Być może apostoł spogląda przez chwilę na Castra Praetoria — ogromną fortecę z wysokimi murami z czerwonej cegły, zwieńczonymi blankami i wieżami. Kwateruje tam 12 kohortb gwardii pretoriańskiej, sprawujących funkcję straży przybocznej cesarza, oraz kilka kohort miejskich, pełniących rolę miejskiej policji. W sumie twierdza może pomieścić tysiące żołnierzy, w tym również jazdę. Castra Praetoria to świadectwo potęgi cesarza. Ponieważ gwardia pretoriańska jest odpowiedzialna za więźniów z prowincji, Juliusz właśnie tam prowadzi grupę powierzoną jego pieczy. Po niebezpiecznej kilkumiesięcznej podróży w końcu docierają do celu (Dzieje 27:1-3, 43, 44).

Niektórzy twierdzą, że więźniów doprowadzono do dowódcy gwardii pretoriańskiej. Jeśli tak było, Paweł przypuszczalnie zostaje przekazany prefektowi Afraniuszowi Burrusowi, który zakresem władzy ustępuje jedynie cesarzowic.

W ramach swych obowiązków Burrus przed przedstawieniem sprawy Neronowi prawdopodobnie przesłuchuje Pawła — albo w pałacu, albo w koszarach pretorianów. Apostoł nie zamierza przepuścić okazji, żeby ‛składać świadectwo zarówno małym, jak i wielkim’ (Dzieje 26:19-23). Nie wiemy, jakie wrażenie robi na Burrusie, ale koniec końców nie trafia do więzienia w obozie pretorianówd.

Codziennie o ósmej godzinie dnia służbę w pałacu przejmuje inna kohorta pretoriańska. Strażnicy pilnujący Pawła również regularnie się zmieniają.