[Tabela na stronie 14]

DZIAŁALNOŚĆ APOSTOŁA PAWŁA WŚRÓD ŻYDÓW Z DIASPORY

PRZED SPOTKANIEM W JEROZOLIMIE W 49 ROKU N.E.

Dzieje 9:19, 20 Damaszek — „zaczął w synagogach głosić”

PO SPOTKANIU W JEROZOLIMIE W 49 ROKU N.E.

Dzieje 16:14 Filippi — „Lidia, (...) czcicielka Boga”

Dzieje 17:1 Tesalonika — „synagoga Żydów”

Dzieje 17:10 Berea — „weszli do synagogi Żydów”

Podróże Pawła a diaspora żydowska

Pierwsze zadanie apostoła Pawła polegało na ‛niesieniu imienia Jezusa Chrystusa do narodów, a także do królów oraz do synów Izraela’ (Dzieje 9:15).b Po naradzie w Jerozolimie Paweł kontynuował głoszenie Żydom z diaspory, gdziekolwiek się znalazł (zobacz ramkę na stronie 14). Świadczy to o tym, że przy podziale terenów, jakie należało objąć działalnością ewangelizacyjną, kierowano się kryterium geograficznym. Paweł i Barnabas objęli swą pracą misjonarską obszary leżące na zachodzie, a inni głosili w ojczyźnie Żydów oraz w ich dużych skupiskach na wschodzie.

Gdy Paweł i jego towarzysze rozpoczęli drugą podróż misjonarską z Antiochii w Syrii, skierowali się na zachód przez Azję Mniejszą do Troady. Stąd przeprawili się do Macedonii, ponieważ uznali, że ‛Bóg wezwał ich, aby oznajmili dobrą nowinę Macedończykom’. Potem zbory chrześcijańskie powstawały w miastach europejskich, między innymi w Atenach i Koryncie (Dzieje 15:40, 41; 16:6-10; 17:1 do 18:18).

Około roku 56, pod koniec trzeciej podróży misjonarskiej, Paweł planował udać się jeszcze dalej na zachód i tym samym poszerzyć teren, który został mu przydzielony na spotkaniu w Jerozolimie. Napisał: „Gotów jestem oznajmiać dobrą nowinę również wam, tam w Rzymie” oraz „pójdę przez wasze strony do Hiszpanii” (Rzymian 1:15; 15:24, 28).