4, 5. Jak korzystano z płyt gramofonowych i czego brakowało w tej formie głoszenia?

⁴ Płyty z wykładami. W latach trzydziestych i czterdziestych XX wieku głosiciele używali przenośnych gramofonów, na których odtwarzali wykłady biblijne. Długość nagrania nie przekraczała pięciu minut. Tytuły niektórych przemówień były bardzo krótkie, na przykład „Trójca”, „Czyściec” czy „Królestwo”. Jak korzystano z tych płyt? Brat Clayton Woodworth junior, ochrzczony w roku 1930 w Stanach Zjednoczonych, opowiadał: „Nosiłem mały walizkowy gramofon, z nakręcaną sprężyną i ruchomym ramieniem zakończonym igłą, którą trzeba było precyzyjnie ustawić na brzegu płyty. Stawałem przed drzwiami, otwierałem walizkę, ustawiałem igłę i naciskałem dzwonek do drzwi. Kiedy gospodarz otwierał, mówiłem: ‚Mam dla pana ważną wiadomość. Proszę posłuchać’”. Jakie były reakcje? „Wielu ludzi reagowało przychylnie” — wspominał brat Woodworth. „Inni po prostu zamykali drzwi. Czasem mieszkańcy myśleli, że sprzedaję gramofony”.

⁵ Do roku 1940 nagrano ponad 90 wykładów i wyprodukowano przeszło milion płyt. John Barr, który był wtedy pionierem w Wielkiej Brytanii, a później usługiwał w Ciele Kierowniczym, opowiadał: „Od roku 1936 do 1945 gramofon był moim nieodłącznym towarzyszem. Bez niego czułem się niepewnie. Słuchanie przy drzwiach głosu brata Rutherforda bardzo podnosiło na duchu; miało się wrażenie, że stoi obok. Oczywiście głoszenie z gramofonem miało pewien minus — trudniej było nauczać ludzi, docierać do ich serc”.