• Jehowa spełnia swoje obietnice!
    Strażnica — 1986 | nr 12

    • Przeczytaj 5:1 do 6:22. Pobudzeni do czynu przez proroków Aggeusza i Zachariasza, Izraelici podejmują budowę ze zdwojonym zapałem. Przeciwnicy, nie mogąc ich powstrzymać, ponownie wnoszą skargę. Król Dariusz bada sprawę i odnajduje oryginalny dekret Cyrusa. Nie tylko zabrania przeszkadzania Żydom w kontynuowaniu prac, ale nawet nakazuje, by wrogowie udzielili im pomocy materialnej! Dzięki ciągłym zachętom proroków Jehowy świątynia w 515 roku p.n.e. zostaje ukończona i oficjalnie otwarta. Uroczystemu oddaniu jej Bogu, który spełnił swe obietnice, towarzyszy wielka radość.

      • 5:5 — Dlaczego przeciwnicy nie zdołali zahamować prac budowlanych?

      Jehowa czujnym okiem strzegł swoich wiernych sług (2 Kron. 16:9). Starsi, wzmocnieni duchem Bożym, nie dali się zastraszyć. Powołali się na dawno już zapomniany dekret Cyrusa. Ponieważ prawa Persów były niezmienne, wrogowie bali się wystąpić przeciwko zarządzeniu króla (Dan. 6:9, 16, BT). Było w tym widać kierownictwo Jehowy, toteż nie przerywano prac.

  • Jehowa spełnia swoje obietnice!
    Strażnica — 1986 | nr 12

    • Przeczytaj 7:1 do 8:36. Mijają lata. W 468 roku p.n.e. Ezdrasz otrzymuje od króla Artakserksesa „wszystko, czego zażądał”, dzięki czemu może pośpieszyć z pomocą do Jeruzalem (Biblia poznańska). Król ogłasza rozporządzenie, zachęcając w nim do powrotu wszystkich Żydów, którzy tego pragną, oraz obdarowuje ich srebrem i złotem, aby mogli należycie wyposażyć dom Jehowy. Ezdrasz zostaje upoważniony do wyznaczenia urzędników i sędziów, którzy mają wprowadzać w życie zarówno prawo Jehowy, jak i postanowienia króla. Ufny w poparcie Boże nabiera otuchy i wyrusza w niebezpieczną podróż. Nie prosi o zbrojną eskortę, aby nie wywołać wrażenia, że wątpi w opiekę Jehowy. Z pomocą Bożą Żydzi bezpiecznie docierają na miejsce.

      • 7:1, 7, 11 — O którego tu chodzi Artakserksesa?

      Był to król perski Artakserkses I (Długoręki). W dwudziestym roku swego panowania zezwolił on również Nehemiaszowi na powrót do Jeruzalem i odbudowę murów oraz bram miejskich (Neh. 2:1-8). Według historyków starożytnych monarcha ów był na ogół dobroduszny i szczodrobliwy. Z uwagi na przyznany przez niego hojny dar jest w Księdze Ezdrasza 6:14 wymieniony wśród władców, którzy przyczynili się swymi rozporządzeniami do odbudowania świątyni, chociaż ukończono ją jakieś 47 lat wcześniej. Natomiast wstrzymanie prac budowlanych nakazał inny Artakserkses (Ezd. 4:7-23). W tym wypadku chodziło o Gaumatę, który rządził w 522 roku p.n.e. zaledwie przez 8 miesięcy. „Artakserkses” to widocznie imię (lub tytuł) przysługujące wówczas panującemu.