Najważniejsze narodziny na ziemi zapowiedzią powszechnego bezpieczeństwa

„Dziecię (...) narodziło się nam, został nam dany syn; panowanie książęce spocznie na jego barkach. A z imienia będzie zwany: Cudowny Doradca, Potężny Bóg, Wieczysty Ojciec, Książę Pokoju” (Izaj. 9:6).

1. Czyje panowanie zapewni światu powszechne bezpieczeństwo? Skąd o tym wiemy?

POWSZECHNE bezpieczeństwo! Pod rządami „księcia tego świata”, Szatana Diabła, jest to nierealna mrzonka (Jana 12:31, Kowalski). Ale pod panowaniem „Księcia Pokoju”, Jezusa Chrystusa, stanie się ono najzupełniej pewną rzeczywistością. Poświadcza to nam Jehowa w proroctwie o narodzinach i działalności tego Księcia, zapisanym w Księdze Izajasza 9:6, 7, gdzie czytamy: „Dziecię bowiem narodziło się nam, został nam dany syn; panowanie książęce spocznie na jego barkach. A z imienia będzie zwany: Cudowny Doradca, Potężny Bóg, Wieczysty Ojciec, Książę Pokoju. Dostatkowi tego książęcego panowania i pokojowi nie będzie końca, nad tronem Dawida i nad jego królestwem, aby je mocno ugruntować oraz wspierać praworządnością i sprawiedliwością odtąd aż po czas niezmierzony. Dokona tego gorliwość Jehowy zastępów”.

2. (a) W jakich okolicznościach wypowiedziano proroctwo, zanotowane w Księdze Izajasza 9:6, 7? (b) Skąd wiemy, że Jehowa na pewno dotrzyma przymierza co do wiecznotrwałego królestwa dla linii rodowej Dawida?

² Cóż za wspaniałe proroctwo! Z wielkim zaciekawieniem przyjrzymy się teraz bliżej tej zapowiedzi najważniejszych narodzin na ziemi. Aby ją jednak dobrze zrozumieć, musimy się najpierw zapoznać z okolicznościami, w jakich ją ogłoszono. Rzecz działa się w czasach, gdy królestwem Judy rządził król Achaz. Powstał wtedy międzynarodowy spisek przeciw niemu. Achaz wprawdzie nie wyróżnił się wiernością wobec prawdziwego Boga, Ten jednak pozwolił mu zasiadać na „tronie Jehowy”. Tolerował go z uwagi na przymierze co do wiecznotrwałego królestwa zawarte dawniej z Dawidem w jego linii rodowej. Sam Dawid nie dostąpił zaszczytu wybudowania świątyni Jehowy, lecz dostąpił innego błogosławieństwa, jak to wynika ze słów proroka Natana: „I Jehowa powiadomił cię, że Jehowa gotuje tobie dom”. „A dom twój i twe królestwo nieodwołalnie będą przed tobą trwałe aż po czas niezmierzony; sam tron twój stanie mocno utwierdzony po czas niezmierzony” (2 Sam. 7:11, 16). Dawid uradował się tą Boską obietnicą i z nadzieją wyczekiwał jej chwalebnego spełnienia.

3. (a) Na kim spełnia się przymierze zawarte z Dawidem? Z jakiego względu było ono wyjątkowe? (b) Co postanowił sobie Diabeł, jeśli chodzi o przymierze co do Królestwa?

³ Przymierze z Dawidem znalazło spełnienie na osobie wielkiego Syna Dawida — Jezusa Chrystusa, „Księcia Pokoju”. Z żadnym innym domem królewskim na obliczu ziemi nie zostało zawarte takie przymierze co do Królestwa, w którym nie będzie końca dostatkowi książęcego panowania ani pokojowi. Jednakże owo przymierze stanowiło zarazem wyzwanie rzucone wszystkim królestwom świata, którego księciem, czyli władcą, jest Szatan. W tej sytuacji Diabeł i demony postawili sobie za cel zniszczenie domu Dawida, żeby w ten sposób uniemożliwić pojawienie się nieprzemijającego dziedzica. Szatan znalazł w owym czasie podatne narzędzia w osobach Resina, króla Syrii, i Pekacha z dziesięcioszczepowego królestwa Izraela, a także króla Asyrii.

SPISEK PRZECIW PRZYMIERZU CO DO KRÓLESTWA

4. Jakie wysiłki podjął Diabeł, by zniweczyć przymierze co do Królestwa, które Jehowa zawarł z Dawidem?

⁴ Na czym polegał plan Diabła? Chciał strachem zmusić króla judzkiego Achaza do zawarcia niestosownego układu z królem asyryjskim. Jak się do tego zabrał? Nakłonił króla Izraela, Pekacha, do wystąpienia przeciw domowi Dawida w zmowie z królem Syrii, Resinem. Sprzysięgli się oni, by zrzucić Achaza z tronu judzkiego i osadzić na nim syna Tabeela jako marionetkowego władcę uległego wobec ich woli. Kim był ów syn Tabeela? W każdym razie nie pochodził z rodu Dawida. Nie mógł zatem być ogniwem w łańcuchu przekazywania przymierza co do Królestwa, dopóki się nie pojawi jego nieprzemijający Dziedzic w osobie „Księcia Pokoju”. Królowie ci dążyli do tego, by na tronie judzkim zasiadał ich człowiek, a nie ktoś, kogo wyznaczył Bóg. W ten sposób Biblia zdemaskowała próbę Szatana, zmierzającą do obrócenia wniwecz przymierza zawartego przez Jehowę z Dawidem.

