„Ty, który wysłuchujesz modlitwę — do ciebie przyjdzie wszelkie ciało ludzkie” (PS. 65:2).

1, 2. Dlaczego słudzy Jehowy mogą z ufnością się do Niego modlić?

JEHOWA nigdy nie pozostaje głuchy na prośby swoich wiernych sług. Możemy być pewni, że nas słyszy. Nawet gdyby miliony Świadków Jehowy chciały zwrócić się do Niego w tym samym momencie, każdy zostanie wysłuchany.

² Psalmista Dawid nie miał wątpliwości, że Bóg zważa na jego błagania, gdyż oświadczył: „Ty, który wysłuchujesz modlitwę — do ciebie przyjdzie wszelkie ciało ludzkie” (Ps. 65:2). Jehowa odpowiadał na modlitwy Dawida, ponieważ był on Jego lojalnym sługą. Warto się więc zastanowić: „Czy mój sposób zwracania się do Jehowy dowodzi, że Mu ufam i że czyste wielbienie Go jest dla mnie najważniejsze? Co mówią o mnie moje modlitwy?”.

Zwracaj się do Jehowy z pokorą

3, 4. (a) Z jakim nastawieniem powinniśmy zwracać się do Boga? (b) Co trzeba zrobić, jeśli dręczą nas ‛niepokojące myśli’ związane z poważnym grzechem?

³ Aby nasze modlitwy zostały wysłuchane, musimy zwracać się do Jehowy z pokorą (Ps. 138:6). Powinniśmy przy tym wzorować się na Dawidzie, który prosił: „Przebadaj mnie na wskroś, Boże, i poznaj moje serce. Zbadaj mnie i poznaj niepokojące mnie myśli, i zobacz, czy jest u mnie jakaś droga bolesna, a prowadź mnie drogą czasu niezmierzonego” (Ps. 139:23, 24). Nie tylko się módlmy, lecz także poddawajmy badaniu przez Boga i stosujmy do rad zawartych w Jego Słowie. Jehowa może prowadzić nas „drogą czasu niezmierzonego”, pomagając nam zdążać do celu, jakim jest życie wieczne.

⁴ A co zrobić, gdy dręczą nas ‛niepokojące myśli’ związane z dopuszczeniem się poważnego grzechu? (Odczytaj Psalm 32:1-5). Tłumienie głosu sumienia może spowodować, że poczujemy się wycieńczeni niczym drzewo, które więdnie podczas letniej spiekoty. Z powodu grzechu Dawid stracił radość i być może nawet się rozchorował. Ale jakąż ulgę odczuł po wyznaniu wszystkiego Bogu! I jak musiał się cieszyć, gdy poczuł, że ‛jego bunt przebaczono’ — że Jehowa odpuścił ciążącą na nim winę. Przyznanie się do grzechu przed Bogiem może przynieść ukojenie, a pomoc chrześcijańskich starszych ułatwi błądzącemu odzyskanie zdrowia duchowego (Prz. 28:13; Jak. 5:13-16).

Błagaj, ale też dziękuj

5. Co to znaczy błagać?

⁵ Jeżeli trapi nas jakaś troska, warto zastosować się do rady apostoła Pawła: „O nic się nie zamartwiajcie, ale we wszystkim niech wasze gorące prośby zostaną przedstawione Bogu w modlitwie i błaganiu wraz z dziękczynieniem” (Filip. 4:6). Błagać to inaczej prosić o coś usilnie, pokornie. O pomoc i kierownictwo winniśmy gorąco upraszać Jehowę zwłaszcza w obliczu niebezpieczeństw lub prześladowań.

6, 7. Dlaczego w naszych modlitwach nie może zabraknąć podziękowań?

⁶ Jakie jednak zdradzalibyśmy pobudki, gdybyśmy modlili się tylko o zaspokojenie naszych potrzeb? Paweł poradził, byśmy przedstawiali Bogu prośby „wraz z dziękczynieniem”. Niewątpliwie mamy powody podzielać odczucia Dawida, który oznajmił: „Twoja, Jehowo, jest wielkość i potęga, i piękno, i wspaniałość, i dostojeństwo; bo wszystko w niebiosach i na ziemi jest twoje. Twoje jest królestwo, Jehowo, i ty wznosisz się jako głowa ponad wszystkim. (...) Boże nasz, dziękujemy ci i wysławiamy twoje wspaniałe imię” (1 Kron. 29:11-13).

