• Kraje byłej Jugosławii
    Rocznik Świadków Jehowy — 2009

    • ZGROMADZENIA W NIEMCZECH

      Chociaż bracia w Jugosławii nie żyli w takiej izolacji jak ich współwyznawcy w innych krajach komunistycznych, stanowili nieliczne grono i tęsknili za możliwością zaznania miłości ogólnoświatowej społeczności braterskiej. Dlatego gdy się dowiedzieli o planach zorganizowania w 1969 roku zgromadzenia międzynarodowego pod hasłem „Pokój na ziemi”, wystąpili do władz o zgodę na wyjazd na ten kongres. Łatwo sobie wyobrazić, jak się ucieszyli, kiedy ją otrzymali!

      Zgromadzenie odbywało się w Niemczech na wielkim stadionie w Norymberdze, gdzie kilkadziesiąt lat wcześniej swoje parady wojskowe organizował Hitler, który groził, że zniszczy Świadków Jehowy. Program przedstawiano w wielu językach, a jugosłowiańscy delegaci z ogromną radością przyjęli wiadomość, że w lasku niedaleko stadionu odbędą się sesje w ich językach. Boisko przedzielono dużą sceną, dzięki czemu połowa delegatów mogła słuchać przemówień wygłaszanych po serbsko-chorwacku, a połowa po słoweńsku. To ośmiodniowe zgromadzenie bardzo pogłębiło wiedzę i umocniło wiarę braci!

      W całej Jugosławii rezerwowano pociągi i autobusy mające zawieźć delegatów do Niemiec. Brat, który pojechał na kongres z Chorwacji, opowiada: „Byliśmy zachwyceni możliwością przebywania w gronie współwyznawców i w oknach naszego autobusu z dumą wywiesiliśmy plakaty z informacją o zgromadzeniu”.

      Bracia byli uradowani, że mogli zobaczyć i wysłuchać Nathana Knorra i Fredericka Franza z Biura Głównego. Pewien delegat wspomina: „Gdy przyszli do naszej części stadionu, by przekazać pozdrowienia, trudno nam było powstrzymać entuzjazm”. Błogosławieństwa zaznane przez jugosłowiańskich braci z nawiązką zrekompensowały im liczne poświęcenia, na które musieli się zdobyć, by przyjechać na kongres. Milosija Simić z Serbii mówi: „Podróż kosztowała mnie równowartość dwumiesięcznych zarobków i niełatwo mi było dostać dziesięć dni urlopu. Nie byłam pewna, czy po powrocie wciąż będę miała pracę, ale postanowiłam jechać. To było niesamowite! Jeszcze dziś, choć minęło prawie 40 lat, na samo wspomnienie tego kongresu mam w oczach łzy radości”. Po zakosztowaniu jedności panującej wśród ogólnoświatowej społeczności braterskiej delegaci wrócili do Jugosławii. Zyskali nowe siły, by stawić czoła czekającym ich trudnościom.