5, 6. Jak król Achaz zareagował na spisek przeciw domowi Dawida? Jakie zachęcające orędzie przekazał mu Jehowa?

⁵ Jak się zachował Achaz w obliczu tego zagrożenia? Razem ze swoim ludem zaczął drżeć ze strachu. Dlatego Jehowa udzielił im kilku informacji, które miały dodać im otuchy i powstrzymać ich od szukania ratunku w sojuszu z królem Asyrii, umacniającej się w owym czasie na pozycji mocarstwa światowego. Bóg wysłał do Achaza swego proroka Izajasza, by mu przekazał następujące orędzie:

⁶ „Nie bój się (...) [tego] że Syryjczycy, Efraim [najważniejsze plemię w królestwie Izraela] i syn Remaliasza [Pekach] postanowili twą zgubę, mówiąc: Wtargnijmy do Judei, przeraźmy ją i podbijmy dla siebie, a królem nad nią ustanówmy syna Tabeela! Tak mówi Pan, Jahwe: Nic z tego — nie stanie się tak! (...) Jeżeli nie uwierzycie, nie ostoicie się” (Izaj. 7:4-9, Biblia Tysiąclecia, wyd. II).

ZNAK, ŻE SPISEK SIĘ NIE POWIEDZIE

7. (a) Co doprowadziło do wypowiedzenia znamiennego proroctwa z Izajasza 7:14? (b) Czego niezawodną oznaką miały być narodziny Immanuela? Czym mieli być synowie Izajasza?

⁷ Jehowa przepowiedział więc upadek spiskowców. Nadszedł czas na ogłoszenie Boskiego proroctwa, które miało doniosłe znaczenie dla całego świata, gdyż wskazywało bezpośrednio na Dziedzica zawartego z Dawidem przymierza co do Królestwa. Ale jak doszło do wypowiedzenia tego znamiennego proroctwa? Otóż Jehowa przemówił do króla Achaza i polecił mu poprosić o cudowny znak, jakiego by sobie zażyczył. Jednocześnie zapewnił, że spełni jego życzenie, co miało stanowić niewzruszoną rękojmię, iż udaremni spisek przeciw domowi Dawida. Achaz nie chciał jednak prosić o znak. Co się wtedy stało? W Księdze Izajasza 7:14 zapisano: „Dlatego sam Jehowa da wam znak: Oto panna rzeczywiście będzie brzemienna; urodzi ona syna i nieodwołalnie nazwie go imieniem Immanuel”. Imię to znaczy: „Z nami Bóg”. Ponieważ Immanuel oraz dwaj inni synowie Izajasza mieli służyć za znaki, prorok ten wypowiedział się w Księdze Izajasza 8:18: „Oto ja i dzieci, które mi dał Jehowa, jesteśmy w Izraelu za znaki i za cuda od Jehowy zastępów”. Zatem narodziny Immanuela miały być niezawodnym znakiem, że wszyscy spiskowcy przepadną, a ich knowania przeciw Bożemu przymierzu co do Królestwa i jego Dziedzicowi spełzną na niczym.

8. (a) Co proroctwo z Izajasza 7:15, 16 zapowiedziało o chłopcu imieniem Immanuel? Do czego później doszło? (b) Jaki mógł być powód tego, że nie podano nam, kim był Immanuel z czasów Izajasza?

⁸ Sprawozdanie biblijne nie podaje, kto właściwie urodził syna imieniem Immanuel. Mogła to być jakaś panna żydowska, która została drugą żoną proroka Izajasza. W każdym razie proroctwo podawało dalej, że zanim chłopiec podrośnie tyle, by odróżniać dobro od zła, obu królów spiskujących przeciw domowi Dawida spotka druzgocąca klęska (Izaj. 7:15, 16). Tak też się stało. Okoliczność, że tożsamość Immanuela z czasów Izajasza do dziś pozostaje dla nas zagadką, mogła służyć temu, by przyszłe pokolenia nie odwracały uwagi od Większego Immanuela, gdyby się pojawił jako cudowny znak z nieba.

9. (a) Czego gwarancją było spełnienie się znaku oraz udaremnienie spisku przeciw przymierzu co do Królestwa? (b) Do czego zmierza największy światowy spisek wszech czasów?

⁹ Oczywiście za dni Achaza proroctwo o znaku i o upadku świeckiej zmowy przeciw Bożemu przymierzu co do Królestwa spełniło się tylko na małą skalę. Jednakże ta pierwotna realizacja stanowiła gwarancję, iż zarówno sam znak, jak i zniweczenie światowych knowań znajdą większy odpowiednik w naszej przełomowej epoce. Stoimy bowiem w obliczu największego sprzysiężenia wszystkich czasów. W jakim sensie? Otóż narody całkowicie lekceważą postanowienie Jehowy co do zaprowadzenia trwałego pokoju, a nawet przeciwstawiają się przedstawicielom „Księcia Pokoju”. Sprzysiężenie to jest w gruncie rzeczy wymierzone przeciw samemu „Księciu Pokoju” — Dziedzicowi przymierza co do Królestwa. Jak zatem będzie wyglądać ostateczne spełnienie tego proroctwa? Jeżeli rozpoznajemy podany znak, to nie mamy wątpliwości, że los ogólnoświatowego spisku jest przesądzony.