⁷ Jezus dziękował Bogu za pokarm; na przykład podczas ostatniej wieczerzy ze swymi uczniami złożył podziękowania za chleb i wino (Mat. 15:36; Marka 14:22, 23). Oprócz tego powinniśmy ‛składać Jehowie dzięki’ za Jego „zdumiewające dzieła wobec synów ludzkich”, za „prawe rozstrzygnięcia sądownicze”, jak również za „słowo”, czyli orędzie zawarte w Biblii (Ps. 107:15; 119:62, 105).

Módl się za drugich

8, 9. Dlaczego powinniśmy modlić się za współwyznawców?

⁸ To zrozumiałe, że w modlitwach poruszamy swoje własne sprawy, ale powinniśmy też ujmować się za współwyznawcami — i to nawet tymi, których nie znamy osobiście. Apostoł Paweł mógł nie znać wszystkich braci w Kolosach, a jednak napisał: „Dziękujemy Bogu, Ojcu naszego Pana, Jezusa Chrystusa, zawsze, gdy się za was modlimy, usłyszeliśmy bowiem o waszej wierze w związku z Chrystusem Jezusem i o miłości, jaką żywicie do wszystkich świętych” (Kol. 1:3, 4). Paweł wstawiał się też za chrześcijanami w Tesalonice (2 Tes. 1:11, 12). Takie modlitwy dużo mówią o nas i o naszym stosunku do braci i sióstr w wierze.

⁹ Modląc się za pomazańców i towarzyszące im „drugie owce”, pokazujemy, że zależy nam na pomyślności organizacji Bożej (Jana 10:16). Paweł prosił współchrześcijan, by błagali Boga o ‛danie mu zdolności mówienia ku oznajmianiu świętej tajemnicy dobrej nowiny’ (Efez. 6:17-20). Czy ujmujemy się za naszymi braćmi w taki sposób?

10. Jaki wpływ na nas samych może mieć modlenie się za drugich?

¹⁰ Gdy modlimy się za drugich, możemy zmienić swe nastawienie do nich. Jeśli nie darzymy kogoś szczególną sympatią, ale zanosimy za niego prośby, to zapewne zaczniemy go darzyć cieplejszymi uczuciami (1 Jana 4:20, 21). Takie modlitwy są budujące i umacniają naszą braterską jedność. Dowodzą też, że naśladujemy miłość Chrystusa (Jana 13:34, 35). Jest ona jedną z cech zaliczanych do „owocu ducha” Bożego. Czy prosimy Jehowę o ducha świętego, by pomógł nam przejawiać miłość, radość, pokój, wielkoduszną cierpliwość, życzliwość, dobroć, wiarę, łagodność i panowanie nad sobą? (Łuk. 11:13; Gal. 5:22, 23). Jeżeli tak, to po naszych słowach i czynach będzie widać, że postępujemy według ducha (odczytaj Galatów 5:16, 25).

11. Dlaczego warto prosić innych, żeby się za nas modlili?

¹¹ Kiedy dowiadujemy się, że nasze dzieci są namawiane do ściągania na klasówkach, powinniśmy się za nie modlić oraz udzielać im biblijnych zachęt, aby zawsze były uczciwe i wystrzegały się niestosownego postępowania. Apostoł Paweł napisał do chrześcijan w Koryncie: „Modlimy się do Boga, abyście nie uczynili nic niewłaściwego” (2 Kor. 13:7). Takie pokorne modlitwy cieszą Jehowę i dobrze o nas świadczą (odczytaj Przysłów 15:8). Prośmy też innych, by modlili się w naszym imieniu, podobnie jak prosił Paweł: „Módlcie się za nas, gdyż ufamy, że mamy uczciwe sumienie, bo we wszystkim pragniemy postępować uczciwie” (Hebr. 13:18).

Co jeszcze ujawniają nasze modlitwy

12. Jakie sprawy powinny stanowić sedno zanoszonych przez nas modlitw?

¹² Czy nasze modlitwy pokazują, że jesteśmy szczęśliwymi i gorliwymi Świadkami Jehowy? Czy w swych błaganiach koncentrujemy się na kwestiach związanych ze spełnianiem woli Bożej, głoszeniem orędzia o Królestwie, wykazaniem słuszności zwierzchnictwa Jehowy i uświęceniem Jego imienia? Sprawy te powinny stanowić sedno zanoszonych przez nas modlitw. Wskazał na to Jezus, gdy modlitwę wzorcową zaczął słowami: „Nasz Ojcze w niebiosach, niech będzie uświęcone twoje imię. Niech przyjdzie twoje królestwo. Niech się dzieje twoja wola, jak w niebie, tak i na ziemi” (Mat. 6:9, 10).

