Coraz więcej zgromadzeń

Przyjrzyjmy się teraz zgromadzeniom ludu Jehowy. Są to zawsze radosne wydarzenia. Ponieważ przed II wojną światową w kraju było niewielu Świadków, większe zgromadzenia zaczęto organizować dopiero po jej zakończeniu. Oczywiście wcześniej też podejmowano starania, by budować braci w ten sposób. Na przykład w Roczniku — 1941 znalazła się wzmianka o zgromadzeniu, które odbyło się w Manili w marcu 1940 roku.

Jak pamiętamy, brat Joseph dos Santos został uwięziony przez Japończyków. Na początku 1945 roku uwolniły go wojska amerykańskie. Żywo interesował się on duchową pomyślnością braci, z których wielu było w organizacji od niedawna. Podjęto starania, by przysposobić ich do skutecznego nauczania ludzi na domowych studiach biblijnych. Odpowiednich wskazówek udzielono między innymi na zgromadzeniu krajowym zorganizowanym pod koniec 1945 roku w Lingayen w prowincji Pangasinan. Przybyło na nie około 4000 osób, co świadczyło o ogromnym zainteresowaniu. Panowała wielka radość, zwłaszcza że dopiero co zakończyła się wojna.

Od tego czasu w miarę wzrostu liczby głosicieli frekwencja na zgromadzeniach stale się zwiększała. W ciągu 17 lat wzrosła z 4000 do 39 652. Zgromadzenia odbyły się już nie w jednym miejscu, lecz w siedmiu. Po kolejnych 15 latach (w roku 1977) przeszło 100 000 osób spotkało się na 20 zgromadzeniach w różnych częściach Filipin. Osiem lat później było już ponad 200 000 obecnych, a w roku 1997 ponad 300 000. Na rok 2002 udało się zaplanować 63 zgromadzenia — więcej niż kiedykolwiek wcześniej. Podróżowanie po tym wyspiarskim kraju bywa trudne, a niekiedy też kosztowne. Jeżeli zorganizuje się zgromadzenia w wielu miejscach, bracia mają bliżej i łatwiej im na nie dotrzeć. Dzięki temu więcej osób korzysta z tych duchowych uczt.

W roku 1983 bracia ze zboru Caburan w południowej prowincji Davao del Sur trzy dni wędrowali przez góry do przystani łodzi motorowych. Następnie cały dzień płynęli do miasta kongresowego. Uznali, że przebywanie wśród rozradowanych uczestników zgromadzenia okręgowego pod hasłem „Jedność dzięki Królestwu” aż nadto zrekompensuje im poniesione trudy i koszty.

Szczególne zgromadzenia

Słudzy Jehowy na całym świecie mile wspominają zgromadzenia. Bracia na Filipinach nie są pod tym względem wyjątkiem. Chociaż program każdego zgromadzenia jest przyjmowany z wielką wdzięcznością, niektóre kongresy nabierają szczególnego znaczenia i pozostawiają w umysłach i sercach głębszy ślad. Niekiedy są to zgromadzenia międzynarodowe lub takie, na które zaproszono do rodzinnego kraju misjonarzy, by opowiedzieli o swych przeżyciach.

Jak wspomniano wcześniej, sporo filipińskich braci i sióstr pełni służbę misjonarską w innych krajach azjatyckich oraz na wyspach. Już kilka razy ogólnoświatowa społeczność Świadków zbierała środki materialne, by umożliwić misjonarzom wzięcie udziału w zgromadzeniach w rodzinnych krajach. To życzliwe postanowienie objęło też misjonarzy wywodzących się z Filipin. W latach 1983, 1988, 1993 i 1998 wielu z nich dzięki pomocy braci spotkało się z rodzinami i przyjaciółmi na zgromadzeniach w ojczystym kraju. Jak wynika ze sprawozdań z roku 1988, z możliwości tej skorzystało 54 misjonarzy usługujących w 12 krajach. Każdy z nich miał wówczas za sobą przeciętnie 24 lata służby pełnoczasowej. Obecni byli ogromnie pokrzepieni, słuchając podczas programu ich relacji.