NARODZINY „KSIĘCIA POKOJU”

10. (a) Kto w ostatecznym spełnieniu proroctwa z Izajasza 7:14 wydał na świat dziecko będące znakiem i Dziedzicem przymierza co do Królestwa? (b) Jak dziejopisarz Mateusz połączył znak Immanuela z domem Dawida?

¹⁰ W ramach pełnego urzeczywistnienia proroctwa Izajasza panną, która wydała na świat dziecko będące znakiem i Dziedzicem przymierza co do Królestwa, okazała się Maria, młoda Żydówka pochodząca z rodu króla Dawida. Anioł Gabriel powiedział jej, że urodzi syna, któremu będzie nadane imię Jezus, a Jehowa Bóg „da mu tron Dawida, jego ojca”, przy czym „jego królestwo nie będzie mieć końca” (Łuk. 1:26-33). Natchniony sprawozdawca Mateusz łączy znak Immanuela z domem Dawida. W Ewangelii według Mateusza 1:20-23 napisano: „Ukazał mu się [Józefowi] we śnie anioł Jehowy, mówiąc: ‛Józefie, synu Dawida, nie obawiaj się wziąć do domu Marii, swej żony, bo to, co się w niej poczęło, jest za przyczyną ducha świętego. Urodzi ona syna i będziesz go nazywał imieniem Jezus, bo on wybawi swój lud od grzechów’. Wszystko to rzeczywiście nastąpiło, aby się spełniło, co powiedział Jehowa przez swego proroka, mówiącego: ‛Oto dziewica stanie się brzemienna i urodzi syna, a nazwą go imieniem Immanuel’, co po przetłumaczeniu znaczy: ‛Z nami Bóg’”.

11. Kiedy i gdzie nastąpiły przepowiedziane narodziny Immanuela?

¹¹ Kiedy i gdzie miały miejsce te z góry zapowiedziane narodziny Immanuela? Oczy wszystkich Żydów były zwrócone we właściwym kierunku dzięki słowom z Księgi Micheasza 5:2 (5:1, BT), przytoczonym w Ewangelii według Mateusza 2:6, gdzie w Przekładzie współczesnym czytamy: „Ty, Betlejem w ziemi judzkiej, wcale nie jesteś najmniejsze spośród miast książęcych Judei, gdyż z ciebie będzie pochodził władca — pasterz mojego ludu izraelskiego”. „Książę Pokoju” urodził się w Betlejem w roku 2 p.n.e. i wtedy zaczęło się spełniać zachwycające proroctwo z Księgi Izajasza 9:6, 7.

12, 13. Komu przysporzyły czci narodziny „Księcia Pokoju”? Jakie wspaniałe i zdumiewające zjawiska towarzyszyły tym narodzinom?

¹² Któż z nas nie poczytywałby sobie za zaszczyt i nie przeżywałby wielkiej radości, gdyby miał zostać jednym z rodziców tego, dla kogo zarezerwowano tytuł „Książę Pokoju”? Narodziny tego dziecka istotnie przysporzyły chwały królewskiemu Ojcu tego Księcia. Nie ulega też wątpliwości, że nigdy żadnym urodzinom człowieka nie towarzyszyła tak wspaniała i olśniewająca sprawa.

¹³ Pasterzom pilnującym trzód na polach pod Betlejem ukazał się w nocy świetlisty anioł Jehowy, a „dookoła nich zajaśniała chwała Jehowy”. Następnie anioł obwieścił im urodziny będące spełnieniem proroctwa Bożego; powiedział: „W mieście Dawidowym narodził się wam Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan”. Jakby mało było tych wspaniałości, na nieboskłonie pojawiło się mnóstwo aniołów wysławiających Ojca noworodka i wołających jednogłośnie: „Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój wśród ludzi dobrej woli”. Całkiem słusznie przy narodzinach tego, kto miał zostać „Księciem Pokoju”, aniołowie zwiastowali pokój Boży wszystkim ludziom cieszącym się Jego uznaniem (Łuk. 2:8-14).

14, 15. (a) Z jakich okazji wysławiali Jehowę synowie Boży? (b) Dlaczego żadne inne narodziny w historii nie dorównują tym, o których tu mowa?

¹⁴ Na długo przed urodzeniem się przyszłego „Księcia Pokoju” aniołowie wysławiali Boga z okazji innego nadzwyczajnego wydarzenia. Było to w okresie stwarzania, gdy formował ziemię (Hioba 38:4). Czy widziałeś zdjęcia naszej planety, zrobione z kosmosu przez astronautów? Podziwiałeś zatem widok, który do niedawna oglądali jedynie aniołowie. A jak wówczas zareagowali? W Księdze Hioba 38:7 napisano: „Wespół radośnie wykrzykiwały gwiazdy poranne, a wszyscy synowie Boży zaczęli wołać pełni uznania”.