13, 14. Co wyjawiają o nas nasze modlitwy?

¹³ Modlitwy stanowią odzwierciedlenie naszych pobudek, zainteresowań i pragnień. Jehowa wie, jacy jesteśmy wewnątrz. W Księdze Przysłów 17:3 czytamy: „Dla srebra jest tygiel rafinacyjny, a dla złota — piec, lecz tym, który bada serca, jest Jehowa”. Bóg widzi zatem, co mamy w sercu (1 Sam. 16:7). Dobrze zna nasz rzeczywisty stosunek do zebrań, służby czy współwyznawców. Wie, co myślimy o ‛braciach Chrystusa’ (Mat. 25:40). Wie też, czy naprawdę zależy nam na tym, o co prosimy, czy jedynie powtarzamy utarte zwroty. Jezus polecił: „Modląc się, nie powtarzajcie wciąż tego samego jak ludzie z narodów, gdyż oni mniemają, że zostaną wysłuchani dzięki używaniu wielu słów” (Mat. 6:7).

¹⁴ Modlitwy wyjawiają również, jak dalece ufamy Bogu. Dawid powiedział o Jehowie: „Okazałeś się (...) dla mnie schronieniem, potężną wieżą w obliczu nieprzyjaciela. Chcę być gościem w twym namiocie po czasy niezmierzone; chcę się schronić w skrzydeł twoich ukryciu” (Ps. 61:3, 4). Bóg niejako ‛rozpościera nad nami swój namiot’, zapewniając nam bezpieczeństwo i ochronę (Obj. 7:15). Jak cudownie jest przybliżać się do Jehowy w modlitwie z przekonaniem, że będzie ‛po naszej stronie’ w każdej próbie wiary! (Odczytaj Psalm 118:5-9).

15, 16. Co w kwestii ubiegania się o przywileje służby może ujawnić modlitwa?

¹⁵ Jeżeli szczerze poruszamy w modlitwie kwestię własnych pobudek, pozwoli to nam właściwie je ocenić. Czy na przykład dlatego pragnę usługiwać pośród ludu Bożego jako nadzorca, żeby być naprawdę użytecznym i jak najlepiej przyczyniać się do rozwoju spraw Królestwa? Czy raczej dążę do zdobycia „pierwszego miejsca”, a może nawet chcę ‛panoszyć się’ wśród braci? W organizacji Jehowy taka postawa jest nie do przyjęcia (odczytaj 3 Jana 9, 10; Łukasza 22:24-27). Jeśli kierują nami niewłaściwe pragnienia, szczere zwracanie się do Jehowy w modlitwie pomoże je ujawnić i będziemy mogli je przezwyciężyć, zanim się zakorzenią.

¹⁶ Niejedna chrześcijańska żona pragnie, by jej mąż usługiwał jako sługa pomocniczy, a z czasem jako starszy zboru. Taka siostra — zgodnie z uczuciami, które wyraża w swoich modlitwach — może się też starać przykładnie postępować. Ma to ogromne znaczenie, ponieważ mowa i zachowanie członków rodziny wpływa na opinię brata w zborze.

Reprezentowanie drugich w publicznej modlitwie

17. Jakie korzyści płyną z zanoszenia modlitw na osobności?

¹⁷ Jezus często oddalał się od tłumów, by w samotności pomodlić się do Ojca (Mat. 14:13; Łuk. 5:16; 6:12). My również potrzebujemy takich chwil. W czasie spokojnej rozmowy z Jehową w cichym otoczeniu łatwiej jest podejmować decyzje cieszące się Jego uznaniem i służące naszej duchowej pomyślności. Ale Jezus zwracał się do Boga także publicznie, dlatego warto rozważyć, jak powinny wyglądać właśnie takie modlitwy.

