NIKT nie zaprzeczy, że rodzice mają bardzo trudne zadanie. Ale powstrzymując się od karcenia syna lub córki, jeszcze bardziej je sobie utrudniają. Dlaczego? Ponieważ 1) dzieci nie wyrastają wtedy z niesfornych zachowań, co wyczerpuje rodziców, i 2) bez konsekwentnego korygowania dzieci czują się zagubione.

Tymczasem zrównoważone, oparte na miłości karcenie może odpowiednio kształtować sposób myślenia i kręgosłup moralny dzieci. Zapewni im również poczucie bezpieczeństwa w okresie wchodzenia w dorosłość i brania na siebie odpowiedzialności.

W BIBLII CZYTAMY: „Chłopiec puszczony samopas będzie przynosił wstyd swej matce” (Przysłów 29:15).

Oczywiście rodzice nigdy nie powinni być bezwzględni, ale muszą też wystrzegać się drugiej skrajności — jest nią pobłażliwość. W książce The Price of Privilege (Cena uprzywilejowania) Madeline Levine pisze: „Dzieci pobłażliwych rodziców nie za bardzo się orientują, że w domu powinni rządzić dorośli”. Jeśli ty nie garniesz się do władzy, dziecko może uznać, że to ono stoi u steru. Koniec końców, dokona złych wyborów, które przysporzą utrapień zarówno jemu, jak i tobie (Przysłów 17:25; 29:21).