¹⁵ Podczas najważniejszych narodzin, jakimi została zaszczycona ziemia, synowie Boży mieli nie mniej powodów do zjednoczenia swych melodyjnych głosów w pieśni chwały. Podobnie jak ziemskiemu ojcu gratuluje się z okazji przyjścia na świat pierworodnego syna, tak Ojciec niebiański, który doprowadził do owych najdonioślejszych ze wszystkich narodzin na ziemi, stanowczo zasługiwał na to, by członkowie Jego duchowej rodziny wysławiali Go w pieśni. Jakże ten przepiękny koncert musiał radować Boga, który po raz pierwszy został Ojcem w tak całkowicie nowych okolicznościach! Żadnych wcześniejszych urodzin w dziejach wszechświata nie da się porównać z pojawieniem się na scenie wydarzeń przyszłego „Księcia Pokoju”.

ZAJAŚNIAŁO „WIELKIE ŚWIATŁO”

16. Kiedy i jak nastąpiło dalsze spełnienie proroctwa z 9 rozdziału Izajasza?

¹⁶ Kiedy Jezus rozpoczął swą służbę publiczną, doszło do dalszego spełnienia się proroctwa z rozdziału 9 Księgi Izajasza. Idzie o dwa pierwsze wersety, zapowiadające, iż ludowi, „który chodzi w ciemnościach”, zaświeci „wielkie światło”. Znaczenie tych słów tak nam wyjaśnił natchniony pisarz biblijny Mateusz: „Opuścił [Jezus] (...) Nazaret, przyszedł i osiadł w Kafarnaum nad jeziorem, na pograniczu Zabulona i Neftalego. Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza: ‛Ziemia Zabulona i ziemia Neftalego. Droga morska, Zajordanie, Galilea pogan! Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej krainy śmierci światło wzeszło’. Odtąd począł Jezus nauczać i mówić: ‛Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie’” (Mat. 4:13-17, BT).

17. Dlaczego właśnie Jezus mógł sprawić, by mieszkańcom krain Zabulona i Neftalego zajaśniało światło? Co to światło oznaczało dla przebywających w ciemnościach?

¹⁷ Ziemie Zabulona i Neftalego leżały na północnych krańcach Izraela i obejmowały okręg Galilei. Granica Neftalego biegła wzdłuż całego zachodniego brzegu Jeziora Galilejskiego. A odkąd Jezus i jego uczniowie zaczęli głosić w tych okolicach dobrą nowinę o królestwie, mieszkającym tam ludziom, którzy od dawna tkwili w ciemnościach, zajaśniało światło. W Ewangelii według Jana 8:12 zapisano słowa Jezusa: „Jestem światłem świata. Kto za mną idzie, żadną miarą nie będzie chodził w ciemności, lecz posiądzie światło życia”. Zatem za pośrednictwem Jezusa „mieszkańcy cienistej krainy śmierci” mieli osiągnąć „światło życia”, gdyż złożył on swoje życie „na okup za wielu”. Nim to posłużył się Jehowa, by rzucić światło na możliwości zdobycia przez ludzi życia (Mat. 4:23; 20:28).

18. (a) Dlaczego „wielkie światło” nie miało świecić jedynie mieszkańcom Galilei? (b) Co będzie rozpatrzone w następnym artykule?

¹⁸ „Wielkie światło”, które zapowiadało uwolnienie od śmierci i niedoli, miało świecić nie tylko Galilejczykom. Czyż Izajasz nie prorokował, że nie będzie końca rozległości panowania „Księcia Pokoju”? I czyż nie napisał, że przed owym Księciem stoją niezwykle ważne zadania? Owszem, w Księdze Izajasza 9:6, 7 czytamy przecież: „A z imienia będzie zwany: Cudowny Doradca, Potężny Bóg, Wieczysty Ojciec, Książę Pokoju. Dostatkowi tego książęcego panowania i pokojowi nie będzie końca”. W następnym artykule zastanowimy się nad tym, jaką rolę miał do odegrania Jezus Chrystus w charakterze „Cudownego Doradcy, Potężnego Boga, Wieczystego Ojca” oraz „Księcia Pokoju”.

Powszechne bezpieczeństwo pod panowaniem „Księcia Pokoju”

„Dostatkowi tego książęcego panowania i pokojowi nie będzie końca, nad tronem Dawida i nad jego królestwem, aby je mocno ugruntować oraz wspierać praworządnością i sprawiedliwością odtąd aż po czas niezmierzony. Dokona tego gorliwość Jehowy zastępów” (Izaj. 9:7).

1, 2. (a) Do czego powodem miały być narodziny Królestwa Bożego? Kiedy do tego doszło? (b) Jakie zadanie stawia Karta ONZ przed tą organizacją, a czego na podstawie przymierza co do Królestwa można oczekiwać od Chrystusa? (c) Skąd wiemy, że Jehowa niezawodnie dotrzyma przymierza co do Królestwa?