18. O czym musi pamiętać chrześcijanin, który reprezentuje w modlitwie cały zbór?

¹⁸ Na chrześcijańskich zebraniach bogobojni mężczyźni zanoszą modlitwy w imieniu całego zboru (1 Tym. 2:8). Na zakończenie współwyznawcy mówią „amen”, co znaczy „niech się tak stanie”. Aby jednak mogli to zrobić, muszą się zgadzać z tym, co zostało powiedziane. W modlitwie wzorcowej Jezus nie zawarł nic nietaktownego ani kontrowersyjnego (Łuk. 11:2-4). Nie wymienił też kolejno wszystkich potrzeb czy problemów każdego z obecnych. Kwestie osobiste są właściwym tematem modlitw prywatnych, a nie publicznych. Poza tym reprezentując w modlitwie inne osoby, nie będziemy poruszać spraw poufnych.

19. Jak powinniśmy się zachowywać podczas publicznych modlitw?

¹⁹ Kiedy to my jesteśmy reprezentowani w publicznej modlitwie, powinniśmy okazywać zbożną bojaźń przed Bogiem (1 Piotra 2:17). Pewne zachowania, właściwe w innym czasie i miejscu, na zebraniach mogłyby nie być stosowne (Kazn. 3:1). Załóżmy, że ktoś stara się skłonić obecnych, by do modlitwy wzięli się pod ręce lub chwycili za dłonie. Coś takiego może rozproszyć albo nawet zrazić niektórych, na przykład osoby niepodzielające naszych wierzeń. Podczas modlitwy publicznej małżonkowie mogą dyskretnie trzymać się za ręce, ale gdyby się wtedy obejmowali, ktoś inny mógłby się tym zgorszyć. Mógłby odnieść wrażenie, że bardziej koncentrują się na łączącej ich romantycznej więzi niż na oddawaniu czci Jehowie. Dlatego z szacunku dla Boga ‛wszystko czyńmy ku Jego chwale’ i unikajmy zachowań, które mogłyby kogoś rozpraszać, bulwersować lub gorszyć (1 Kor. 10:31, 32; 2 Kor. 6:3).

O co się modlić?

20. Jak byś wytłumaczył słowa z Rzymian 8:26, 27?

²⁰ Czasami nie wiemy, co powiedzieć w osobistych modlitwach. Apostoł Paweł napisał: „Tego, o co powinniśmy się modlić, jak trzeba, nie wiemy, lecz sam duch [święty] ujmuje się za nami nie wypowiedzianymi westchnieniami. Jednakże Ten, który bada serca, wie, jaki jest zamysł ducha” (Rzym. 8:26, 27). Jehowa zadbał o to, by w Biblii zapisano wiele modlitw. Przyjmuje te natchnione prośby, jakby pochodziły od nas, i je spełnia. Zna nas samych oraz znaczenie słów, do wypowiedzenia których natchnął swoim duchem pisarzy biblijnych. Gdy duch „ujmuje się za nami”, Jehowa odpowiada na nasze błagania. Ale im lepiej znamy Słowo Boże, tym łatwiej przychodzi nam na myśl, o co się modlić.

21. Co omówimy w następnym artykule?

²¹ Jak widać, nasze modlitwy naprawdę dużo o nas mówią. Ukazują chociażby, jak dalece zbliżyliśmy się do Jehowy i poznaliśmy Jego Słowo (Jak. 4:8). W następnym artykule omówimy niektóre modlitwy zamieszczone w Biblii. Jak ta analiza wpłynie na nasz sposób zwracania się do Boga?

„Ach, Jehowo, proszę, niechaj twoje ucho zacznie zważać na modlitwę twojego sługi” (NEHEM. 1:11).

1, 2. Dlaczego warto analizować modlitwy zamieszczone w Biblii?

MODLITWA i studium Biblii są ważnymi elementami religii prawdziwej (1 Tes. 5:17; 2 Tym. 3:16, 17). Rzecz jasna Pismo Święte to nie modlitewnik, zawiera jednak wiele modlitw, zwłaszcza w Księdze Psalmów.

² W trakcie czytania i studiowania Biblii zapewne napotykasz modlitwy, które pasują do twojej sytuacji. Wykorzystując zawarte w nich myśli, wzbogacisz własne modlitwy. Czego więc można się nauczyć od osób, których prośby o pomoc zostały wysłuchane, oraz z treści ich modlitw?

Zabiegaj o kierownictwo Boże

3, 4. Co Abraham zlecił swemu słudze i czego możemy się nauczyć ze sposobu, w jaki Jehowa pokierował sprawami?

