Jak wspomnieliśmy, w kraju tym nadzorowanie głoszenia o Królestwie powierzono bratu dos Santosowi. W styczniu 1942 roku został on osadzony w utworzonym przez Japończyków obozie w Manili. Mimo to nie utracił gorliwości. Powiedział: „W obozie głosiłem dobrą nowinę, komu tylko mogłem”. Warunki były ciężkie i wielu umarło z głodu. Przed uwięzieniem brat dos Santos ważył 61 kilogramów, a po odzyskaniu wolności zaledwie 36.

Kiedy w roku 1945 Amerykanie uwolnili więźniów, zaproponowali bratu dos Santosowi powrót na Hawaje, ale on odmówił. Dlaczego? Czerpał radość z popierania spraw Królestwa i chciał dalej ze wszystkich sił przyczyniać się do rozwoju dzieła na Filipinach. Poza tym wciąż jeszcze nie przyjechał nikt na jego miejsce. Brat dos Santos wspominał: „Byłem gotowy czekać, dopóki ktoś nie przyjedzie!” Hilarion Amores powiedział o nim: „Naprawdę ciężko pracował i szczerze się interesował duchowymi potrzebami braci”.

Wreszcie miał już kto zastąpić brata dos Santosa, toteż w roku 1949 wrócił on z żoną i dziećmi na Hawaje.

[Ilustracja na stronie 159]

Joseph dos Santos z żoną, Rosario, w 1948 roku. Podczas II wojny światowej przez trzy lata był więziony w nieludzkich warunkach, ale pozostał gorliwym głosicielem Królestwa