PODOBNIE jak przyjście na świat doskonałego dziecka, Jezusa, tak narodziny z dawna obiecanego Królestwa miały być powodem do bezgranicznej radości (Ps. 96:10-12). Współczesne fakty historyczne poświadczają, że zapowiedzianą władzę włożono na barki wyniesionego do chwały Jezusa w roku 1914. I wcale nie zaprzecza temu istnienie Organizacji Narodów Zjednoczonych. Żaden z przywódców 159 państw do niej należących nie pochodzi z domu Dawida. Niemniej jednak Karta tej ogólnoświatowej zmowy właśnie im porucza zadanie zapewnienia ludzkości powszechnego pokoju i bezpieczeństwa.

² Tymczasem zawarte przez Jehowę przymierze co do Królestwa nigdy nie zostało anulowane. Wyrażenie: „nad tronem Dawida”, występujące w Księdze Izajasza 9:7, jest kolejnym potwierdzeniem obietnicy dotyczącej wiecznotrwałego Królestwa, danej Dawidowi przez Boga. Co więcej, Jehowa poprzysiągł, że ją do końca zrealizuje. Z Psalmu 89:4, 5, 36, 37 (Biblia Tysiąclecia, wydanie II) niedwuznacznie wynika, iż dotrzyma słowa; czytamy tam: „Zawarłem przymierze z moim wybrańcem; przysiągłem słudze memu, Dawidowi: Utrwalę na wieki twoje potomstwo i tron twój założę na wszystkie pokolenia”. „Raz przysiągłem na moją świętość: na pewno nie skłamię Dawidowi. Potomstwo jego trwać będzie wiecznie i tron jego będzie przede Mną jak słońce”. Zarówno to przymierze, jak i tytuł „Księcia Pokoju” stawiają przed Jezusem Chrystusem zadanie zapewnienia bezpieczeństwa całemu światu.

3. Dlaczego ani w niebie, ani na ziemi nie zapanował pokój, gdy rządy objął „Książę Pokoju”?

³ Jednakże gdy Jehowa Bóg powierzał rządy swemu Księciu, ani na ziemi, ani w niebie nie było mowy o jakimś roku pokoju. Zgodnie z rozdziałem 12 Księgi Objawienia narodziny Królestwa Bożego doprowadziły do wojny w niebie. Szatan Diabeł i jego demony wystąpili przeciw temu nowo utworzonemu rządowi, a świeżo osadzony na tronie Król ze swymi świętymi aniołami podjął walkę z siłami demonicznymi. W rezultacie Szatan oraz jego poplecznicy zostali wyrzuceni z niebios i strąceni w pobliże ziemi. Dlatego rozległ się wtedy okrzyk: „Biada ziemi i morzu, ponieważ zstąpił do was Diabeł z wielkim gniewem, wiedząc, że mało ma czasu!” (Obj. 12:12). Odkąd doszło do jego poniżenia, nasza planeta stała się widownią strasznych wojen i bezprzykładnej przemocy. Jakże potrzebne jest ludzkości panowanie „Księcia Pokoju”, które wszystkim zapewni bezpieczeństwo!

4. Dlaczego tytułu „Potężny Bóg” nie należy mylić z pojęciem Boga Wszechmocnego?

⁴ Jak wynika z Księgi Izajasza 9:6, oprócz godności „Księcia Pokoju” do chwalebnego imienia Jezusa Chrystusa dodano jeszcze inne tytuły. Jeden z nich brzmi: „Potężny Bóg”. Nie miał on jednak być nazwany Bogiem wszechpotężnym ani wszechmocnym, jak gdyby był jedną z równych sobie osób potrójnego bóstwa. Nawet w dniu swego zmartwychwstania dał do zrozumienia, że w dalszym ciągu mniej znaczy od Jehowy. Ukazał się Marii Magdalenie i posłał ją do zatrwożonych uczniów z wiadomością, że wraca do ich Ojca i swego Ojca oraz do ich Boga i swego Boga (Jana 20:17). Do dziś dnia przewodzi wszystkim stworzeniom w oddawaniu czci „Bogu bogów”, Jehowie (Dan. 11:36). Istotnie, Jezus Chrystus ma Boga i nie jest nim on sam, lecz jego Ojciec niebiański, właśnie Jehowa. Jakże doniosłą funkcję pełni „Książę Pokoju”, będąc zwiastunem trwałego pokoju i bezpieczeństwa w całym wszechświecie!

5. Dlaczego Jezus Chrystus najlepiej się nadaje do przewodzenia wszystkim rozumnym stworzeniom w oddawaniu czci prawdziwemu i żywemu Bogu, Jehowie?

⁵ Wyniesiony do chwały Jezus Chrystus będzie po wszystkie czasy stał na czele rozumnych stworzeń w wielbieniu jedynego prawdziwego i żywego Boga, Jehowy. Będąc pierwszym Synem Bożym, jest do tego znakomicie przygotowany. Zna on Jehowę dłużej i bliżej od wszystkich pozostałych mieszkańców nieba oraz ziemi. W Liście 1 do Koryntian 2:11 apostoł Paweł oświadczył: „Któż z ludzi wie, kim jest człowiek, prócz ducha ludzkiego, który w nim jest?” (Biblia warszawska). Dotyczy to również Jezusa Chrystusa. Wprawdzie Jehowa posłużył się nim przy stwarzaniu ludzi, lecz zupełnie czym innym było samemu stać się człowiekiem, znaleźć się w ziemskim otoczeniu i ziemskich warunkach oraz osobiście doświadczać uczuć ludzkich. Dlatego słusznie napisano, że „chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał” tu na ziemi jako człowiek (Hebr. 5:8, Bw). Niewątpliwie okazał się godnym tego, by powierzono mu „wszelką władzę w niebie i na ziemi” i nadano tytuł: „Potężny Bóg” (Mat. 28:18; por. Filip. 2:5-11).