³ Studium Biblii wyraźnie nam uświadamia, że zawsze musimy zabiegać o kierownictwo Boże. Przyjrzyjmy się sytuacji, gdy patriarcha Abraham wysłał do Mezopotamii swego najstarszego sługę, prawdopodobnie Eliezera, by znalazł tam bogobojną żonę dla Izaaka. Kiedy ów sługa u celu podróży zatrzymał się przy studni, z której kobiety akurat czerpały wodę, pomodlił się: „Jehowo, (...) niechaj tak się stanie, żeby młoda kobieta, do której powiem: ‚Zdejmij, proszę, swój dzban na wodę, abym mógł się napić’ i która wręcz powie: ‚Napij się, a ja napoję też twoje wielbłądy’, była tą, którą przeznaczysz dla twego sługi, dla Izaaka; i daj mi przez to poznać, że okazałeś lojalną miłość mojemu panu” (Rodz. 24:12-14).

⁴ Modlitwa ta została wysłuchana, o czym świadczył fakt, że Rebeka napoiła wielbłądy. Wkrótce potem w towarzystwie sługi Abrahama wyruszyła do Kanaanu i została ukochaną żoną Izaaka. Oczywiście nie możemy oczekiwać, że Bóg da nam jakiś specjalny znak. Ale niezawodnie zapewni nam w życiu kierownictwo, jeśli się o nie modlimy i pozwalamy, by nas prowadził duch Boży (Gal. 5:18).

Modlitwa niesie ulgę zatroskanym

5, 6. Czego uczy nas modlitwa, z którą Jakub zwrócił się do Boga przed spotkaniem z Ezawem?

⁵ Modlitwa może przynieść ulgę w trudnych chwilach. Gdy Jakub obawiał się swego bliźniaczego brata, Ezawa, modlił się: „Jehowo, (...) ja jestem niegodny wszelkich przejawów lojalnej życzliwości i wszelkiej wierności, którą okazywałeś swemu słudze (...). Racz mnie wyzwolić z ręki mego brata, z ręki Ezawa, gdyż lękam się go, że przybędzie i na mnie napadnie, na matkę z dziećmi. Ty przecież powiedziałeś: ‚Z całą pewnością będę ci wyświadczał dobro i potomstwo twoje uczynię jak ziarnka piasku morskiego, których z powodu mnogości nie można policzyć’” (Rodz. 32:9-12).

⁶ Jakub pomodlił się, po czym przezornie podjął odpowiednie działania i został wysłuchany — w końcu pogodzili się z Ezawem (Rodz. 33:1-4). Przyjrzyjmy się uważnie tej prośbie Jakuba. Nie poprzestał on na błaganiu o pomoc, lecz także wyraził wiarę w obiecane potomstwo i wdzięczność za lojalną życzliwość Boga. Czy trapią cię jakieś ‛wewnętrzne obawy’? (2 Kor. 7:5). Jeśli tak, to przeżycia Jakuba przypomną ci, że modlitwy niosą ulgę zatroskanym. Nie mogą jednak składać się wyłącznie z próśb — trzeba dawać w nich również wyraz swej wierze.

Módl się o mądrość

7. Dlaczego Mojżesz modlił się o poznanie Bożych dróg?

⁷ Pragnienie zaskarbienia sobie uznania Bożego powinno pobudzać nas do modlenia się o mądrość. Mojżesz bardzo chciał poznać drogi Boże; błagał Jehowę: „Oto mówisz do mnie: ‚Poprowadź ten lud’ (...). Teraz więc, proszę, jeśli znalazłem łaskę w twoich oczach, daj mi, proszę, poznać twoje drogi, (...) żebym znalazł łaskę w twoich oczach” (Wyjścia 33:12, 13). W odpowiedzi Bóg udzielił Mojżeszowi lepszego zrozumienia swojego sposobu myślenia i postępowania, co było niezbędne, aby mógł on przewodzić Izraelowi.

