Dysponując tak bezspornymi dowodami na poparcie nadziei zmartwychwstania, Paweł mógł zapewnić Ateńczyków: „Bóg (...) ustalił (...) dzień, kiedy zamierza sprawiedliwie sądzić zamieszkaną ziemię przez męża, którego na to wyznaczył, a rękojmię tego dał wszystkim wskrzeszając go z umarłych” (Dzieje Apostolskie 17:30, 31).

Wskrzeszenie Jezusa rzeczywiście jest najpewniejszą poręką nadziei zmartwychwstania.

Świadectwo o „powstaniu z martwych”, które Paweł dał na Wzgórzu Marsa, podzieliło zebranych tam słuchaczy na trzy grupy: ‛Jedni zaczęli drwić, drudzy powiedzieli: „Posłuchamy cię o tym jeszcze innym razem” (...) ale niektórzy przyłączyli się do niego i stali się wierzącymi’ (Dzieje Apostolskie 17:32-34).