Izrael za dni Dawida i Salomona

BÓG obiecał dać potomstwu Abrama tereny „od rzeki egipskiej aż do (...) rzeki Eufrat” (Rdz 15:18; Wj 23:31; Pwt 1:7, 8; 11:24). Ziemia Obiecana osiągnęła takie granice dopiero jakieś 400 lat po tym, gdy Jozue wkroczył do Kanaanu.

Król Dawid podbił aramejskie królestwo Coby, które leżało w północnej części Syrii i sięgało aż po Eufrat.a A po zwycięskich wyprawach wojennych przeciwko Filistynom dotarł na południu do granicy z Egiptem (2Sm 8:3; 1Kn 18:1-3; 20:4-8; 2Kn 9:26).

Królestwo Salomona, wyobrażające pokojowe panowanie Mesjasza, zajmowało więc obszar „od Rzeki [Eufrat] do ziemi Filistynów i do granicy Egiptu” (1Kl 4:21-25; 8:65; 1Kn 13:5; Ps 72:8; Za 9:10). Niemniej o państwie izraelskim mówiono zwykle, że rozciąga się „od Dan po Beer-Szebę” (2Sm 3:10; 2Kn 30:5).