8. Jakie korzyści można odnieść z rozmyślania nad wypowiedzią z 1 Królów 3:7-14?

⁸ Również Dawid błagał: „Daj mi poznać twe drogi, Jehowo” (Ps. 25:4). A jego syn Salomon upraszał Boga o mądrość potrzebną do wywiązywania się z obowiązków króla Izraela. Jehowa z uznaniem wysłuchał modlitwy Salomona i dał mu nie tylko to, o co zabiegał, lecz również bogactwo i chwałę (odczytaj 1 Królów 3:7-14). Jeśli więc w zborze powierzono ci przywileje służby, które zdają się przerastać twoje siły, módl się o mądrość i przejawiaj pokorę. Wtedy Bóg pomoże ci zdobyć odpowiednią wiedzę i mądrość, abyś mógł wykonywać te zadania właściwie i w duchu miłości.

Módl się z głębi serca

9, 10. Czego na temat znaczenia serca możemy się nauczyć z okolicznościowej modlitwy Salomona?

⁹ Aby modlitwa została wysłuchana, musi płynąć z głębi serca. Taką modlitwę, skierowaną do Boga przez Salomona, zanotowano w 8 rozdziale Księgi 1 Królów. W 1026 roku p.n.e. do Jerozolimy przybyły tłumy z okazji oddania do użytku świątyni. Gdy w Miejscu Najświętszym umieszczono Arkę Przymierza, obłok od Jehowy napełnił świątynię, a król zaczął publicznie wysławiać Boga.

¹⁰ Przeczytajmy uważnie modlitwę Salomona i wyszukajmy w niej wzmianki dotyczące serca. Król przyznał, że tylko Jehowa zna serce człowieka (1 Król. 8:38, 39). Dowiadujemy się również, że istnieje nadzieja dla grzesznika, który ‛wraca do Boga całym swym sercem’. Salomon był też przekonany, że gdyby jakiś wróg ciemiężył sług Jehowy, ich błagania odniosą skutek, jeśli ich serca będą niepodzielne wobec Jehowy (1 Król. 8:48, 58, 61). Z pewnością więc nasze modlitwy zawsze powinny płynąć z serca.

Jak Psalmy mogą wzbogacić twoje modlitwy

11, 12. Czego nauczyłeś się z modlitwy Lewity, który przez jakiś czas nie mógł chodzić do sanktuarium Boga?

¹¹ Studium Księgi Psalmów może wzbogacić twoje modlitwy i pomóc ci czekać na odpowiedź Jehowy. Zastanówmy się nad cierpliwością Lewity przebywającego na wygnaniu. Mimo że przez pewien czas nie mógł chodzić do sanktuarium, śpiewał: „Czemu rozpaczasz, duszo moja, i czemu się burzysz we mnie? Wyczekuj Boga, bo jeszcze będę go sławił jako wspaniałe wybawienie mej osoby i jako mego Boga” (Ps. 42:5, 11; 43:5).

¹² Czego możemy się nauczyć od tego Lewity? Jeśli ze względu na swoją prawość zostałeś uwięziony i nie możesz zgromadzać się ze współwyznawcami w miejscu wielbienia, cierpliwie czekaj, aż Bóg zacznie działać na twoją rzecz (Ps. 37:5). Rozmyślaj o radościach, które przeżywałeś w służbie w przeszłości, i módl się o wytrwałość, bez względu na to, jak długo przyjdzie ci czekać, aż Bóg przywróci ci możliwość spotykania się z braćmi.

Módl się z wiarą

13. Dlaczego w myśl słów z Jakuba 1:5-8 trzeba modlić się z wiarą?

¹³ Niezależnie od okoliczności zawsze módl się z wiarą. Jeśli na próbę wystawiona jest twoja lojalność, pójdź za radą ucznia Jakuba. Zwróć się do Jehowy w modlitwie i nie wątp, że On potrafi udzielić ci mądrości potrzebnej do sprostania trudnej sytuacji (odczytaj Jakuba 1:5-8). Bóg zna wszystkie twoje udręki i za pośrednictwem swego ducha może cię pocieszyć oraz wskazać ci odpowiednią drogę. Z pełną wiarą, „nic nie wątpiąc”, otwórz przed Jehową swoje serce i poddaj się kierownictwu Jego ducha oraz uwzględnij rady zawarte w Jego Słowie.

14, 15. Co świadczy o tym, że Anna modliła się i postępowała z wiarą?

