Starsi, strzeżcie tego, co wam powierzono

„Uważajcie na siebie samych i na całą trzodę, wśród której duch święty ustanowił was nadzorcami, abyście paśli zbór Boży, który On nabył krwią własnego Syna” (DZIEJE APOSTOLSKIE 20:28).

1. Co powierzono chrześcijanom?

JEHOWA Bóg powierzył członkom swej ziemskiej organizacji coś cudownego. Ale co to znaczy powierzyć? Znaczy to zlecić coś do wykonania, polecić kogoś lub coś opiece, z której dana osoba ma zdać sprawę. Chrześcijanom powierzono na przykład „wzór zdrowych słów”, prawdę zawartą w Piśmie Świętym i rozdawaną za pośrednictwem „niewolnika wiernego i rozumnego” jako „pokarm na czas słuszny” (2 Tymoteusza 1:13, 14; Mateusza 24:45-47). Wiąże się z tym usługiwanie, trzeba ją bowiem głosić w zborze i poza nim (2 Tymoteusza 4:1-5). Głosiciele Królestwa, w tym również starsi ustanowieni pod działaniem ducha świętego, powinni cenić to powierzone im dobro jako coś, co ma najwyższą wartość.

2. Co dodatkowo powierzono starszym i co o tym napisał apostoł Piotr?

² Chrześcijańskim starszym powierzono jeszcze więcej, gdyż spoczywa na nich obowiązek pasienia trzody Bożej. Apostoł Piotr napisał do nich: „Nawołuję starszych wśród was, będąc starszym jak oni oraz świadkiem cierpień Chrystusa, a także uczestnikiem chwały, która ma się objawić: Paście powierzoną wam trzodę Bożą nie pod przymusem, lecz dobrowolnie, i nie z umiłowania nieuczciwego zysku, lecz z ochotą, ani nie panosząc się nad tymi, którzy są dziedzictwem Bożym, lecz stawszy się wzorami dla trzody. A gdy się ujawni naczelny pasterz, otrzymacie niewiędnący wieniec chwały” (1 Piotra 5:1-4).

3. Co mają zapewniać chrześcijańscy starsi?

³ Chrześcijańscy starsi muszą być „jakby osłoną przed wichrem i schronieniem przed ulewą, jak strumienie wody na suchym stepie, jak cień olbrzymiej skały na spieczonej ziemi” (Izajasza 32:1, 2, Biblia Tysiąclecia, wyd. II). Oznacza to, że trzodzie sług Bożych przyrównanych do owiec powinni zapewniać bezpieczeństwo, pokój i zrównoważenie. Od starszych, czyli podpasterzy tej trzody, żąda się „więcej niż zwykle”, gdyż ‛wiele im dano’ (Łukasza 12:48). Nie ulega kwestii, że powierzono im cenne dobro, którego należy strzec.

Dlaczego powierzono je tobie?

4. Dlaczego potrzeba tak dużo starszych?

⁴ Na świecie jest przeszło 60 000 zborów Świadków Jehowy, w których potrzeba dziesiątków tysięcy mężczyzn mających kwalifikacje duchowe, aby mogli się opiekować trzodą Bożą. Bardzo nas cieszy, że w każdym kraju jest wielu starszych. A ponieważ w skali światowej zbór liczy przeciętnie 60 głosicieli Królestwa, starsi mają naprawdę dużo pracy (1 Koryntian 15:58).

5. Na jakiej podstawie można dostąpić przywileju usługiwania w charakterze starszego?

⁵ Jeżeli jesteś starszym, to dlaczego przypadł ci w udziale ten zaszczytny przywilej? Ponieważ poczyniłeś pewne kroki i masz kwalifikacje duchowe. Na przykład musiałeś pilnie studiować Słowo Boże (Jozuego 1:7, 8). Musiałeś też gorliwie uczestniczyć w służbie polowej, a także pomagać drugim, by zostali głosicielami Królestwa. Wiernie usługiwałeś w charakterze sługi pomocniczego, ponieważ najpierw musiałeś zostać ‛wypróbowany co do przydatności’. ‛Ubiegałeś się’ o to, żeby być starszym, gdyż zdawałeś sobie sprawę, że obowiązki nadzorcy to „szlachetna praca” (1 Tymoteusza 3:1, 10). ‛Bracia wystawili ci dobrą opinię’, podobnie jak Tymoteuszowi (Dzieje Apostolskie 16:2). Kiedy zalecano cię na starszego, prawdopodobnie zbliżałeś się do trzydziestki, a może już ją przekroczyłeś, miałeś więc pewną miarę doświadczenia życiowego. Cieszyłeś się szacunkiem zboru jako dojrzały duchowo, przystępny brat, który potrafi udzielać praktycznych rad na podstawie Biblii i zachowywać dyskrecję (Przysłów 25:9, 10).

Jak strzec tego, co ci powierzono

6, 7. Jaką radę pomocną w pilnowaniu tego, co powierzono starszym, znajdujemy w Liście 1 do Tymoteusza 4:13-15?

⁶ Skoro więc jesteś starszym, to były uzasadnione powody, by ci powierzyć sprawowanie chrześcijańskiego nadzoru. Na pewno czułeś się tym zaszczycony! Ale jak masz strzec tego, co ci powierzono?

