Początki druku offsetowego

Praca w terenie i w zborze jest o wiele łatwiejsza dzięki znakomitej literaturze biblijnej. Przez długi czas publikacje na potrzeby Filipin były drukowane w Brooklynie. Jednakże na początku lat siedemdziesiątych zbudowano drukarnię w kompleksie Biura Oddziału w Quezon. Wyposażono ją w maszyny typograficzne, podobne do tych, których używano w Brooklynie. Odtąd wszystkie czasopisma zaczęto drukować na miejscu.

Jeszcze w latach siedemdziesiątych stało się jasne, że przemysł poligraficzny zamienia technikę typograficzną i skład linotypowy na technikę offsetową. Biuro Główne poinformowało, że my też będziemy się stopniowo przestawiać na te nowe metody.

W roku 1980 Biuro Oddziału zakupiło dostępny na rynku sprzęt do fotoskładu. Podobne urządzenia nabyli wcześniej bracia w RPA, więc podzielili się swym doświadczeniem z Filipińczykami. Tekst składany za pomocą tego nowego sprzętu komputerowego drukowano na niedużej arkuszowej maszynie offsetowej, kupionej mniej więcej w tym samym czasie.

Urządzenia te pomogły braciom wprowadzić na małą skalę druk offsetowy. David Namoca, który wiele lat pracował na linotypie stosowanym w technice typograficznej, opanował obsługę sprzętu do fotoskładu. Inni bracia nauczyli się przygotowywać płyty offsetowe i drukować na nowo zakupionej maszynie. Pod koniec roku 1980 drukowano metodą offsetową niektóre wersje językowe Naszej Służby Królestwa oraz czasopism o mniejszym nakładzie.

Wprowadzając technikę offsetową, zaczęto też wykorzystywać komputery jako pomoc przy tłumaczeniu i przygotowywaniu materiałów do druku. Krok po kroku bracia nabierali wprawy i pewności siebie. Stopniowo zwiększała się ilość i jakość publikacji wydawanych nowymi metodami. Bracia tak bardzo chcieli ulepszać swą pracę, że w roku 1982 na maszynie offsetowej drukującej w jednym kolorze wyprodukowali wielobarwne Wiadomości Królestwa nr 31. Papier przechodził przez maszynę sześć razy: cztery, by wydrukowała się strona kolorowa, i dwa, by powstała strona odwrotna. Było z tym dużo pracy, a i jakość pozostawiała trochę do życzenia, wszyscy jednak z zachwytem przyjęli kolorowe Wiadomości Królestwa wydrukowane na własnym sprzęcie.

Tak wyglądały skromne początki. Ale jak się zupełnie przestawić na komputerowy fotoskład i na technikę offsetową? Organizacja Jehowy zamierzała coś zrobić w tym kierunku i wkrótce miał z tego skorzystać także oddział filipiński.

Organizacja Jehowy przygotowuje system MEPS

Ciało Kierownicze podjęło decyzję o opracowaniu systemu komputerowego, który umożliwiałby publikowanie dobrej nowiny w dziesiątkach języków. W Brooklynie stworzono elektroniczny system wielojęzycznego fotoskładu (MEPS). Chociaż dzięki kupionemu wcześniej sprzętowi bracia z oddziału filipińskiego zapoznali się w niewielkim zakresie z pracą na komputerach i techniką offsetową, MEPS miał im pomóc uczynić w tej dziedzinie milowy krok naprzód — tak samo jak innym oddziałom na całym świecie.

Dwa małżeństwa z Filipin zostały zaproszone do Wallkill w stanie Nowy Jork. Braci przeszkolono w zakresie eksploatacji MEPS-owskich komputerów oraz przygotowywania tekstu za pomocą specjalnie opracowanych programów. Z kolei Florizel Nuico z żoną pojechał do Brooklynu, gdzie nauczył się obsługiwać maszynę offsetową firmy MAN. Właśnie tego potrzebował oddział filipiński, by móc w pełni wdrożyć komputerowy skład tekstu i drukowanie techniką offsetową.