¹⁴ Anna, jedna z dwóch żon Lewity Elkany, modliła się i postępowała z wiarą. Ponieważ była bezdzietna, stała się obiektem drwin ze strony Peninny, drugiej żony, mającej kilkoro dzieci. W przybytku Anna ślubowała, że jeśli urodzi syna, odda go Jehowie. W trakcie modlitwy jej wargi drżały, więc arcykapłan Heli pomyślał, że jest pijana. Ale gdy się przekonał, że jest inaczej, powiedział: „Oby Bóg Izraela przychylił się do twej gorącej prośby”. Chociaż Anna nie wiedziała dokładnie, jak potoczą się wypadki, wierzyła, że jej modlitwa zostanie wysłuchana. Dlatego „jej twarz już więcej nie była zatroskana”. Przestała się smucić i zadręczać (1 Sam. 1:9-18).

¹⁵ Anna urodziła Samuela. Gdy tylko odstawiła chłopca od piersi, zaprowadziła go do przybytku, by pełnił tam świętą służbę (1 Sam. 1:19-28). Poświęć czas na przemyślenie tego, co Anna powiedziała w modlitwie również przy tej okazji. Wzbogacisz wtedy swoje własne modlitwy i wyraźniej dostrzeżesz, jak zwracanie się do Jehowy z wiarą, że cię wysłucha, pomaga przezwyciężyć przygnębienie wywołane dręczącym cię problemem (1 Sam. 2:1-10).

16, 17. Jaki rezultat przyniosło to, że Nehemiasz modlił się i działał z wiarą?

¹⁶ Także Nehemiasz, prawy człowiek żyjący w V wieku p.n.e., modlił się i postępował z wiarą. Błagał: „Ach, Jehowo, proszę, niechaj twoje ucho zacznie zważać na modlitwę twojego sługi i na modlitwę twych sług, którzy mają upodobanie w bojaźni przed twoim imieniem; proszę też, poszczęść dzisiaj twojemu słudze i wzbudź dla niego litość u tego męża”. Jakiego „męża” miał na myśli? Perskiego króla Artakserksesa, u którego sam służył jako podczaszy (Nehem. 1:11).

¹⁷ Gdy Nehemiasz dowiedział się, że Żydzi uwolnieni z niewoli babilońskiej „są w bardzo złej sytuacji i w pohańbieniu, a mur Jerozolimy jest zburzony”, z wiarą modlił się całymi dniami (Nehem. 1:3, 4). Prośby te zostały wysłuchane w sposób przerastający jego oczekiwania — król Artakserkses pozwolił mu wyruszyć do Jerozolimy i odbudować jej mur (Nehem. 2:1-8). Wkrótce potem udało się osiągnąć ten cel. Modlitwy Nehemiasza nie pozostały bez odpowiedzi, ponieważ koncentrowały się na prawdziwym wielbieniu i były zanoszone z wiarą. Czy tak samo jest z twoimi modlitwami?

Pamiętaj o wychwalaniu i dziękczynieniu

18, 19. Z jakich powodów słudzy Jehowy powinni Go wychwalać i Mu dziękować?

¹⁸ Pamiętajmy również, by w modlitwach wysławiać Jehowę i Mu dziękować. Mamy ku temu tak wiele powodów! Na przykład Dawid z zapałem opiewał królewską władzę Jehowy (odczytaj Psalm 145:10-13). Czy twoje modlitwy pokazują, że cenisz sobie zaszczyt rozgłaszania Królestwa Jehowy? Słowa psalmistów mogą ci też pomóc wyrażać płynącą z serca wdzięczność za zebrania i większe zgromadzenia (Ps. 27:4; 122:1).

¹⁹ Również szczere docenianie wyjątkowej więzi z Bogiem może cię pobudzić do zwrócenia się do Niego podobnie jak jeden z psalmistów: „Będę cię sławił pośród ludów, Jehowo; będę ci grał wśród grup narodowościowych. Bo twoja lojalna życzliwość jest wielka, aż do niebios, a twa wierność wobec prawdy — aż do nieba. Bądź wywyższony, Boże, nad niebiosa; chwała twoja niech będzie nad całą ziemią” (Ps. 57:9-11). Jakże radosnym uczuciom dano tu wyraz! Czy nie przyznasz, że takie poruszające słowa zawarte w Psalmach mogą wzbogacić twoje modlitwy?