⁷ Jeden ze sposobów pilnowania tego, co ci powierzono jako starszemu, polega na chętnym i pilnym wykonywaniu obowiązków. Wszystkim nam przydzielono różne zadania w organizacji Jehowy. Zachowuj w niej swoje miejsce i znajduj zadowolenie w ‛prowadzeniu się jak pomniejszy’ (Łukasza 9:46-48; por. Sędziów 7:21). Ceń swoje przywileje i nigdy nie wykonuj swych zadań ‛ręką leniwą’ (Przysłów 10:4). Nie stój w miejscu, lecz z pomocą Jehowy rób postępy w każdej gałęzi służby. Weź sobie do serca radę, której Paweł udzielił Tymoteuszowi: „Przykładaj się do publicznego czytania, do usilnego zachęcania, do nauczania. Nie zaniedbuj w sobie daru, który otrzymałeś wskutek przepowiedni i gdy ręce położyło na tobie grono starszych. Rozmyślaj nad tymi rzeczami, bądź nimi pochłonięty, aby twój postęp był jawny dla wszystkich” (1 Tymoteusza 4:13-15).

8. Dzięki czemu starszy będzie mógł udzielać zdrowych rad i wzbogacać duchowo przychodzących na zebrania?

⁸ Zadbaj o przemyślany, celowy program studium osobistego. Ponieważ jesteś starszym, słusznie oczekuje się od ciebie zdrowych rad biblijnych. Czy z myślą o spełnianiu tego obowiązku przeczytałeś już uważnie całą Biblię, może nawet kilkakrotnie? (Przysłów 15:28). A co powiedzieć o przemówieniach, które wygłaszasz z podium? Przygotowuj się do nich solidnie, szukając w modlitwie pomocy Jehowy, abyś wzbogacał duchowo tych, którzy przychodzą na nasze zebrania. Szczególnie starsi powinni mówić to, co dobre ‛ku zbudowaniu, aby mogli przysporzyć korzyści słuchaczom’ (Efezjan 4:29; Rzymian 1:11).

9. Co ma robić starszy według Listu 2 do Tymoteusza 4:2?

⁹ Jako starszy zważaj na napomnienie Pawła: „Głoś słowo, czyń to pilnie w porze sprzyjającej, w porze uciążliwej; upominaj, strofuj, usilnie zachęcaj — z całą wielkodusznością i umiejętnością nauczania” (2 Tymoteusza 4:2). Paweł niepokoił się z powodu zagrażającego odstępstwa, ponieważ niektórzy w zborze „walczyli o słowa” i wdawali się w ‛ignoranckie dociekania’, a do prawdy byli „usposobieni nieprzychylnie” (2 Tymoteusza 2:14-18, 23-25; 3:8-13; 4:3, 4). Ale Tymoteusz miał ‛głosić słowo’ bez względu na to, czy dla zboru była w danej chwili pora sprzyjająca, czy niedogodna. Chodziło o umacnianie współwyznawców, aby mogli dać odpór odstępczym poglądom. Podobnie dziś starsi muszą głosić Słowo Boże, czyli Jego orędzie, którego treść przenika słuchaczy, trafia im do serca i zachęca do trzymania się mierników Jehowy (Hebrajczyków 4:12).

10. Dlaczego starszy powinien regularnie wyruszać do służby polowej z własną rodziną i z innymi głosicielami?

¹⁰ Jeżeli starszy ma przemawiać autorytatywnie, to musi żyć zgodnie ze Słowem Bożym. Nie strzeże jednak w pełni tego, co mu powierzono, gdy się ogranicza do ‛głoszenia słowa’ z podium w Sali Królestwa. Toteż Paweł zachęca dalej Tymoteusza: „Wykonuj pracę ewangelizatora”. Jeżeli chcesz ‛dokładnie spełniać swą służbę’ jako starszy, to musisz obwieszczać Słowo Boże „publicznie i od domu do domu” (2 Tymoteusza 4:5; Dzieje Apostolskie 20:20, 21). Wyruszaj więc do pracy od drzwi do drzwi z własną rodziną. Przyczyni się to do umocnienia więzi duchowej z żoną i przyniesie wielki pożytek waszym dzieciom. Poświęcaj też czas na służbę kaznodziejską z członkami zboru. Pełnienie jej razem zacieśnia więzy duchowe i potęguje wzajemną miłość (Jana 13:34, 35). Oczywiście starszy musi przejawiać równowagę w kwestii dzielenia czasu między zbór a rodzinę. Rozeznanie uchroni go od obdarzania nadmierną uwagą jednych ze szkodą dla drugich.

