Również Persowie wcześnie wybili się na polu ogrodnictwa. Ogrody Persji i Egiptu były tak urzekające, że w IV wieku p.n.e. zwycięskie wojska Aleksandra Wielkiego wróciły do Grecji z obfitymi zasobami nasion, roślin, a także pomysłów.

Kiedy w VII wieku n.e. wojska arabskie posuwały się na wschód i zachód, tak jak Aleksander napotkały na swej drodze ogrody Persji (porównaj Estery 1:5). Howard Loxton pisze: „Arabowie doszli do wniosku, że ogrody perskie bardzo przypominają raj obiecany wiernym w Koranie”. Od mauretańskiej Hiszpanii po Kaszmir typowy ogród arabski — podobnie jak jego perski pierwowzór — dzieliły na cztery części cztery strumienie, połączone w środku sadzawką lub fontanną i przywodzące na myśl cztery rzeki Edenu.