Zwracaj się do Boga z szacunkiem

20. Jak Maria dała wyraz swemu oddaniu dla Boga?

²⁰ Z naszych modlitw powinien przebijać respekt dla Boga. Pełne pokory słowa, które wyrzekła Maria na wieść o tym, że zostanie matką Mesjasza, przypominały słowa Anny oddającej młodego Samuela na służbę w przybytku. Szacunek Marii dla Boga jest wyraźnie widoczny w wypowiedzi: „Dusza moja wywyższa Jehowę, a duch mój nie może się powstrzymać od niewymownego radowania się w Bogu, moim Wybawcy” (Łuk. 1:46, 47). Czy nie mógłbyś wyrażać w modlitwach podobnych uczuć? Nic dziwnego, że bogobojna Maria została wybrana na matkę obiecanego Mesjasza!

21. Jak modlitwy Jezusa dowodzą jego szacunku i wiary?

²¹ Jezus modlił się z szacunkiem i głęboką wiarą. Na przykład tuż przed wskrzeszeniem Łazarza „wzniósł oczy ku niebu i rzekł: ‚Ojcze, dziękuję ci, żeś mnie wysłuchał. Wiedziałem (...), że zawsze mnie wysłuchujesz’” (Jana 11:41, 42). Czy w twoich modlitwach da się dostrzec taki respekt i wiarę? Przeanalizuj podaną przez Jezusa modlitwę wzorcową, a zauważysz, że najistotniejsze jest uświęcenie imienia Jehowy, przyjście Jego Królestwa i realizacja Jego woli (Mat. 6:9, 10). A teraz pomyśl o swoich modlitwach. Czy widać w nich, że jesteś szczerze zainteresowany sprawami Królestwa Jehowy, spełnianiem się Jego woli i uświęceniem Jego wzniosłego imienia? Właśnie tak powinno być.

22. Dlaczego możesz być pewien, że Jehowa doda ci odwagi do obwieszczania dobrej nowiny?

²² Z powodu prześladowań lub innych prób często prosimy Jehowę o pomoc w służeniu Mu z odwagą. Kiedy członkowie Sanhedrynu zabronili Piotrowi i Janowi ‛nauczać z powoływaniem się na imię Jezusa’, apostołowie ci odważnie odmówili zastosowania się do tego zakazu (Dzieje 4:18-20). Po wyjściu na wolność opowiedzieli o wszystkim swym współwyznawcom. Następnie wspólnie upraszali Boga, by pomógł im śmiało głosić Jego słowo. Jakże emocjonująca musiała być chwila, gdy Jehowa wysłuchał tej modlitwy — obecni „zostali napełnieni duchem świętym i ze śmiałością oznajmiali słowo Boże”! (Odczytaj Dzieje 4:24-31). W rezultacie całe rzesze przyłączyły się do wielbienia prawdziwego Boga. Również tobie modlitwa może dodać sił do odważnego obwieszczania dobrej nowiny.

Stale wzbogacaj swoje modlitwy

23, 24. (a) Podaj jeszcze inne przykłady, jak studium Biblii może wzbogacić twoje modlitwy. (b) Co zrobisz, by wzbogacić swoje modlitwy?

²³ Istnieje jeszcze wiele przykładów ukazujących, że czytanie i studiowanie Biblii może wzbogacić twoje modlitwy. Podobnie jak Jonasz możesz przyznawać w modlitwie, że „wybawienie należy do Jehowy” (Jon. 2:1-10). Jeśli dręczy cię myśl o popełnionym ciężkim grzechu i szukałeś już pomocy u starszych zboru, treści zawarte w modlitwach Dawida mogą ci ułatwić wyrażenie skruchy, gdy osobiście będziesz zwracał się do Boga (Ps. 51:1-12). Możesz też wysławiać Jehowę, jak to robił Jeremiasz (Jer. 32:16-19). A jeśli szukasz kandydata na współmałżonka, przeanalizowanie modlitwy z 9 rozdziału Księgi Ezdrasza, połączone z osobistymi błaganiami, umocni twoje postanowienie poślubienia kogoś „tylko w Panu” (1 Kor. 7:39; Ezd. 9:6, 10-15).

²⁴ Dalej więc czytaj i studiuj Biblię. Staraj się odnajdywać elementy, które warto zawrzeć we własnych modlitwach. Będziesz mógł wtedy wpleść biblijne myśli w osobiste prośby, dziękczynienia i wyrazy wysławiania Boga. Wzbogacając modlitwy przez studium Biblii, z pewnością jeszcze bardziej zbliżysz się do Jehowy.