11. Dlaczego starszy powinien usilnie pracować nad doskonaleniem umiejętności nauczania?

¹¹ Strzeżenie tego, co powierzono starszemu, wymaga dokładania starań, żeby doskonalić umiejętności nauczycielskie. „Kto naucza”, napisał Paweł, „niech się przykłada do nauczania, a kto napomina, niech się przykłada do napominania” (Rzymian 12:7, 8). Ponieważ nauczyciel staje przed drugimi i udziela im wskazówek, mają prawo dużo od niego oczekiwać. Gdyby starszy popełniał poważne błędy w nauczaniu i przyczyniał nimi trudności współwyznawcom, narażałby się na niepomyślny osąd Boży. Nauczyciele ‛będą surowiej sądzeni’ (Jakuba 3:1, 2; Mateusza 12:36, 37). Toteż starsi powinni pilnie studiować Słowo Boże i wcielać je w czyn. Współwyznawcy będą wtedy głęboko cenić ich pouczenia jako oparte na Biblii i do tego stosowane w praktyce. Zabezpieczy to zbór przed szkodliwym wpływem, między innymi przed odstępstwem.

Unikaj pułapek

12. Jaka rada zamieszczona niegdyś w tym czasopiśmie pomoże starszemu uniknąć pułapki, jaką jest niewłaściwe posługiwanie się mową?

¹² Strzegąc tego, co ci powierzono jako starszemu, musisz też unikać pułapek. Jedną z nich jest niewłaściwe posługiwanie się mową przy nauczaniu. Organizacja Jehowy od dawna przypomina, by pod tym względem mieć się na baczności. Na przykład w wydaniu niniejszego czasopisma z 15 maja 1897 roku, gdzie omówiono List Jakuba 3:1-13, napisano specjalnie z myślą o starszych: „Jeżeli mają dar wymowy, może się on stać wielkim błogosławieństwem i posłużyć skierowaniu wielu do Pana, do prawdy i na drogę sprawiedliwości; z drugiej strony język skażony błędem może wyrządzić niewyobrażalne zło, szkodząc wierze, moralności i dobrym uczynkom. Nie ulega wątpliwości, że każdy, kto użycza swego daru nauczania, bierze na siebie większą odpowiedzialność przed Bogiem i ludźmi. (...) Kto jest źródłem, z którego płynie Boskie Słowo dające błogosławieństwo, siły i orzeźwienie, ten powinien uważać, by jego wypowiedzi nie stały się potokiem wód gorzkich, w którym znalazłyby ujście fałszywe nauki, niosące ze sobą przekleństwo i zło w postaci zniesławiania Boga i zniekształcania Jego Słowa. Przy dokonywaniu wyboru tych, którzy mają prowadzić zebrania, nie można bagatelizować wyłuszczonych tu kwalifikacji co do ‛języka’. Nie powinno się wybierać płomiennych mówców, lecz raczej łagodnych, zachowujących umiar, którzy ‛kiełznają’ swój język i pilnują się, by ‛mówić tylko wyrocznie Boże’”. Jakież to ważne, by starszy używał języka we właściwy sposób!

13. Czego starsi powinni się wystrzegać, jeśli chodzi o rozrywki?

¹³ Inną pułapką, której trzeba się strzec, jest zbytnie szukanie rozrywek. Rozrywka ma odprężać i działać budująco, a nie wyczerpywać i rozstrajać. Co więcej, nadzorcy muszą ‛znać umiar w nawykach’ (1 Tymoteusza 3:2). Zachowywanie go w rozrywkach będzie ochroną dla ciebie i twej rodziny oraz dobrym przykładem dla zboru. Trudno byłoby mówić o dobrym przykładzie, gdybyś często wyjeżdżał na weekendy, żeby się odprężyć, a w tym czasie twoi współwyznawcy gorliwie uczestniczyliby w służbie kaznodziejskiej. Dobra nowina musi być obwieszczana i starsi powinni przewodzić w gorliwym ogłaszaniu Królestwa (Marka 13:10; Tytusa 2:14).

14. (a) Jakie przykłady biblijne dowodzą, że starsi muszą się strzec niemoralności płciowej? (b) Jakiej nieraz już udzielanej rady co do pomagania siostrom duchowym nie powinni lekceważyć starsi?

¹⁴ Kolejna pułapka to niemoralność płciowa. Panujący w świecie rozkład moralny może się odbić nawet na starszym, jeśli nie odpiera on pokus, którymi Szatan atakuje lud Boży, żeby złamać jego prawość (por. Mateusza 4:1-11; 6:9, 13). Nie zapominaj, że po nieudanych próbach rzucenia przekleństwa na Izraelitów prorok Balaam wpadł na pomysł, by uwikłać ich w kult płci, a wtedy przeklnie ich sam Jehowa. Pouczył więc moabickiego króla Balaka, „jak synom Izraela podsunąć przyczynę upadku, żeby jadali coś ofiarowanego bałwanom i dopuszczali się rozpusty”. Czy uniknęli tej pułapki? Niestety, 24 000 Izraelitów zginęło na skutek plagi od Jehowy, gdyż podjęli niemoralne stosunki z Moabitkami i kłaniali się ich bogom (Objawienie 2:14; Liczb 25:1-9). Pamiętaj, że nawet Dawid, ‛człowiek miły sercu Bożemu’, wpadł w sidło niemoralności płciowej (1 Samuela 13:14; 2 Samuela 11:2-4). Zważaj więc na nieraz powtarzaną radę „wiernego zarządcy”, aby siostrze duchowej nie udzielać pomocy sam na sam, lecz w obecności drugiego starszego (Łukasza 12:42).

