W swoim drugim liście, spisanym wkrótce potem, wzywa do zwracania uwagi na słowo Boże i ostrzega przed nadchodzącym dniem Jehowy.

„DZIEŃ JEHOWY NADEJDZIE”

(2 Piotra 1:1 do 3:18)

„Proroctwo nigdy nie zostało przyniesione z woli człowieka”, pisze apostoł Piotr, „lecz ludzie mówili od Boga, uniesieni duchem świętym”. Zwracanie uwagi na prorocze słowo pomoże nam strzec się „fałszywych nauczycieli” i innych niebezpiecznych osób (2 Piotra 1:21; 2:1-3).

Piotr ostrzega też: „W dniach ostatnich przyjdą szydercy ze swym szyderstwem”. Jednakże „dzień Jehowy nadejdzie jak złodziej”. Apostoł kończy swój list usilną zachętą skierowaną do tych, którzy ‛oczekują i mają wyraźnie w pamięci obecność tego dnia’ (2 Piotra 3:3, 10-12).

Odpowiedzi na pytania biblijne:

1:16-19 — Kto jest „jutrzenką”, kiedy ona wzeszła i skąd o tym wiemy? „Jutrzenką” jest Jezus Chrystus sprawujący władzę w Królestwie Bożym (Obj. 22:16). W roku 1914 został wywyższony ponad wszystkie inne stworzenia jako mesjański Król, zwiastując świt nowego dnia. Wizja przemienienia stanowiła zapowiedź jego chwały i potęgi, uwydatniając wiarygodność proroczego słowa Bożego (Marka 9:1-3). Zwracanie na nie uwagi pomaga nam dostrzec wzejście Jutrzenki i rozświetla nasze serca.

2:4 — Czym jest „Tartar” i kiedy do niego wtrącono zbuntowanych aniołów? Tartar to przypominający uwięzienie stan, w którym mogą się znaleźć jedynie istoty duchowe. To stan gęstej umysłowej ciemności w odniesieniu do wspaniałych zamierzeń Bożych. Istoty uwięzione w Tartarze nie mają żadnej nadziei na przyszłość. Za dni Noego Bóg wrzucił do Tartaru nieposłusznych aniołów. W tym stanie poniżenia będą się oni znajdować aż do czasu, gdy zostaną unicestwieni.

3:17 — Co miał na myśli Piotr, mówiąc, że chrześcijanie wiedzą z góry o pewnych sprawach? Piotr mówił o znajomości przyszłych wydarzeń, przekazanej pod natchnieniem jemu i innym pisarzom biblijnym. Ponieważ nie była to wiedza nieograniczona, pierwsi chrześcijanie nie znali wszystkich szczegółów dotyczących przyszłości. Tylko w zarysie wiedzieli, czego należy oczekiwać.

Czego się możemy nauczyć:

1:2, 5-7. Jeśli będziemy usilnie starać się pielęgnować takie cechy, jak wiara, wytrwałość i zbożne oddanie, to nie tylko łatwiej będzie nam wzrastać w „dokładnym poznaniu Boga oraz Jezusa”, ale też mając taką wiedzę, nie będziemy „bezczynni” ani „bezowocni” (2 Piotra 1:8).

1:12-15. Aby pozostać „niewzruszenie utwierdzeni w prawdzie”, potrzebujemy ciągłych przypomnień. Otrzymujemy je między innymi na zebraniach zborowych, podczas studium osobistego i czytania Biblii.

2:2. Musimy zważać na swe postępowanie, by nie ściągnąć niesławy na Jehowę i Jego organizację (Rzym. 2:24).

2:4-9. Pamiętając o tym, czego Jehowa dokonał w przeszłości, możemy być pewni, że On „wie, jak ludzi przejawiających zbożne oddanie wyzwolić z doświadczenia, a nieprawych zachować na dzień sądu, żeby zostali wytraceni”.

2:10-13. Mimo że „chwalebni”, czyli chrześcijańscy starsi, czasem nie dopisują i popełniają błędy, nie wolno mówić o tych braciach obelżywie (Hebr. 13:7, 17).

3:2-4, 12. Zwracanie bacznej uwagi na „wypowiedzi, które przedtem wyrzekli święci prorocy, a także na przykazanie Pana i Wybawcy”, pomoże nam pamiętać o bliskości dnia Jehowy.

3:11-14. Jako ludzie, którzy ‛oczekują i mają wyraźnie w pamięci obecność dnia Jehowy’, musimy też pamiętać o kilku bardzo ważnych sprawach. Po pierwsze, musimy ‛być święci w postępowaniu’, zachowując czystość fizyczną, umysłową, moralną i duchową. Po drugie, powinniśmy obfitować w uczynki będące wyrazem „zbożnego oddania”, na przykład związane z dziełem głoszenia o Królestwie i czynienia uczniów. Po trzecie, nasze postępowanie i osobowość muszą pozostać ‛niesplamione’, to znaczy nieskażone przez ten świat. Po czwarte, mamy być „nieskalani”, czyli robić wszystko z czystych pobudek. A po piąte, jesteśmy zobowiązani żyć „w pokoju” z Bogiem, braćmi i innymi ludźmi.