Pisarz: Paweł

1. Zgodnie z jakim poleceniem Paweł napisał List do Hebrajczyków?

PAWEŁ jest najbardziej znany jako apostoł skierowany „do narodów”. Ale czy głosił tylko nie-Żydom? Nic podobnego! Zanim został ochrzczony i otrzymał zadanie do wykonania, Pan Jezus powiedział o nim Ananiaszowi: „Człowiek ten jest mi naczyniem wybranym, aby nieść moje imię do narodów, a także do królów oraz do synów Izraela” (Dzieje 9:15; Gal. 2:8, 9). Napisanie Listu do Hebrajczyków było zgodne z danym Pawłowi poleceniem, by niósł imię Jezusa do synów Izraela.

2. Jak można odeprzeć zarzuty, że to nie Paweł napisał List do Hebrajczyków?

² Jednakże część krytyków powątpiewa, czy List do Hebrajczyków napisał Paweł. Powołują się na przykład na to, że w tekście nie występuje jego imię. Nie jest to jednak żaden argument, ponieważ wiele innych ksiąg kanonicznych nie zawiera imienia pisarza, a jego tożsamość ustala się na podstawie ich treści. Ponadto zdaniem niektórych Paweł celowo nie przedstawił się z imienia w liście do hebrajskich chrześcijan w Judei, gdyż było ono znienawidzone przez tamtejszych Żydów (Dzieje 21:28). Również inny styl niż w pozostałych listach Pawła wcale nie dowodzi, że to nie on był pisarzem. Bez względu na to, czy zwracał się do pogan, do Żydów, czy do chrześcijan, zawsze wykazywał zdolność ‛stawania się wszystkim dla ludzi wszelkiego pokroju’. W tym wypadku przekonywał Żydów jako Żyd i używał argumentów, które mogli oni w pełni zrozumieć i ocenić (1 Kor. 9:22).

3. Jakie dowody zawarte w tym liście wskazują, że napisał go Paweł i że skierował go głównie do Żydów?

³ Sama treść tej księgi również wskazuje, że jest ona dziełem Pawła. Pisarz przebywał w Italii i był blisko związany z Tymoteuszem. Fakty te pasują do Pawła (Hebr. 13:23, 24). Ponadto typowe dla niego są nauki, chociaż argumentację przeprowadzono z żydowskiego punktu widzenia, aby trafić do przekonania czysto żydowskiemu zborowi, do którego list był skierowany. W związku z tym w pewnym komentarzu powiedziano na temat Listu do Hebrajczyków: „Cała konstrukcja listu dowodzi, że został on napisany do rodowitych Żydów. Gdyby był skierowany do pogan, nawet jeden na dziesięć tysięcy nie zrozumiałby tych wywodów ze względu na nieznajomość systemu żydowskiego, tymczasem pisarz wszędzie zakłada, że czytelnik posiada tę wiedzę” (A. Clarke, Commentary, t. 6, s. 681). Pomaga to też wyjaśnić różnicę stylu między tym listem a innymi listami Pawła.

4. Co jeszcze dowodzi, że List do Hebrajczyków napisał Paweł?

⁴ Odkrycie około roku 1930 papirusu Chestera Beatty’ego nr 2 (P⁴⁶) dostarczyło kolejnych dowodów, że pisarzem omawianej księgi był Paweł. Na temat tego papirusowego kodeksu, powstałego zaledwie półtora stulecia po śmierci Pawła, sławny brytyjski krytyk tekstu sir Frederic Kenyon oznajmił: „Na uwagę zasługuje okoliczność, że List do Hebrajczyków umieszczono zaraz po Liście do Rzymian (czego raczej nie robiono), a to dowodzi, iż w tym wczesnym okresie, gdy sporządzano ów manuskrypt, nie żywiono żadnych wątpliwości co do autorstwa Pawła”.a Cyclopedia McClintocka i Stronga mówi na ten temat wyraźnie: „Nie ma istotnych dowodów — ani zewnętrznych, ani wewnętrznych — które by uzasadniały przypisanie autorstwa tego listu komukolwiek poza Pawłem”.b

5. Jak treść Listu do Hebrajczyków świadczy o jego natchnieniu?

⁵ O tym, iż List do Hebrajczyków jest ‛natchniony przez Boga’, świadczy nie tylko okoliczność, że był uznawany przez pierwszych chrześcijan, ale też jego treść. Wielokrotnie powołując się na dawne teksty, bezustannie kieruje on uwagę czytelnika na proroctwa z Pism Hebrajskich i wyjaśnia, jak wszystkie one spełniły się na Chrystusie Jezusie. W samym rozdziale 1 przytoczono aż siedem fragmentów Pism Hebrajskich, by udowodnić, że Syn jest teraz wyższy od aniołów. Księga ta stale wywyższa Słowo i imię Jehowy i wykazuje, iż Jezus jest Naczelnym Pełnomocnikiem w sprawie życia, a Królestwo Boże poddane jego władzy — jedyną nadzieją ludzkości.

8. Dlaczego Paweł był znakomicie przygotowany do napisania Listu do Hebrajczyków i jakie uszeregowane argumenty przedstawił?

⁸ Nikt lepiej od apostoła Pawła nie zdawał sobie sprawy, z jakim naciskiem i prześladowaniami mieli do czynienia chrześcijanie pochodzenia żydowskiego. Nikt też nie był lepiej niż on, dawny faryzeusz, przygotowany do przytoczenia rzeczowych argumentów przeciwko tradycji żydowskiej. Korzystając z gruntownej znajomości Prawa Mojżeszowego, zdobytej u stóp Gamaliela, przedstawił niezbite dowody, że Chrystus wypełnił Prawo, jego rozporządzenia i ofiary. Wykazał, jak to wszystko zostało teraz zastąpione czymś znacznie chwalebniejszym i przynoszącym nieporównywalnie większe dobrodziejstwa, związane z nowym i lepszym przymierzem. Z właściwą sobie bystrością umysłu uszeregował dowody, by je podać w sposób jasny i przekonujący. Koniec przymierza Prawa i wejście w życie nowego przymierza, wyższość kapłaństwa Chrystusowego nad Aaronowym, prawdziwa wartość ofiary Chrystusa w porównaniu z ofiarami z byków i kozłów, stawienie się Chrystusa przed samym Jehową w niebie, a nie w zwykłym namiocie na ziemi — wszystkie te zupełnie nowe nauki, wyjątkowo odrażające dla nie wierzących Żydów, zostały tu przedstawione chrześcijanom pochodzenia żydowskiego i poparte tyloma dowodami z Pism Hebrajskich, że powinny były przemówić do każdego rozsądnego Żyda.

9. Jaką skuteczną bronią stał się List do Hebrajczyków i dlaczego świadczył o miłości Pawła?

⁹ List ten stał się dla hebrajskich chrześcijan nową i skuteczną bronią, pozwalającą zamknąć usta żydowskim prześladowcom, a ponadto dostarczył mocnych argumentów, które mogły przekonać i nawrócić szczerych Żydów poszukujących prawdy Bożej. Świadczy o głębokiej miłości Pawła do tych chrześcijan i o jego gorącym pragnieniu niesienia im praktycznej pomocy w trudnych czasach.