15. Jak rodzina starszego może mu pomagać w wystrzeganiu się pułapki materializmu?

¹⁵ Poza tym starszy musi unikać pułapki, jaką jest materializm. Poprzestawaj na małym wiedząc, że Jehowa zaspokoi twoje potrzeby (Mateusza 6:25-33; Hebrajczyków 13:5). Ucz swych domowników gospodarności, bo marnotrawstwo okrada z czasu i środków, które można by przeznaczyć zarówno dla rodziny, jak na uczestnictwo w działalności kaznodziejskiej, pomaganie zborowi czy popieranie spraw Królestwa. Współpraca rodziny w tym zakresie wychodzi starszemu na dobre i jest on wdzięczny swym najbliższym, gdy nie domagają się czegoś, co w gruncie rzeczy nie jest konieczne. Istotnie, „lepiej mieć mało w bojaźni Jehowy niż obfite zaopatrzenie, a z nim zamęt” (Przysłów 15:16).

„Uważajcie na siebie samych”

16. Jakiej rady Paweł udzielił nadzorcom z Efezu?

¹⁶ Jeżeli starsi mają strzec tego, co im powierzono, to muszą trzymać się rady, której Paweł udzielił nadzorcom z Efezu: „Uważajcie na siebie samych i na całą trzodę, wśród której duch święty ustanowił was nadzorcami, abyście paśli zbór Boży, który On nabył krwią własnego Syna. Wiem, że po moim odejściu dostaną się między was ciemiężycielskie wilki, nie obchodzące się czule z trzodą, a spośród was samych powstaną ludzie mówiący rzeczy przewrotne, aby uczniów za sobą pociągnąć. Dlatego czuwajcie, zachowując w pamięci, że przez trzy lata nocą i za dnia nie przestawałem napominać każdego ze łzami” (Dzieje Apostolskie 20:28-31).

17, 18. Jaka rada opublikowana w tym czasopiśmie jakieś 80 lat temu w dalszym ciągu odnosi się do chrześcijańskich starszych?

¹⁷ Przeszło 80 lat temu w Strażnicy z 1 marca 1909 roku przytoczono powyższą radę, której Paweł udzielił współstarszym, i podano następujący komentarz: „Szczególnie czujni muszą być wszyscy Starsi, ponieważ w każdej próbie najciężej uciskani i doświadczani są ci, których obdarzono największą łaską i znaczeniem. Toteż [Jakub] napomina: ‛Niechaj was nie wiele będzie nauczycielami, bracia moi! wiedząc, że cięższy sąd odniesiemy’. Podobnie my napominamy wszystkich Starszych, których serca są czyste i niesamolubne, by nie mieli w nich nic prócz miłości i życzliwości wobec wszystkich ludzi i by coraz więcej obfitowali w owoce łaski Ducha świętego, uważając zarazem na trzodę. Pamiętajcie, że ta trzoda należy do Pana i że macie obowiązki wobec Pana i jego owiec. Pamiętajcie, że macie dbać o ich dusze (ich dobro) jako ci, którzy zdadzą sprawę Wielkiemu Arcypasterzowi. Pamiętajcie, że najważniejsza jest Miłość, we wszystkim i do wszystkich, i nie zaniedbując doktryn poświęcajcie szczególną uwagę pielęgnowaniu Ducha Pańskiego, by poszczególni członkowie jego Ciała mogli zostać ‛uczestnikami dziedzictwa świętych w światłości’ i by zgodnie z wolą Bożą nie doznali zgorszenia, lecz po wykonaniu wszystkiego ostali się w pełni w Chrystusie, będąc jego Ciałem, jego Członkami, jego Współofiarodawcami i jego Współdziedzicami”.

¹⁸ Słowa te skierowano do starszych namaszczonych duchem oraz do ich współwyznawców zgodnie ze zrozumieniem, jakie organizacja Jehowy miała w tamtych czasach, oraz stosownie do panujących wtedy warunków. Ale jakże trafna jest ta rada w dobie obecnej! Chrześcijańscy starsi muszą uważać na samych siebie, strzec tego, co im powierzono, oraz troskliwie opiekować się trzodą, bez względu na to, czy mają nadzieję niebiańską, czy ziemską.

Radość ze strzeżenia tego, co ci powierzono

19, 20. Dlaczego można powiedzieć, że strzeżenie przez starszych tego, co im powierzono, przysparza radości?

¹⁹ Strzeżenie tego, co ci powierzono jako chrześcijańskiemu starszemu, uszczęśliwia, mało tego — daje niezmierną radość. Jak przyjemnie jest rzetelnie wypełnić poważny obowiązek. Bądź więc czujny, pilny i nie ustawaj w modlitwach. Strzeż tego, co ci powierzono jako starszemu, i wyglądaj czasu, gdy będziesz mógł powiedzieć jak mąż z kałamarzem sekretarskim u boku: „Zrobiłem tak, jak mi nakazałeś” (Ezechiela 9:3, 4, 11).

²⁰ Pracuj lojalnie jako starszy, aby można było powiedzieć o tobie jak o Noem: „Tak właśnie uczynił” (Rodzaju 6:22). Pilna służba przynosi liczne korzyści zborowi. A co najważniejsze, silne, aktywne zbory, w których usługują wierni starsi strzegący tego, co im powierzono, przysparzają chwały Jehowie. Aby jednak powiedziano o tobie: „Świetnie, dobry niewolniku!”, potrzeba czegoś więcej (Łukasza 19:17). Jako starszy musisz czule obchodzić się z trzodą.

Starsi, obchodźcie się czule z trzodą Bożą!

„Zachowywaliśmy się pośród was delikatnie jak matka karmiąca, gdy pielęgnuje swe dzieci” (1 TESALONICZAN 2:7).

1. Dlaczego każdy lojalny Świadek Jehowy może czuć się bezpiecznie?

JEHOWA jest Wielkim Pasterzem. Obficie zaopatruje swych sług przyrównanych do owiec i wiedzie ich „torami sprawiedliwości” ze względu na swoje święte imię. Toteż ci, którzy spełniają Jego wolę, nie muszą się obawiać żadnego zła i mogą oczekiwać, że jako współczujący Bóg będzie ich pocieszał. Pod serdeczną opieką Jehowy każdy Jego lojalny świadek naprawdę może czuć się bezpiecznie (Psalm 23:1-4).

2. Jakie zalety przejawiał Jezus, będący ‛odblaskiem chwały Bożej’?

² Jezus Chrystus jest ‛odblaskiem chwały Bożej i dokładnym odwzorowaniem samej Jego istoty’ (Hebrajczyków 1:1-4). Jako Dobry Pasterz, również okazuje miłość i współczucie (Jana 10:14, 15). Na przykład pewnego razu „ujrzał wielki tłum i wezbrała w nim litość dla nich, bo byli jak owce bez pasterza. I zaczął ich uczyć wielu rzeczy” (Marka 6:34).

3. (a) Jakie zalety na wzór Jehowy Boga i Jezusa Chrystusa powinni wykazywać chrześcijańscy podpasterze? (b) Jakiej rady i przestrogi udzielił nadzorcom apostoł Paweł?

³ Wszyscy chrześcijanie mają ‛brać sobie wzór z Boga i postępować w miłości, tak jak Chrystus ich umiłował’ (Efezjan 5:1, 2). Powinni być współczujący i serdeczni. Dotyczy to szczególnie podpasterzy trzody Bożej. Apostoł Paweł powiedział: „Uważajcie na siebie samych i na całą trzodę, wśród której duch święty ustanowił was nadzorcami, abyście paśli zbór Boży, który On nabył krwią własnego Syna. Wiem, że po moim odejściu dostaną się między was ciemiężycielskie wilki, nie obchodzące się czule z trzodą, a spośród was samych powstaną ludzie mówiący rzeczy przewrotne, aby uczniów za sobą pociągnąć” (Dzieje Apostolskie 20:28-30).

4. (a) Co nastąpiło z biegiem czasu, zgodnie z przestrogą Pawła z Dziejów Apostolskich 20:29, 30? (b) Jakie pytania należy teraz rozważyć?

⁴ Z biegiem czasu rzeczywiście pojawili się odstępcy przyrównani do ‛ciemiężycielskich wilków, nie obchodzących się czule z trzodą’. Jak to dobrze, że starsi pośród Świadków Jehowy nie stosują takiej tyranii! Ale jakiego traktowania chrześcijanie mogą się spodziewać od nadzorców ustanowionych pod działaniem ducha świętego? I jak mogą oni otaczać owce Jehowy czułą opieką?

Nie panosząc się nad trzodą

5. (a) Jak traktuje swoich poddanych wielu świeckich przywódców? (b) Jak Jezus wykazał, że wśród jego naśladowców nie ma miejsca na tyranię?

⁵ Nie bez podstaw możemy oczekiwać, że chrześcijańscy starsi będą nam okazywali współczucie. Nie są oni jak świeccy władcy, którzy tak często wynoszą się nad poddanych. Dowiadujemy się na przykład, że król Franków Karol Wielki (który panował od 768 do 814 roku) „pod groźbą śmierci zmusił Sasów do przyjęcia chrztu, wymierzał najsroższe kary tym, którzy nie zachowywali Wielkiego Postu, i wszelkie przekonywanie zastąpił używaniem siły” (William Jones, The History of the Christian Church). Naśladowcy Jezusa nie mogą być despotyczni. On sam powiedział: „Wiecie, że władcy pogan panoszą się nad nimi, a ich wielcy ich ciemiężą. Nie tak ma być między wami, lecz kto wśród was chce być wielki, musi być waszym sługą, a kto wśród was chce zajmować pierwsze miejsce, musi być waszym niewolnikiem, podobnie jak Syn Człowieczy nie przyszedł po to, by mu usługiwano, lecz by usługiwać drugim i dać swoje życie na okup za wielu” (Mateusza 20:25-28, An American Translation).

6. (a) Jakie podstawowe wymogi są oczywiste, jeśli chodzi o starszych? (b) Czego zbór ma prawo oczekiwać od starszych i jak powinni się oni zapatrywać na samych siebie?

⁶ Chrześcijanin, który ‛ubiega się o urząd nadzorcy, pragnie szlachetnej pracy’ (1 Tymoteusza 3:1). Z powyższej wypowiedzi oraz z przytoczonej przed chwilą rady Jezusa wynika, że: (1) chrześcijańskim starszym nie wolno ciemiężyć drugich; (2) naśladowcy Jezusa, którzy pełnią jakieś odpowiedzialne funkcje, nie mogą panować nad pozostałymi, lecz mają być ich niewolnikami; oraz (3) mężczyźni ubiegający się o urząd nadzorcy powinni w nim widzieć „szlachetną pracę”, a nie wyższe stanowisko (Przypowieści [Przysłów] 25:27, Biblia gdańska; 1 Koryntian 1:31). Określenie „starszy” nikogo nie wynosi nad innych czcicieli Jehowy. Od wszystkich takich braci zbór raczej ma prawo oczekiwać, że będą to dojrzali duchowo, doświadczeni i pokorni mężczyźni, którzy przewodzą w świętej służbie. Powinni się uważać za uległych niewolników Jehowy Boga, Jezusa Chrystusa i swoich współwyznawców (Rzymian 12:11; Galatów 5:13; Kolosan 3:24).

7. (a) Jak w stosunkach z drugimi starsi powinni stosować zasadę z Listu 2 do Koryntian 1:24? (b) Jak starsi powinni się odnosić do zaleceń Ciała Kierowniczego?

⁷ Pokorne usługiwanie drugim samo przez się powstrzymuje starszych od prób ‛panoszenia się’ nad nimi. I jak to dobrze, że wykazują usposobienie, które uwidoczniło się u Pawła, gdy napisał do chrześcijan w Koryncie: ‛Nie jesteśmy panami waszej wiary, ale współpracownikami ku waszej radości’ (2 Koryntian 1:24). Sprawują serdeczny nadzór i nie obciążają współwyznawców zbędnymi przepisami ludzkimi. Przeciwnie, nadzorcy ustanowieni pośród Świadków Jehowy trzymają się zasad biblijnych i życzliwie służą innym pomocą. Cenią trzodę Bożą i otaczają ją opieką przez niezwłoczne spełnianie zaleceń Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy (Dzieje Apostolskie, rozdział 15).

8. Jak Paweł traktował współwyznawców i jak to powinno podziałać na starszych w XX wieku?

⁸ Paweł czule opiekował się trzodą, toteż mógł napisać do chrześcijan w Tesalonice: „Zachowywaliśmy się pośród was delikatnie jak matka karmiąca, gdy pielęgnuje swe dzieci. Przywiązawszy się do was tkliwym uczuciem, radzi byliśmy użyczyć wam nie tylko dobrej nowiny Bożej, ale również własnych dusz, ponieważ staliście się nam tak mili” (1 Tesaloniczan 2:7, 8). Apostoł był niczym karmiąca matka, która tak kocha swe dzieci, że przedkłada ich dobro nad własne i otacza je troskliwą opieką. Jakże powinno to pobudzać starszych w XX wieku do czułego obchodzenia się z trzodą Bożą!

Nieść pociechę i pokrzepienie

9. Co przepowiedziano w Księdze Izajasza 32:1, 2 odnośnie do dzisiejszego ludu Bożego?

⁹ Wskazując na obecny okres, gdy Jezus Chrystus sprawuje władzę królewską, prorok Izajasz przepowiedział, że „król będzie panował sprawiedliwie”, a „książęta rządzić będą zgodnie z prawem”. Starsi usługujący dziś w organizacji teokratycznej troszczą się o sprawy ustanowionego w niebie Królestwa, a więc istotnie pełnią służbę jak gdyby w charakterze książąt! Do tych odpowiedzialnych mężczyzn odnoszą się dalsze słowa proroka Izajasza: „Każdy będzie jakby osłoną przed wichrem i schronieniem przed ulewą, jak strumienie wody na suchym stepie, jak cień olbrzymiej skały na spieczonej ziemi” (Izajasza 32:1, 2, BT).

10. Co powinien zapewniać drugim każdy starszy wśród ludu Jehowy?

¹⁰ W przeciwieństwie do ciemiężycielskich przywódców religijnych chrześcijaństwa starsi wśród Świadków Jehowy niosą drugim pociechę i pokrzepienie. Działając w gronach dbają o bezpieczeństwo i spokój ludu Jehowy. A indywidualnie mogą się przyczyniać do pielęgnowania takich warunków czułym obchodzeniem się z trzodą Bożą.

Zgodnie z prawem i sprawiedliwie

11. (a) Czym cieszy się większość zborów Świadków Jehowy w dobie obecnej, podobnie jak to było w zborach chrześcijańskich w I wieku? (b) Jaki obowiązek mają nadzorcy wobec zboru i dlaczego?