Inni pamiętają zgromadzenia ze względu na jakieś niecodzienne okoliczności oraz determinację braci pragnących mimo utrudnień przedstawić program. Na przykład w roku 1986 nad miastem Surigao na Mindanao, gdzie właśnie miało się odbyć zgromadzenie okręgowe pod hasłem „Pokój Boży”, przeszedł tajfun. Prędkość wiatru dochodziła do 150 kilometrów na godzinę. Poważnie uszkodzony został dach stadionu. W całym mieście nie było energii elektrycznej — zasilanie przywrócono dopiero po zgromadzeniu. Wodę trzeba było sprowadzać z odległości sześciu kilometrów. Ale bracia się nie zniechęcili. Zebrali to, co pozostało ze sceny, i zmontowali w hali sportowej znajdującej się obok stadionu. Wynajęli generator, by włączyć część oświetlenia, nagłośnienie i lodówkę w kafeterii. Chociaż spodziewano się 5000 osób, najwyższa liczba obecnych wyniosła 9932! Ci chrześcijanie udowodnili, że ich religijność nie jest uzależniona od pogody.

Pamiętne są zwłaszcza zgromadzenia międzynarodowe. Zgodnie z decyzją Ciała Kierowniczego kongresy takie odbyły się w Manili w roku 1991 i 1993. Delegaci wywarli ogromne wrażenie na mieszkańcach miasta. Dla filipińskich braci, z których większości nie stać na wyjazd do innego kraju, była to wyśmienita okazja do wymiany zachęt (Rzym. 1:12). Zagranicznych gości zachwyciła szczera gościnność okazana im przez gospodarzy. Pewne małżeństwo z USA napisało: „Szczególnie dziękujemy za serdeczne powitanie. Przyjęliście nas wszystkich z otwartymi ramionami!”

W 1993 roku wynajęto trzy stadiony w Manili. Gdy przemawiał któryś z członków Ciała Kierowniczego, dzięki połączeniu telefonicznemu słuchano go na wszystkich trzech obiektach. Obecni byli zachwyceni wiadomością o wydaniu w języku tagalskim Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata. Pewna młoda siostra powiedziała: „Nie posiadałam się z radości. Zawsze miałam nadzieję, że któregoś dnia otrzymamy Przekład Nowego Świata po tagalsku. Cóż to była za niespodzianka!”

W roku 1998 sytuacja się odwróciła. Po raz pierwszy od 1958 roku braci z Filipin zaproszono do innych krajów. Na przykład 107 osób pojechało na zgromadzenie na zachodnie wybrzeże USA. A we wrześniu 35 delegatów miało przywilej uczestniczyć w międzynarodowym kongresie w Korei. Takie zgromadzenia naprawdę odgrywają ważną rolę w kształceniu oraz jednoczeniu ludu Jehowy i pomagają wszystkim czynić Jehowę swą twierdzą.

[Wykres na stronie 199]

[Patrz publikacja]

Liczba obecnych na zgromadzeniach (lata 1948-1999)

350 000

300 000

250 000

200 000

150 000

100 000

50 000

0

1948 1954 1960 1966 1972 1978 1984 1990 1996 1999

[Ilustracja na stronie 199]

Zgromadzenie międzynarodowe pod hasłem „Pouczani przez Boga” (rok 1993)

[Ilustracja na stronie 199]

Chrzest na zgromadzeniu okręgowym „Rozradowani chwalcy Boga” (rok 1995)

[Ilustracja na stronie 200]

Filipińscy misjonarze na zgromadzeniu w ojczystym kraju

[Ilustracja na stronie 202]

Na zgromadzeniach w roku 1993 ogłoszono wydanie po tagalsku „Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata”