Pisarz: Paweł

1. Jakie prześladowania wybuchły w Rzymie około roku 64 i z jakiego powodu?

PAWEŁ znowu był więźniem w Rzymie. Ale podczas tego powtórnego uwięzienia znalazł się w znacznie cięższych warunkach niż za pierwszym razem. Był mniej więcej 65 rok. W lipcu 64 roku w Rzymie wybuchł wielki pożar, pustosząc 10 spośród 14 dzielnic. Jak donosi rzymski historyk Tacyt, mimo zabiegów cesarza Nerona „nie ustępowała hańbiąca pogłoska i nadal wierzono, że pożar był nakazany. Aby ją więc usunąć, podstawił Neron winowajców i dotknął najbardziej wyszukanymi kaźniami tych, których znienawidzono dla ich sromot, a których gmin chrześcijanami nazywał. (...) Schwytano (...) ogromne mnóstwo (...) i udowodniono im nie tyle zbrodnię podpalenia, ile nienawiść ku rodzajowi ludzkiemu. A śmierci ich przydano to urągowisko, że okryci skórami dzikich zwierząt ginęli rozszarpywani przez psy albo przybici do krzyżów, albo przeznaczeni na pastwę płomieni i gdy zabrakło dnia, palili się służąc za nocne pochodnie. Na to widowisko ofiarował Neron swój park (...) Budziła się ku nim litość, jako że nie dla pożytku państwa, lecz dla zadośćuczynienia okrucieństwu jednego człowieka byli traceni”.a

2. W jakich okolicznościach Paweł napisał List 2 do Tymoteusza i dlaczego z docenianiem wypowiedział się o Onezyforze?

² Przypuszczalnie właśnie w czasie tych okrutnych prześladowań Paweł ponownie znalazł się w Rzymie jako więzień. Tym razem był skuty łańcuchami. Nie spodziewał się uwolnienia, czekał już tylko na ostateczny wyrok i egzekucję. Mało kto go odwiedzał. W gruncie rzeczy każdy, kto by się otwarcie podał za chrześcijanina, narażał się na aresztowanie i męczeńską śmierć. Dlatego Paweł mógł z prawdziwym docenianiem napisać o swym gościu z Efezu: „Oby Pan obdarzył miłosierdziem dom Onezyfora, ponieważ często niósł mi pokrzepienie i nie zawstydził się moich łańcuchów. Wręcz przeciwnie, gdy akurat był w Rzymie, pilnie mnie szukał i znalazł” (2 Tym. 1:16, 17). Będąc o krok od śmierci, Paweł nazwał siebie „apostołem Chrystusa Jezusa z woli Bożej zgodnie z obietnicą życia związanego z Chrystusem Jezusem” (1:1). Wiedział, że czeka go życie w jedności z Chrystusem. Głosił w wielu głównych miastach ówczesnego świata — od Jerozolimy po Rzym, a być może aż po Hiszpanię (Rzym. 15:24, 28). Ukończył bieg, dochowując wierności (2 Tym. 4:6-8).

3. Kiedy powstał List 2 do Tymoteusza i dlaczego chrześcijanie przez stulecia odnosili z niego pożytek?

³ Paweł napisał ten list około roku 65, krótko przed swą męczeńską śmiercią. Ponieważ wcześniej zachęcał Tymoteusza, żeby pozostał w Efezie, ten prawdopodobnie wciąż tam przebywał (1 Tym. 1:3). Teraz Paweł dwa razy usilnie go prosi, by szybko do niego przyszedł i przyprowadził ze sobą Marka, a także przyniósł okrycie i zwoje pozostawione przez Pawła w Troadzie (2 Tym. 4:9, 11, 13, 21). Napisany w tak krytycznym momencie list zawiera szczególnie gorące zachęty dla Tymoteusza — zachęty, z których przez stulecia odnosili pożytek wszyscy prawdziwi chrześcijanie.

4. Co dowodzi, że List 2 do Tymoteusza jest autentyczny i kanoniczny?

⁴ Dowody autentyczności i kanoniczności omówione w związku z Listem 1 do Tymoteusza dotyczą też Listu 2 do Tymoteusza. Uznawali go i powoływali się na niego pisarze i komentatorzy wczesnochrześcijańscy, między innymi Polikarp, żyjący w II wieku.