¹¹ Chociaż w niektórych zborach pierwszych chrześcijan wyłoniły się trudności, to na ogół panowała w nich jedność, radość i pokój (1 Koryntian 1:10-12; 3:5-9; Efezjan 1:2; Jakuba 2:1-9; 3:2-12; 4:11, 12; 1 Jana 1:3, 4). Większość zborów Świadków Jehowy w dobie obecnej też cieszy się pomyślnością duchową, zawdzięczając ją błogosławieństwu Bożemu, przewodnictwu Chrystusa i wiernej pracy zamianowanych nadzorców. Aby zapewnić zborowi jedność, radość i pokój, mężczyźni ci zabiegają o pomoc Bożą i pilnie starają się o to, by Jego organizacja pozostawała czysta pod względem moralnym i duchowym (Izajasza 52:11). Nieczystość uniemożliwiłaby jej zaznawanie pokoju i radości i niechybnie pozbawiłaby ją uznania i błogosławieństwa Bożego. Jego oczy „są zbyt czyste, aby mogły patrzeć na zło”, tolerować bezprawie (Habakuka 1:13, Bw). Toteż od starszych oczekuje się między innymi, że będą rozstrzygać kwestie sądownicze sprawiedliwie i zgodnie z miernikami biblijnymi. A o czym mają przy tym pamiętać?

12. Co należy czynić w myśl Galatów 6:1, mimo że od starszych nie oczekuje się, by wnikali w sprawy prywatne, które nie naruszają praw lub zasad biblijnych?

¹² Na przykład nieporozumienia osobiste obie strony mogą niekiedy załatwić między sobą (Mateusza 18:15-17). Ponieważ starsi nie są ‛panami naszej wiary’, nie oczekuje się od nich, by wnikali w sprawy czysto prywatne, w których nie doszło do poważnego naruszenia praw lub zasad biblijnych. Oczywiście gdy widać, że „ktoś nieopatrznie uczynił fałszywy krok”, to jako mający kwalifikacje duchowe postarają się „doprowadzić takiego do porządku w duchu łagodności” (Galatów 6:1).

13. Jak Pismo Święte wskazuje, że starsi powinni działać tylko na podstawie dowodów, a nie samych pogłosek?

¹³ Starsi mają usługiwać „zgodnie z prawem”, będąc zawsze bezstronni. Powinni działać, gdy są dowody, że popełniono zły czyn; nie mogą się opierać na samych pogłoskach. Paweł zalecił: „Nie przyjmuj oskarżenia przeciw starszemu mężowi, chyba że na podstawie zeznań dwóch lub trzech świadków” (1 Tymoteusza 5:19). W myśl prawa Jehowy, które obowiązywało w starożytnym Izraelu, osoba oskarżona o grzech karany śmiercią mogła być stracona ‛na słowo dwu lub trzech świadków’, nigdy na słowo jednego. Co więcej, najwyraźniej miała możność stanąć twarzą w twarz z oskarżycielami, a jeśli przedstawiono bezsporne dowody, ‛ręka świadków pierwsza zabijała skazańca’ (Powtórzonego Prawa 17:6, 7, BT).

14. (a) Co bezprawnie próbował uczynić Diotrefes? (b) Czego Bóg oczekuje od starszych, którzy załatwiają sprawy sądownicze?

¹⁴ Do wszczęcia postępowania sądowniczego muszą być uzasadnione podstawy biblijne. Jak to dobrze, że nadzorcy nie przypominają butnego Diotrefesa z I wieku! Próbował on bezprawnie „wyrzucić ze zboru” tych, którzy chcieli gościnnie przyjmować podróżujących braci. Apostoł Jan nie uznał ani tego, ani innych wykroczeń za błahostkę, lecz uprzedził: „Jeśli przyjdę, przywiodę na pamięć jego uczynki” (3 Jana 9, 10). Toteż i dziś członkowie komitetu sądowniczego, który podejmuje kroki w celu wykluczenia ze społeczności, zawsze muszą mieć pewność, że są do tego podstawy biblijne.a Rzecz jasna Bóg oczekuje od chrześcijańskich starszych, iż w obcowaniu z drugimi będą sprawiedliwi. Mężczyźni, którzy zawiadują różnymi sprawami w organizacji Jehowy, naprawdę muszą być ‛zdatni, bojący się Boga i godni zaufania’ (Wyjścia 18:21).

15. Jaką rolę w spotkaniach o charakterze sądowniczym powinna odgrywać modlitwa?

¹⁵ Każdy chrześcijański komitet sądowniczy powinien w szczerej modlitwie szukać pomocy Jehowy. Spotkanie z siostrą lub bratem, obwinionym o poważny grzech, należy rozpocząć modlitwą. Dobrze jest nawet pomodlić się za każdym razem, gdy w trakcie rozmowy zachodzi szczególna potrzeba pomocy Bożej (Jakuba 5:13-18).

16. Jak starsi powinni przeprowadzać przesłuchania sądownicze i dlaczego?

¹⁶ Starsi zdają sobie sprawę, że współwyznawca oskarżony o popełnienie zła jest „owcą” należącą do trzody Bożej i trzeba obchodzić się z nim troskliwie (por. Ezechiela 34:7-14). Literalne owce łatwo się płoszą i wymagają czułej opieki pasterzy. A co powiedzieć o symbolicznych owcach w zborze? Na pewno czują się bezpiecznie pod opieką Wielkiego Pasterza, Jehowy Boga, oraz Dobrego Pasterza, Jezusa Chrystusa. Ale i podpasterze muszą tak postępować, by w przyrównanych do owiec sługach Jehowy umacniać poczucie spokoju i bezpieczeństwa. Jeśli jesteś chrześcijańskim podpasterzem, to czy zapewniasz swym braciom i siostrom ochronę i niesiesz im ukojenie? To prawda, że starsi mają nieugięcie bronić praw i zasad biblijnych. Niemniej Pismo Święte wymaga od nich, by wobec trzody byli serdeczni, a na przesłuchaniach sądowniczych mają przestrzegać porządku, przeprowadzając je uprzejmie, spokojnie i życzliwie.

