Pytania czytelników

W Liście do Rzymian 9:3 apostoł Paweł pisze: „Wolałbym bowiem sam być pod klątwą odłączonym od Chrystusa dla zbawienia braci moich, którzy według ciała są moimi rodakami” (BT). Czy to oznaczało, że Paweł był skłonny oddać życie, byle ocalić swych rodaków — Żydów?

Najwznioślejszy przykład miłości ustanowił Jezus. Był gotów oddać duszę, czyli życie, za grzeszny rodzaj ludzki. Podczas służby publicznej poświęcił się dla swych rodaków, Żydów, aby jak najwięcej mogło skorzystać z jego ofiary okupu (Marka 6:30-34). Ich obojętność i sprzeciw wobec orędzia o zbawieniu nigdy nie stłumiły serdecznej troski Jezusa o naród żydowski (Mateusza 23:37). W ten sposób zostawił nam ‛przykład, abyśmy wstępowali w jego ślady’ (1 Piotra 2:21).

Czy niedoskonali ludzie mogą naśladować miłość Jezusa? Owszem, przykładem jest apostoł Paweł. Tak się martwił o swych rodaków, Żydów, że z miłości do nich powiedział, iż wolałby dla ich zbawienia „być pod klątwą odłączonym od Chrystusa”.

Paweł użył tu hiperboli, czyli zamierzonej przesady, aby dokładnie wyrazić swą myśl. Podobnym wyolbrzymieniem posłużył się Jezus w Ewangelii według Mateusza 5:18, gdzie powiedział: „Dopóki nie przeminie niebo i ziemia, ani jedna jota, ani jedna kreska nie przeminie z zakonu, aż wszystko to się stanie”. Jezus wiedział, że niebo i ziemia nie przeminą. Tak samo nie doszłoby do tego, żeby Paweł stał się przeklęty, ani do tego, by wszyscy Żydzi przyjęli chrystianizm. Pawłowi chodziło jednak o to, iż zrobiłby dosłownie wszystko, aby pomóc Żydom skorzystać z Bożego środka zbawienia, udostępnionego przez Jezusa Chrystusa. Nic dziwnego, że apostoł mógł zachęcać współchrześcijan: „Bądźcie naśladowcami moimi, jak i ja jestem naśladowcą Chrystusa” (1 Koryntian 11:1).

Obecnie chrześcijanie powinni przejawiać taką samą troskę o niewierzących, jaką wykazywali Jezus i Paweł. Nigdy nie możemy dopuścić, aby brak zainteresowania lub jawny sprzeciw ze strony mieszkańców terenu, na którym świadczymy, stłumiły naszą miłość do bliźnich i nasze gorliwe pragnienie dopomagania im w poznawaniu drogi zbawienia (Mateusza 22:39).