Ponad 100 islandzkich głosicieli pojechało do Kopenhagi na kongres międzynarodowy pod hasłem „Pokój na ziemi”, który odbył się w dniach 5-10 sierpnia 1969 roku. Była to największa grupa delegatów z Islandii na zgromadzeniu międzynarodowym. Za granicę pojechało wówczas 80 procent islandzkich głosicieli.

Ponieważ wyjazd na kongres w 1969 roku zaplanowało wielu braci z Islandii, duńskie Biuro Oddziału zadbało o to, by siedzieli oni razem. Codziennie rano przed rozpoczęciem sesji islandzcy bracia spotykali się na swoim sektorze, gdzie przedstawiano streszczenie programu w ich własnym języku.

Wśród delegatów na tym zgromadzeniu znalazł się młody mężczyzna Bjarni Jónsson. Jego ojciec, będący prawnikiem, miał w Rejkiawiku budynek, który bracia wynajęli na dom misjonarski i Biuro Oddziału. Bjarni nie wiedział zbyt wiele o prawdzie, a celem jego podróży do Kopenhagi wcale nie było uczestniczenie w zgromadzeniu. Dlaczego więc się tam znalazł?

Kjell Geelnard, który był wówczas sługą oddziału, miał kiedyś do omówienia kilka spraw z ojcem Bjarniego. Przy okazji opowiedział mu o kopenhaskim zgromadzeniu i o grupie braci, którzy planują się tam udać. Kiedy ów prawnik o tym usłyszał, zapytał, czy jego najstarszy syn nie mógłby do nich dołączyć. Powiedział bratu Geelnardowi, że syn właśnie ukończył szkołę średnią, więc chciałby mu sfinansować zagraniczną wycieczkę, a że nadarzała się sposobność, mógłby go wysłać do Kopenhagi. Zdaniem Kjella pomysł był niezły, odrzekł więc, że jeśli Bjarni chciałby zobaczyć, jak wygląda zgromadzenie, załatwi mu zakwaterowanie w Kopenhadze. Zadowolony prawnik spytał syna, czy chce dołączyć do grupy Świadków Jehowy udających się na zgromadzenie. Młodzieniec chętnie się zgodził.

Poproszono Dział Zakwaterowania o znalezienie miejsca dla Bjarniego. Bracia zapewnili mu nocleg u rodziny Świadków. Pewien amerykański delegat, który miał dzielić pokój z Islandczykiem o imieniu Jakob, odwołał rezerwację, więc Bjarniemu przydzielono jego miejsce. Jednak z jakiegoś powodu Jakob również się nie pojawił. Jedynym gościem na kwaterze okazał się Bjarni. Dział Zakwaterowania nie powiadomił gospodarzy, że Bjarni przyjeżdża zamiast brata z USA, więc uważali go za Jakoba.

Ilekroć spotykają się bracia z różnych stron świata, opowiadają sobie mnóstwo przeżyć. Duńscy bracia byli zdziwieni, że „Jakob” ma tak niewiele do powiedzenia. Z kolei Bjarni nie mógł pojąć, czemu gospodarze ciągle mówią do niego „Jakob”. Pomyślał, że jest to biblijne imię i widocznie Świadkowie Jehowy mają zwyczaj tak się zwracać do innych. Nieporozumienie zostało wyjaśnione, kiedy brat mieszkający w domu, w którym kwaterował Bjarni, spotkał pioniera z Danii pełniącego służbę w Islandii. Zapytał go, czy „Jakob” jest niedługo w prawdzie, bo tak mało wie o działalności w Islandii. Pionier wyjaśnił, że „Jakob” to w rzeczywistości Bjarni, student z Islandii, który przyjechał z braćmi do Kopenhagi. Gospodarze okazywali Bjarniemu serdeczną gościnność i zaproponowali, by został u nich jeszcze tydzień, gdy będzie zwiedzał Danię. Ta życzliwość ujęła go za serce.

Co istotne, Bjarni uczestniczył w zgromadzeniu. I chociaż nie znał prawdy na tyle, by w pełni skorzystać z programu, przedstawiane pouczenia wywarły na niego ogromny wpływ. Kiedy powrócił do Islandii, razem z rodziną zaczął studiować Biblię. Bjarni zrobił piękne postępy i w roku 1971 został ochrzczony. A od roku 1979 usługuje w islandzkim Komitecie Oddziału.

[Ilustracja na stronie 227]

W roku 1969 przeszło 100 głosicieli z Islandii uczestniczyło w zgromadzeniu międzynarodowym pod hasłem „Pokój na ziemi” w Kopenhadze