17. O jakich prawdach biblijnych powinni pamiętać starsi, zwłaszcza podczas spotkań sądowniczych?

¹⁷ Wszyscy jesteśmy niedoskonali i ‛wiele razy potykamy się’ w mowie (Jakuba 3:2). Każdy z nas potrzebuje miłosierdzia Bożego oraz „ofiary przebłagania”, złożonej przez Chrystusa (1 Jana 1:8 do 2:2; Psalm 130:3). Toteż chrześcijańscy podpasterze powinni z pokorą oceniać samych siebie. Prócz tego powinni pamiętać o słowach Jezusa: „Jak chcecie, aby wam ludzie czynili, tak im czyńcie i wy” (Łukasza 6:31). Rady tej trzeba się trzymać zwłaszcza podczas spotkań w sprawach sądowniczych. Mężczyźni mający kwalifikacje duchowe powinni korygować postępowanie błądzącego chrześcijanina ‛w duchu łagodności, uważając na siebie, żeby sami nie ulegli pokusie’ (Galatów 6:1; 1 Koryntian 10:12).

18. (a) Do czego mogłoby dojść, gdyby podczas przesłuchań sądowniczych starsi odnosili się szorstko do obwinionych? (b) Przed czym w myśl Marka 9:42 muszą się strzec starsi i pozostali chrześcijanie?

¹⁸ Gdyby starsi przesłuchujący obwinionych odnosili się do nich szorstko, mogliby im wyrządzić krzywdę. Nawet jeśli nie byłaby to szkoda pod względem fizycznym czy uczuciowym, mogłoby dojść do poważnego uszczerbku duchowego; mogłoby to również postawić pod znakiem zapytania kwalifikacje nadzorców (por. Jakuba 2:13). Toteż podczas przesłuchań sądowniczych i przy wszelkich innych okazjach muszą oni uważać, żeby nie gorszyć drugich. Oczywiście wszyscy chrześcijanie mają być pod tym względem czujni, gdyż Jezus powiedział: „Kto zgorszy jednego z tych malutkich, którzy wierzą, byłoby lepiej dla niego, gdyby mu założono na szyję kamień młyński, obracany przez osła, i gdyby go tak wrzucono do morza” (Marka 9:42). Wierzchni kamień młyński bywał tak duży, że do obracania go używano zwierząt pociągowych; nikt wrzucony do morza z takim ciężarem u szyi nie zdołałby ocaleć. Starszy powinien więc uważać, by nikogo nie zgorszyć, gdyż zarówno sobie, jak i jemu mógłby tym wyrządzić niepowetowaną szkodę pod względem duchowym (Filipian 1:9-11).

W dalszym ciągu sprawujcie czułą opiekę

19. Jakiej wskazówki udzielił współstarszym Piotr i dlaczego właściwe reagowanie na nią ma związek z ich nadzieją na przyszłość?

¹⁹ Apostoł Piotr wskazał nadzorcom, jak mają się opiekować trzodą Bożą. Napisał do nich: „Paście powierzoną wam trzodę Bożą nie pod przymusem, lecz dobrowolnie, i nie z umiłowania nieuczciwego zysku, lecz z ochotą, ani nie panosząc się nad tymi, którzy są dziedzictwem Bożym, lecz stawszy się wzorami dla trzody. A gdy się ujawni naczelny pasterz, otrzymacie niewiędnący wieniec chwały” (1 Piotra 5:2-4). Tylko dzięki trzymaniu się tej rady oraz otaczaniu trzody Bożej czułą opieką nadzorcy namaszczeni duchem świętym zdołają otrzymać nagrodę niebiańską jako nieśmiertelne stworzenia duchowe, a starsi mający nadzieję ziemską — życie wieczne w nadchodzącym raju.

20. (a) Jak chrześcijańscy podpasterze muszą traktować swoich współwyznawców? (b) Co myślisz o przykładnej służbie i czułej opiece miłujących starszych?

²⁰ Jehowa Bóg i Jezus Chrystus są miłościwymi, troskliwymi Pasterzami. Chociaż więc chrześcijańscy podpasterze stanowczo trzymają się mierników Bożych, to wobec przyrównanych do owiec współwyznawców mają się kierować miłością i współczuciem. Wszyscy lojalni Świadkowie na rzecz Jehowy na pewno cenią sobie wzorową służbę ofiarnych starszych, którzy strzegą tego, co im powierzono, i czule obchodzą się z trzodą Bożą. Dowodem takiego doceniania oraz należnego szacunku jest posłuszeństwo wobec tych, którzy przewodzą.

[Przypis]