Jako oddani słudzy Jehowy Boga my też zostaliśmy wyzwoleni. Dzięki Jego niezasłużonej życzliwości nie jesteśmy już niewolnikami fałszywych doktryn i tradycji Babilonu Wielkiego ani niegodziwości starego systemu rzeczy (Jana 8:32; 2 Koryntian 4:4-6). Takie wyzwolenie oraz wolność, jaką ono niesie ze sobą, powinny nas skłaniać do wyrażania Bogu wdzięczności za okazaną nam miłość (1 Jana 4:9). Jak moglibyśmy to czynić?

Przez nierozmijanie się z celem niezasłużonej życzliwości Bożej. Tak jak owi słudzy Jehowy w dawnych czasach, powinniśmy być zaangażowani w prawdziwym wielbieniu. W naszych czasach — podobnie zresztą jak za czasów Pawła — oznacza to ‛opowiadanie narodom dobrej nowiny o Chrystusie’ (Efezjan 3:8). Dlatego wszyscy, którzy doznali niezasłużonej życzliwości Bożej, muszą uczestniczyć w chrześcijańskiej działalności ewangelizacyjnej. To znaczy, że jako oddani słudzy Jehowy mamy obowiązek zaznajamiać bliźnich z prawdą, wywyższać i wychwalać imię Boga oraz służyć Mu, praktykując w ten sposób czyste i święte wielbienie Jehowy (Mateusza 28:19, 20; Hebrajczyków 13:15; Jakuba 1:27).

Czy nasze czyny nie wskazują, że rozmijamy się z celem naszego wyzwolenia z tego niegodziwego systemu i jego fałszywej religii? Apostoł Paweł napisał do Koryntian: „Oto teraz czas upragniony”, aby pomagać drugim w uzyskaniu zbawienia (2 Koryntian 6:2, 3, BT). Dzisiaj, w obliczu szybko nadciągającej zagłady obecnego złego systemu, te słowa Pawła wyrażają jeszcze o wiele pilniejszą potrzebę.