Chcąc zatrzymać część wody w celu wykorzystania w okresie wegetacyjnym, Egipcjanie budowali wały, za którymi gromadzili mulistą wodę w wielkich basenach. Dlatego gdy Jehowa sprowadził na Egipt pierwszą plagę, w krew zamieniły się wody w samym Nilu, w jego kanałach i w trzciniastych rozlewiskach, a także wszystkie „nagromadzone wody” (Wj 7:14-25).

Gospodarka Egiptu — kraju praktycznie pozbawionego deszczu — była całkowicie uzależniona od Nilu, który umożliwiał nawadnianie pól i regularnie je zalewał, pozostawiając po sobie warstwę żyznego mułu. Od systemu irygacyjnego zależało wyżywienie narodu. Dlatego zamienienie w krew wody w kanałach Nilu spowodowało klęskę narodową; podobnie ich wyschnięcie oznaczałoby katastrofę (Iz 19:6; zob. NIL).