Od tamtej pory dzieło głoszenia stało się nieodłączną częścią mojego życia, podobnie jak aresztowania i więzienie. Nic zatem dziwnego, że mojej przyszłej żonie powiedziano: „Jeśli wyjdziesz za niego, na pewno trafisz do więzienia”! Ale doświadczenia te nie były aż tak ciężkie. Zwykle po nocy spędzonej w areszcie wychodziliśmy na wolność po wpłaceniu kaucji przez kogoś ze współwyznawców.

Ponieważ teraz częściej głosiłem, częściej też trafiałem do więzienia. Pewnego razu znalazłem się w celi z Mikiem Millerem, wiernym, długoletnim sługą Jehowy. Siedzieliśmy na betonowej podłodze i prowadziliśmy budującą rozmowę na tematy duchowe. Bardzo mnie to pokrzepiło. Potem jednak przyszło mi do głowy pytanie: „A gdyby wynikło między nami jakieś nieporozumienie i nie odzywalibyśmy się do siebie?” Podczas pobytu z tym drogim bratem w więzieniu wyciągnąłem jedną z najcenniejszych nauk — potrzebujemy naszych braci, dlatego musimy sobie wzajemnie wybaczać i okazywać życzliwość. W przeciwnym razie mogłoby być tak, jak napisał apostoł Paweł: „Jeżeli (...) wciąż się nawzajem kąsacie i pożeracie, to baczcie, żebyście się nawzajem nie unicestwili” (Galatów 5:15).