u Ksenofonta to perskie określenie oznacza „rozległy teren okolony mocnym płotem albo murem, pełen drzew, krzewów, roślin ozdobnych i ogrodowych, w którym trzymano wybrane zwierzęta — na swobodzie lub w jakiś sposób ograniczone, zależnie od tego, czy były spokojne, czy dzikie”. Tłumacze Septuaginty zastosowali grecką formę tego słowa (parádeisos) wszędzie tam, gdzie napotykali wzmianki o ogrodzie Eden.

Salomon wśród swych wielkich dzieł wymienia „ogrody i parki [„sady”, Bg; hebr. fardesím]”, w których zasadził rozmaite drzewa owocowe (Kzn 2:5). Tego samego określenia używa w „najznakomitszej pieśni”, gdy opisuje, jak zakochany pasterz mówi do Szulamitki: „Twoja skóra to raj granatów z najwyborniejszymi owocami” (PnP 1:1; 4:12, 13). Z Nehemiasza 2:7, 8 (a więc już po niewoli babilońskiej) wynika, że król perski ustanowił Asafa „strażnikiem parku królewskiego” i że trzeba było prosić o pozwolenie na wycięcie w nim drzew na odbudowę Jerozolimy (zob. LAS; OGRÓD).