Tak zwany Cylinder Cyrusa, dokument klinowy sporządzony po podbiciu mocarstwa babilońskiego, wkłada w jego usta słowa: „Ja jestem Cyrus, król świata, wielki król, król prawowity, król Babilonu, król Sumeru i Akadu, król czterech krańców (ziemi), syn Kambyzesa (Ka-am-bu-zi-ia), wielkiego króla, króla Anszanu, wnuk Cyrusa [I] (...) potomek Teispesa (...) z rodu (który) zawsze królował” (Ancient Near Eastern Texts, red. J. Pritchard, 1974, s. 316).

Władzę nad światem przejmują Ariowie. Zwycięstwem tym Cyrus położył kres semickiemu panowaniu w Mezopotamii i na Bliskim Wschodzie, gdyż utworzył pierwszą potęgę światową, w której rządy sprawowali Ariowie. Dokument klinowy zwany Cylindrem Cyrusa, zdaniem historyków opracowany z myślą o ogłoszeniu jego treści w Babilonii i mający zdecydowanie religijny charakter, przypisuje w imieniu Cyrusa zasługę zwycięstwa Mardukowi, naczelnemu bóstwu Babilonu; czytamy: „[Marduk] przeszukiwał i przeglądał wszystkie kraje, wypatrując prawego władcy, który chętnie by go poprowadził (...) (w dorocznej procesji). (Wtedy) wymówił imię Cyrusa (Ku-ra-as), króla Anszanu, obwieścił go (dosł. wypowiedział [jego] imię) władcą całego świata. (...) Marduk, wielki pan, obrońca swego ludu/swych czcicieli, z upodobaniem dostrzegł jego (tj. Cyrusa) dobre czyny i jego prawy umysł (dosł. serce) (i dlatego) polecił mu wyruszyć przeciw swemu miastu Babilonowi (Ká.dingir.ra). Wyprawił go w drogę do Babilonu (DIN.TIR^ki), idąc przy jego boku jak prawdziwy przyjaciel. Jego nieprzebrane wojska — ich liczby, jak liczby wód rzeki, nie da się ustalić — ciągnęły za nim ze schowaną bronią. Bez bitwy dał mu wkroczyć do swego grodu Babilonu (Su.an.na), oszczędzając Babilonowi (Ká.dingir.ra^ki) wszelkiego nieszczęścia” (Ancient Near Eastern Texts, s. 315).