„CUDOWNY DORADCA” I „WIECZYSTY OJCIEC”

6. W jaki sposób Chrystus usługuje w charakterze „Cudownego Doradcy”? Jak z jego wspaniałych pouczeń korzysta „wielka rzesza”?

⁶ Wszystkie powyżej wymienione ważkie powody wskazują na to, że niebiański książę z ramienia Boga świetnie się nadaje do usługiwania ludzkości w charakterze „Cudownego Doradcy” (Izaj. 9:6). Jego rady zawsze są mądre, niezawodne i doskonałe. Będąc Pośrednikiem między Jehową Bogiem a uczestnikami nowego przymierza, od przeszło 19 stuleci rzeczywiście występuje w roli cudownego Doradcy. A teraz, od roku 1935, z tych wybornych pouczeń korzysta także „wielka rzesza” jego „drugich owiec”, która otrzymuje najlepsze z możliwych wskazówek i wytycznych (Obj. 7:9-17; Jana 10:16). Jezus Chrystus udziela ich za pośrednictwem klasy obiecanego „niewolnika wiernego i rozumnego”, którą powołał podczas obecnego „zakończenia systemu rzeczy” i ustanowił nad wszystkimi swymi ziemskimi dobrami, czyli sprawami Królestwa (Mat. 24:3, 45-47; Łuk. 12:42-44). Rady dotyczące życia duchowego, jakie otrzymuje dziś „wielka rzesza”, są zarazem cudowne i godne zaufania, gdyż opierają się na objawionym Słowie Bożym.

7. Dlaczego Szatan Diabeł nie jest już dla ludu Bożego potężnym bogiem?

⁷ Ponieważ należymy do ludu Jehowy i stosujemy się do tych rad, Szatan Diabeł, „bóg tego systemu rzeczy”, nie jest już dla nas potężnym bogiem (2 Kor. 4:4). Posłusznie opuściliśmy Babilon Wielki, ogólnoświatowe imperium religii fałszywej, i nie mamy już udziału w jego odrażających grzechach. Niezachwianie trwamy po stronie tego, którego Jehowa Bóg obarczył odpowiedzialnością za rządy.

8. (a) Dlaczego tytuł „Wieczysty Ojciec” jest szczególnie drogi „wielkiej rzeszy”? (b) Co spotka tych, którzy pozwalają, by ich duchowym ojcem był Szatan Diabeł?

⁸ Tytuł „Wieczysty Ojciec” porusza serce. Szczególnie ceni go sobie „wielka rzesza” jego „drugich owiec”. Wstrętem napawa je myśl, że ich ojcem mógłby być Szatan Diabeł. Wzdrygają się na samo wspomnienie żydowskich przywódców religijnych sprzeciwiających się Jezusowi, który rzekł im: „Za ojca macie Diabła i chcecie spełniać pragnienia waszego ojca. Ten był zabójcą, gdy rozpoczynał, i nie trzymał się mocno prawdy, bo u niego prawdy nie ma. Kiedy mówi kłamstwo, wypowiada się zgodnie z własnym usposobieniem, ponieważ jest kłamcą i ojcem kłamstwa” (Jana 8:44). Należący do „wielkiej rzeszy” porzucili towarzystwo takich duchowych dzieci Szatana Diabła, którego kuratela nad upadłą ludzkością nie będzie trwała wiecznie. A ci, co pozwalają, aby był on ich duchowym ojcem, przeminą wraz z nim. Zarówno Diabła, jak i każdego, kto nie uwolni się od jego ojcostwa, czeka całkowita zagłada, której symbolem jest w Ewangelii według Mateusza „ogień wieczny” (Mat. 25:41-46).

9. Jaki przedsmak dobrodziejstw wypływających z posiadania „Wieczystego Ojca” ma „wielka rzesza”?

⁹ W przeciwieństwie do takich osób członkowie „wielkiej rzeszy” już teraz zaznają pewnych dobrodziejstw wynikających z tego, że mają „Wieczystego Ojca”.a W jaki sposób? Otóż usłuchali jego głosu, stali się jego „drugimi owcami” i przyłączyli do ostatka Izraela duchowego. Łączą ich serdeczne więzy rodzinne i w następstwie tego panuje wśród nich pokój. W Liście do Rzymian 16:20 apostoł Paweł, pisząc w natchnieniu, nazwał Jehowę „Bogiem, który daje pokój”. Jakże słusznie zatem Jego jednorodzony Syn nosi miano „Księcia Pokoju”! Będzie on niewątpliwie działał zgodnie ze znaczeniem swego znamienitego tytułu i przywróci pokój w całym wszechświecie.

KRÓLEWSKI RZĄD „KSIĘCIA POKOJU”

10, 11. Co oznajmił Izajasz, gdy zapowiedział najważniejsze ze wszystkich narodzin? Co znaczą jego słowa?