Maszynę offsetową firmy MAN sprowadzono na Filipiny w roku 1983. Zamontowano ją z pomocą Lionela Dingle’a z oddziału australijskiego. Brat Nuico zaczął przekazywać miejscowym braciom to, czego się nauczył w Brooklynie. Pod koniec wspomnianego roku na maszynie tej wydrukowano pierwsze czasopisma. Ale ponieważ proces produkcyjny nie został jeszcze w pełni dopracowany, przez pewien okres czasopisma składano na linotypie, a drukowano metodą offsetową.

Na szczęście na całkowite wdrożenie systemu nie trzeba było już długo czekać. Przed upływem 1983 roku przysłano pierwszy MEPS-owski komputer i dwaj bracia przeszkoleni w Wallkill zaczęli uczyć innych obsługi i konserwacji tego sprzętu. Po niedługim czasie produkcja szła pełną parą. Dziesiątki betelczyków nauczyło się wykorzystywać system przy tłumaczeniu, wprowadzaniu tekstu, łamaniu i fotoskładzie, jak również naprawiać komputery. Na Filipinach takie szkolenie jest dość skomplikowane, ponieważ używa się tu wielu języków. Samą Strażnicę przygotowuje się w siedmiu językach, nie licząc angielskiego. Właśnie do tego świetnie nadaje się system MEPS.

Nastąpiła też wyraźna poprawa jakości wydawanych publikacji. Pracujący w drukarni Cesar Castellano tak się wypowiedział o innych osobach zatrudnionych przy produkcji literatury: „Większość braci to rolnicy. Niektórzy zupełnie się nie znali na technice. To robi ogromne wrażenie, gdy widać, jak Jehowa za pośrednictwem swego ducha uzdalnia braci do wykonywania najróżniejszych prac, na przykład do drukowania”. Betelczycy zdobywali nowe umiejętności, a głosiciele w zborach otrzymywali coraz atrakcyjniejsze publikacje. Ale postęp w technice drukarskiej przyniósł jeszcze ważniejszą korzyść — duchową.

Duchowy pokarm w tym samym czasie

Kiedy czasopisma dla Filipin były drukowane w Brooklynie, ukazywały się w tutejszych językach sześć lub więcej miesięcy po wydaniu angielskim. Co prawda tłumaczenie odbywało się na miejscu, lecz długo trwało przesłanie tekstu do drukarni, wymiana korespondencji związana z nanoszeniem poprawek i transport wydrukowanych publikacji. Gdy w latach siedemdziesiątych zaczęto drukować na Filipinach, zyskano na czasie, jednak czasopisma wciąż ukazywały się z sześciomiesięcznym opóźnieniem w stosunku do wydań angielskich. Wielu filipińskich braci marzyło: „Czyż nie byłoby wspaniale, gdybyśmy mieli nasze czasopisma w tym samym czasie co angielskie?” Ale przez całe lata mogli o tym tylko pomarzyć.

Jednakże dzięki wprowadzeniu systemu MEPS i zmianie procesu przygotowywania publikacji marzenie to się ziściło. Ciało Kierownicze zdawało sobie sprawę, że studiowanie tego samego materiału w tym samym czasie bardzo jednoczyłoby wszystkich sług Jehowy. Podjęto więc odpowiednie działania i od stycznia 1986 roku Strażnica zaczęła ukazywać się jednocześnie z wydaniem angielskim w czterech miejscowych językach: cebuańskim, hiligajno, ilokańskim i tagalskim. Wkrótce dołączyły do nich kolejne języki. Następna niespodzianka spotkała braci na zgromadzeniach okręgowych w 1988 roku — ogłoszono wtedy opublikowanie po angielsku i w trzech miejscowych językach książki Wspaniały finał Objawienia bliski! Bracia byli szczęśliwi, gdyż nie tylko mogli proponować zainteresowanym literaturę lepszej jakości, ale też korzystali z tego samego pokarmu duchowego w tym samym czasie co większość ich współwyznawców na świecie.

Mniej więcej w tamtym okresie w niektórych częściach kraju wybuchły zamieszki. Nasze publikacje podkreślały, że wszyscy wciąż muszą czynić swą twierdzą Jehowę.

[Ilustracja na stronie 186]

W roku 1980 wdrożono komputerowy fotoskład