CYNAMON

(hebr. kinnamòn, gr. kinnámonon).

Cynamonowiec cejloński (Cinnamomum zeylanicum) razem z cynamonowcem wonnym i drzewem kamforowym należy do rodziny wawrzynowatych. Najlepiej rośnie na glebie lekkiej, piaszczystej i wilgotnej; powszechnie występuje na Cejlonie i Jawie. Hebrajska nazwa jest przypuszczalnie obcego pochodzenia, a do Ziemi Obiecanej produkt tego drzewa najprawdopodobniej sprowadzano z innych krajów.

Cynamonowiec osiąga wysokość do 9 m i ma gładką, popielatą korę oraz rozłożyste gałęzie. Zimozielone lancetowate liście są z wierzchu zielone, a od spodu białe i mają 20—23 cm długości oraz ok. 5 cm szerokości. Jego małe, białe lub żółtawe kwiaty rosną w kwiatostanach. Zewnętrzna kora, niemal pozbawiona zapachu, nie przedstawia większej wartości. Cynamon będący w sprzedaży uzyskuje się z ciemniejszej, wewnętrznej kory, z której wytwarza się też olejek aromatyczny.

Cynamon należał do „najwyborniejszych wonności”, z których sporządzono olejek do świętego namaszczania (Wj 30:23). Był używany do skrapiania łóżek (Prz 7:17), pojawił się w symbolicznym opisie ukochanej Szunamitki (PnP 4:13, 14), a także został wymieniony wśród towarów, które wędrowni kupcy sprzedawali „Babilonowi Wielkiemu” przed jego zniszczeniem (Obj 18:2, 11-13).