„WŁOŻONO MU NA NOGI KAJDANY”

Niewiele wiadomo o tym, jak w tamtych czasach wyglądały egipskie więzienia. Jednak z odkryć archeologów wynika, że były to wielkie, przypominające fortece budowle z celami i lochami. Józef później określił swoje więzienie słowem „dół”, co wskazuje na miejsce pozbawione światła, z którego nie było możliwości się wydostać (Rodzaju 40:15). Egipcjanie czasami zakładali więźniom żelazne kołnierze na szyję albo krępowali im ręce za plecami, w okolicach łokci. W Księdze Psalmów czytamy, że podobne udręki spotkały Józefa: „Włożono mu na nogi kajdany, a szyję zakuto w żelazo” (Psalm 105:17, 18, Biblia Warszawsko-Praska). Musiał zatem bardzo cierpieć, a przecież niczym sobie na to nie zasłużył!

Co więcej, te trudności nie były jedynie chwilowe. Z biblijnego sprawozdania wynika, że Józef „przebywał tam w więzieniu” całe lata!a I nie miał gwarancji, że kiedykolwiek wyjdzie na wolność. Dni przeciągały się w tygodnie, a potem w miesiące. Dzięki czemu Józef nie stracił nadziei i nie pogrążył się w rozpaczy?

Biblia udziela pokrzepiającej odpowiedzi: „Jehowa dalej był z Józefem i okazywał mu lojalną życzliwość” (Rodzaju 39:21). Żadne mury więzienne, żadne kajdany ani ciemne lochy nie mogą oddzielić sług Jehowy od Jego miłości (Rzymian 8:38, 39). Możemy sobie wyobrazić, jak Józef w modlitwie wylewa swój ból przed ukochanym niebiańskim Ojcem i otrzymuje pokój, jakiego udzielić może wyłącznie „Bóg wszelkiego pocieszenia” (2 Koryntian 1:3, 4; Filipian 4:6, 7). Co jeszcze Jehowa uczynił dla Józefa? „Sprawił, że znalazł [on] łaskę w oczach naczelnika więzienia”.

Więźniom najwyraźniej przydzielano różne prace. Józef przykładał się do każdego zleconego zadania — robił, co mógł, a resztę pozostawiał w rękach swojego Boga. Jehowa znowu miał powody, żeby mu błogosławić. Dzięki temu Józef zyskał u drugich szacunek i zaufanie, podobnie jak to było w domu Potyfara. „Naczelnik więzienia oddał w rękę Józefa wszystkich więźniów, którzy byli w więzieniu; i wszystko, co tam czyniono, czyniono tak, jak on kazał. Naczelnik więzienia nie troszczył się zupełnie o nic, co było w jego ręce, gdyż Jehowa był z Józefem i Jehowa szczęścił temu, co on czynił” (Rodzaju 39:22, 23). Jakąż pociechą musiała być dla Józefa świadomość, że Jehowa dalej się o niego troszczy!

Życie nie szczędzi nam nieoczekiwanych zmian i druzgocących ciosów. Niekiedy też padamy ofiarą rażącej niesprawiedliwości. Możemy jednak wiele się nauczyć z wiary Józefa. Jeżeli zbliżamy się do Jehowy w modlitwie, trzymamy się Jego przykazań i ze wszystkich sił staramy się robić to, co słuszne w Jego oczach, to On będzie mógł nam błogosławić.