POKRZEPIENIE „MĘŻA NADER MIŁEGO”

14. Jakiej pomocy potrzebował Daniel, by mógł przyjąć anielskie orędzie?

¹⁴ Orędzie, które anioł Jehowy miał przekazać Danielowi, było doniosłe i bogate w treść. Aby Daniel mógł je przyjąć, należało najpierw pomóc mu otrząsnąć się pod względem fizycznym i emocjonalnym. Anioł niewątpliwie zdawał sobie z tego sprawę, toteż udzielił Danielowi serdecznej, osobistej pomocy i go pokrzepił. Posłuchajmy, jak opisał to sam prorok.

15. W jaki sposób anioł dopomógł Danielowi?

¹⁵ „Gdy słyszałem dźwięk jego słów, wtedy też mocno spałem na twarzy, z twarzą ku ziemi”. Najwidoczniej lęk i niepokój sprawiły, iż Daniel popadł w stan oszołomienia. Jak anioł mu pomógł? Daniel opowiada: „Oto dotknęła mnie jakaś ręka i w końcu pobudziła mnie do tego, bym się dźwignął na kolana i na dłonie rąk”. Ponadto anioł pokrzepił go następującymi słowami: „Danielu, mężu nader miły, zrozum słowa, które do ciebie mówię, i stań tam, gdzie stałeś, bo teraz posłano mnie do ciebie”. Pomocna ręka i pocieszające słowa dodały prorokowi sił. Co prawda drżał jeszcze, ale zdołał się podnieść (Daniela 10:9-11).

16. (a) Co świadczy o tym, że Jehowa szybko reaguje na modlitwy swych sług? (b) Dlaczego anioł mający pomóc Danielowi przybył z pewnym opóźnieniem? (Wykorzystaj informacje z ramki, strony 204, 205). (c) Czego dotyczyło orędzie, które ów anioł miał dla Daniela?

¹⁶ Anioł oznajmił Danielowi, iż przybył właśnie po to, by go pokrzepić. Powiedział: „Nie lękaj się, Danielu, bo od pierwszego dnia, gdy nakłoniłeś swe serce ku zrozumieniu i ukorzeniu się przed Bogiem, słyszano twoje słowa i ze względu na słowa twe przyszedłem”. Następnie wyjaśnił, dlaczego przybył z pewnym opóźnieniem: „Ale książę królestwa perskiego przeciwstawiał mi się przez dwadzieścia jeden dni, a oto przybył mi z pomocą Michał, jeden z najprzedniejszych książąt; ja zaś pozostałem tam przy królach Persji”. Dzięki wsparciu ze strony Michała anioł ten mógł wreszcie wykonać swe zadanie i przekazać Danielowi niezwykle ważne orędzie: „Przyszedłem umożliwić ci zrozumienie tego, co spotka twój lud pod koniec dni, ponieważ wizja ta dotyczy dni, które dopiero nadejdą” (Daniela 10:12-14).

17, 18. Jaką pomoc po raz drugi otrzymał Daniel i co dzięki temu mógł zrobić?

¹⁷ Perspektywa otrzymania tak intrygującego orędzia najwyraźniej nie wywołała u Daniela ożywienia; wprost przeciwnie — to, co usłyszał, jakby go przytłoczyło. On sam opowiada: „A gdy mówił do mnie te słowa, byłem zwrócony twarzą ku ziemi i oniemiały”. Jednakże anielski posłaniec był gotów po raz drugi udzielić serdecznej pomocy. Daniel relacjonuje: „Oto ktoś z wyglądu podobny do synów człowieczych dotykał moich warg, a ja otworzyłem usta i odezwałem się” (Daniela 10:15, 16a).b

¹⁸ Kiedy anioł dotknął jego warg, Danielowi wróciły siły (porównaj Izajasza 6:7). Odzyskawszy mowę, mógł wyjaśnić anielskiemu posłańcowi, co przeżył. Powiedział: „Panie mój, z powodu tego zjawiska wstrząsnęły mną wewnątrz skurcze i nie zachowałem żadnej mocy. Jakże więc sługa tego pana mojego miał rozmawiać z tym moim panem? I dotąd w ogóle nie ma we mnie mocy ani nie pozostało we mnie nic a nic tchu” (Daniela 10:16b, 17).

19. Jak Daniel po raz trzeci doznał pomocy i z jakim skutkiem?

¹⁹ Daniel się nie skarżył ani nie szukał wymówek. Po prostu opowiedział, co przeżywa, anioł zaś przyjął jego wyjaśnienie i po raz trzeci pokrzepił proroka. Daniel relacjonuje: „Ten z wyglądu podobny do ziemskiego człowieka znowu mnie dotknął i dodał mi sił”. Ów posłaniec nie poprzestał na wzmacniającym dotknięciu; wyrzekł również pocieszające słowa: „Nie lękaj się, mężu nader miły. Pokój tobie. Bądź silny, tak, bądź silny”. Serdeczne dotknięcie i budujące słowa — właśnie tego najwyraźniej potrzebował Daniel. Jaki był rezultat? Prorok oświadczył: „Gdy tylko do mnie przemówił, wytężyłem siły i w końcu rzekłem: ‚Niech mój pan mówi, ponieważ dodałeś mi sił’”. Daniel był teraz gotowy do wykonania kolejnego niełatwego zadania (Daniela 10:18, 19).

20. Dlaczego w celu wywiązania się ze swej misji ten anielski posłaniec musiał się zdobyć na wysiłek?

²⁰ Po pokrzepieniu Daniela oraz udzieleniu mu pomocy w odzyskaniu pełnej sprawności fizycznej i umysłowej anioł jeszcze raz przedstawił cel swej misji. Oznajmił: „Czy naprawdę wiesz, dlaczego do ciebie przyszedłem? A teraz wrócę, by walczyć z księciem Persji. Kiedy wyruszę, oto nadejdzie też książę Grecji. Opowiem ci jednak rzeczy zapisane w piśmie prawdy, a nie ma nikogo, kto by mnie w nich mocno wspierał, prócz Michała, waszego księcia” (Daniela 10:20, 21).

21, 22. (a) Czego nas uczą przeżycia Daniela, jeśli chodzi o sposób, w jaki Jehowa traktuje swych sług? (b) Do czego Daniel miał teraz siły?

²¹ Jakże wspaniale świadczy to o miłości i troskliwości Jehowy! W kontaktach ze swymi sługami zawsze uwzględnia On ich możliwości i ograniczenia. Z jednej strony powierza im zadania, które według Niego potrafią wykonać, choćby oni sami niekiedy myśleli inaczej. Z drugiej zaś strony jest gotów ich wysłuchać, a potem udzielić im wszelkiej niezbędnej pomocy, by podołali temu, co im zlecono. Obyśmy zawsze wzorowali się na naszym niebiańskim Ojcu, Jehowie, serdecznie zachęcając i pokrzepiając naszych współwyznawców! (Hebrajczyków 10:24).

²² Napawające otuchą słowa anioła bardzo pokrzepiły Daniela. Mimo sędziwego wieku poczuł się on wzmocniony i przygotowany do przyjęcia oraz zapisania dla naszego pożytku kolejnego doniosłego proroctwa.