¹⁰ Duch Jehowy pobudził proroka Izajasza, aby po zapowiedzi najważniejszych ze wszystkich narodzin — przyjścia na świat Syna Bożego, który miał zostać zaszczycony tytułem „Księcia Pokoju” — złożył następujące oświadczenie: „Dostatkowi tego książęcego panowania i pokojowi nie będzie końca (...). Dokona tego gorliwość Jehowy zastępów” (Izaj. 9:7).

¹¹ Mówiąc o ‛dostatku książęcego panowania’, proroctwo wskazuje, iż rządy „Księcia Pokoju” nie będą za krótkie, by się rozciągnąć na całą ziemię. Nie będzie na niej żadnych granic, które by zawężały zakres jego władzy. Obejmie ona cały nasz glob. Co więcej, w przyszłym ziemskim raju nie będzie końca pokojowi. Nigdy i nigdzie nie zmąci go żaden nieporządek. Zapanuje w każdym zakątku naszej planety i zawsze będzie go pod dostatkiem (Ps. 72:7). Pokój w tym wypadku to coś więcej niż brak przemocy i wojen; to także sprawiedliwość i praworządność, gdyż Izajasz zaznaczył, że owo książęce panowanie będzie wspierane „praworządnością i sprawiedliwością odtąd aż po czas niezmierzony”. Ludzkość doświadczy błogosławieństw w wielkiej obfitości. A wszystkiego tego dokona jeszcze za naszych czasów niesłabnąca gorliwość Jehowy Boga.

12. Kto reprezentuje dziś na ziemi rząd kierowany przez „Księcia Pokoju”?

¹² Władza spoczywająca na barkach „Księcia Pokoju” ma dziś wszędzie na ziemi swoich specjalnych przedstawicieli. Bardzo szybko też rośnie liczba zwolenników jego królewskiego rządu niebiańskiego. Ostatek zrodzonych z ducha uczniów Jezusa Chrystusa został już w komplecie wybrany spośród narodów. Prócz tego w ponad 200 poszczególnych krajach odbywa się zgromadzanie „wielkiej rzeszy”. Ostatnio było na świecie 3 229 022 świadków na rzecz Jehowy, a radosne dzieło żniwnych zbiorów jeszcze nie dobiegło końca. Członkowie tej „wielkiej rzeszy” z radością głoszą o panowaniu, które sprawuje „Książę Pokoju”. Są niezmiernie wdzięczni za to, że jako poddani jego rządu mogą na całej ziemi występować w roli jego posłów, współpracujących z namaszczonym ostatkiem — „ambasadorami zastępującymi Chrystusa” (2 Kor. 5:20).

NOWOŻYTNE SPRZYSIĘŻENIE, KTÓRE MUSI ZOSTAĆ UDAREMNIONE

13. (a) Co starają się utrzymać między sobą posłowie Królestwa? (b) Jak Bóg zapatruje się na ONZ?

¹³ Posłowie Królestwa zachowują pokój również między sobą; usilnie starają się „przestrzegać jedności ducha w zespalającej więzi pokoju” (Efez. 4:3). Trzymają się tej linii postępowania pomimo zamętu szerzącego się obecnie na ziemi. Zarówno państwa należące do Organizacji Narodów Zjednoczonych jak i wszystkie pozostałe w gruncie rzeczy zwierają szeregi przeciwko rządowi „Księcia Pokoju”. Z punktu widzenia Boga ONZ jest olbrzymim spiskiem na skalę światową. Dlaczego? Ponieważ utrzymuje, iż osiągnie cele, które z woli Bożej może zrealizować jedynie Jego „Książę Pokoju”. Ponadto wzywa ona ludzi ze wszystkich narodów, by poparli jej próby ustanowienia powszechnego bezpieczeństwa siłami człowieczymi. Ogłosiła nawet rok 1986 za „Międzynarodowy Rok Pokoju”. W ten sposób daje dowód, że jest sprzysiężeniem wymierzonym przeciwko „Księciu Pokoju” i przeciw przymierzu co do wiecznotrwałego Królestwa, jakie z nim zawarł Jehowa.

14. Jak prorok Izajasz ostrzegł wszystkich przeciwników Jehowy i Jego przymierza co do Królestwa?

¹⁴ Z analogicznych powodów prorok Izajasz przestrzegł niegdyś króla Achaza i jego poddanych przed wchodzeniem w układy z asyryjskim mocarstwem światowym w celu zapewnienia sobie pokoju i bezpieczeństwa. Przestrogę tę zapisano w Księdze Izajasza 8:9, 10. Prorok w poetyckich, lecz dobitnych słowach tak zwraca się tam do przeciwników Jehowy i Jego przymierza co do Królestwa: „Srożcie się, ludy, i drżyjcie! Przysłuchujcie się uważnie, wszyscy dalecy mieszkańcy ziemi, przepaszcie się i drżyjcie, przepaszcie się i drżyjcie! Obmyślcie plan, lecz będzie on udaremniony, postanówcie coś — a to się nie stanie, gdyż z nami Bóg” (Bw).

