W tym czasie starszy syn jest w polu. Jezus mówi o nim: „Kiedy wracał i był już blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Zawołał więc jednego ze sług i zapytał, co się dzieje. Ten mu odpowiedział: ‚Wrócił twój brat. Gdy twój ojciec zobaczył, że jest cały i zdrowy, zarżnął tuczne cielę’. Na to on się rozgniewał i nie chciał wejść do środka. Wtedy wyszedł jego ojciec i zaczął go prosić, żeby wszedł. On jednak powiedział: ‚Tyle lat służyłem ci jak niewolnik i ani razu ci się nie sprzeciwiłem, a mimo to nigdy nie dałeś mi choćby koźlęcia, żebym ucztował z przyjaciółmi. Ale gdy tylko przybył ten twój syn, który przepuścił cały twój majątek z prostytutkami, zarżnąłeś dla niego tuczne cielę’” (Łukasza 15:25-30).

Kto, podobnie jak starszy syn, krytykuje zainteresowanie i miłosierdzie, które Jezus okazuje prostym ludziom i grzesznikom? Uczeni w piśmie i faryzeusze. Ich nastawienie wobec Jezusa przyjmującego grzeszników pobudziło go do podania tej przypowieści. Oczywiście każdy, kto oceniałby krytycznie Boże miłosierdzie, powinien wziąć sobie tę lekcję do serca.

Jezus nie wyjawia, co ostatecznie robi starszy syn. Jednak później, po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa, „uwierzyło (...) bardzo wielu kapłanów” (Dzieje 6:7). Może znaleźli się wśród nich niektórzy z przysłuchujących się tej przejmującej przypowieści o zagubionym synu. Nawet oni mogli się opamiętać, okazać skruchę i powrócić do Boga.