Budowa własnych miejsc zebrań

Mniej więcej w tym czasie bracia w Asunción zbudowali i oddali do użytku pierwszą w Paragwaju własną Salę Królestwa. W tym ładnym murowanym budynku mogło się pomieścić ponad 200 osób. Jakież to było świadectwo dla miejscowej społeczności, gdy mężczyźni, kobiety i dzieci wspólnie uczestniczyli w wykonywaniu wykopów, mieszaniu betonu, czyszczeniu cegieł, malowaniu i robieniu porządków! Postronni obserwatorzy nie mieli wątpliwości, iż są to pilni pracownicy.

Nie będącej jeszcze zborem niewielkiej grupie Świadków w miejscowości Vacay na południu kraju towarzyszyło na zebraniach wielu zainteresowanych, toteż tamtejsi bracia uznali, że również powinni mieć Salę Królestwa. Brakowało im jednak pieniędzy. Jak sobie poradzili? Umówili się z człowiekiem nadzorującym wyrąb lasu, że całą grupą oczyszczą z drzew pewien obszar, w zamian za co otrzymają budulec i zapłatę w pieniądzach. Gdy Sala była gotowa, cztery rodziny zainteresowanych, mieszkające na oddaleniu, sprzedały swe gospodarstwa i przeprowadziły się bliżej, by nie opuszczać zebrań.

Jednakże w roku 1962 brat Nathan Knorr, ówczesny prezes Towarzystwa Strażnica, zalecił nabycie parceli w jednej z lepszych dzielnic miasta; miała tam powstać siedziba Biura Oddziału, mieszcząca też dom misjonarski i Salę Królestwa.

Dumni z własnej Sali Królestwa (w Asunción) — pierwszej wzniesionej przez Świadków w Paragwaju