15. Czego się można spodziewać dla nowożytnego sprzysiężenia przeciw przymierzu co do Królestwa, jeśli za przykład wziąć spisek z czasów Achaza?

¹⁵ Niechaj więc narody rządzone przez księcia tego świata, Szatana Diabła, spiskują sobie przeciw przymierzu co do Królestwa oraz jego książęcemu Dziedzicowi i Władcy. Sprzysiężenie ich będzie obrócone wniwecz, tak jak udaremnione zostały knowania podjęte za dni Achaza. Król syryjski Resin i król izraelski Pekach nie bali się Jehowy zastępów, wobec czego nic nie powstrzymywało ich przed snuciem intrygi przeciw Jego przymierzu co do Królestwa. Ale ich niecne usiłowania spełzły na niczym. Podobnie król judzki Achaz, który zatracił bojaźń przed Jehową, wszedł w zmowę z asyryjską potęgą światową. Nie uzyskał jednak z tej strony realnej pomocy i nie zapewnił sobie pokoju ani bezpieczeństwa. Przeciwnie, ściągnął na siebie utrapienia i stracił niezawisłość. Co najgorsze, Achaz przez swe postępowanie wypadł z łaski Jehowy.

16. Jak Jehowa udaremnił asyryjski spisek przeciw przymierzu co do Królestwa? Co to obrazuje na nasze dni?

¹⁶ Po śmierci Achaza, za panowania jego syna Ezechiasza, Jehowa zastępów unicestwił sprzysiężenie przeciw przymierzu co do Królestwa uknute przez Asyrię. Król tego mocarstwa został zmuszony do wycofania się z ziemi judzkiej, gdy anioł Jehowy za jednym zamachem zgładził 185 000 jego żołnierzy. Wróg nie wystrzelił w stronę Jeruzalem ani jednej strzały (Izaj. 37:33-36). Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że podobna klęska spotka współczesny nam spisek przeciw zawartemu przez Jehowę przymierzu co do Królestwa oraz przeciw „Księciu Pokoju”, gdyż Bóg jest ze swym Księciem Immanuelem oraz ze wszystkimi, którzy go radośnie witają!

NIEUSTRASZENIE PO STRONIE WSZECHŚWIATOWEGO ZWIERZCHNICTWA JEHOWY

17. (a) Co żywioły polityczne uczynią wkrótce z Babilonem Wielkim? Czego wtedy będzie potrzebował lud Jehowy, nie oczekując tego daremnie? (b) Co przedsięwezmą ateistyczni władcy po zdruzgotaniu Babilonu Wielkiego? Jakie działania będzie wtedy zmuszony podjąć Jehowa?

¹⁷ Niebawem żywioły polityczne zwrócą się zarówno przeciw chrześcijaństwu, jak i całemu Babilonowi Wielkiemu, całemu ogólnoświatowemu imperium religii fałszywej; postanowią je unicestwić. W tej krytycznej sytuacji lud Jehowy będzie bardzo potrzebował nadzwyczajnej ochrony z Jego strony. Nie liczący się z Bogiem władcy, ośmieleni druzgocącą klęską Babilonu Wielkiego, nienawistnie wystąpią przeciw tym, którzy opowiedzieli się za rządem Bożym kierowanym przez Jezusa Chrystusa. Jehowa posłuży się wtedy swym „Księciem Pokoju”, by stoczyć „wojnę wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” (Obj. 16:14). Chrystus okaże się niezwyciężonym Bojownikiem, którego rządom nigdy nie zagrozi uszczuplenie. Dowiedzie, że jest „Potężnym Bogiem”, podległym tylko odnoszącemu tryumfy Bogu Wszechmocnemu, Jehowie. Ów „Potężny Bóg” uwieńczy swą olśniewającą działalność zwycięstwem w Armagedonie, które po wieczne czasy będzie rozbrzmiewać niemilknącym echem. Chwała temu niezrównanemu zwycięstwu!

18. Na co są zdecydowani Świadkowie Jehowy, widząc nowożytny spisek przeciw przymierzu co do Królestwa? Jak się to wszystko skończy?

¹⁸ Zatem wszyscy świadkowie na rzecz Jehowy, naprzód ku jeszcze lepszemu pokazaniu się światu! W pełni ufajcie waszemu Bogu i Jego panującemu już Królowi — „Księciu Pokoju”! Nic się nie bójcie sprzysiężenia, jakie powstało w dzisiejszym świecie. Bądźcie wszyscy znakami i cudami przysparzającymi czci Jehowie, ogłaszając wszędzie wieść o Królestwie i jego bliskim tryumfie w Armagedonie nad świeckim spiskiem. A kiedy Diabeł zwróci przeciwko nam władców ziemskich, pamiętajmy, że zwyciężą ci, którzy wiernie i lojalnie stają po stronie Królestwa Immanuela, „Księcia Pokoju”, bo przecież „Z nami Bóg”! (Mat. 1:23; por. Izaj. 8:10). I niechaj wszyscy aniołowie w niebie oraz wszyscy ludzie zachowujący prawość na ziemi swoim „Amen” opowiedzą się w poczuciu trwałego bezpieczeństwa za usprawiedliwieniem zwierzchnictwa Jehowy nad wszelkimi Jego dziełami w niebie i na ziemi!