UMOCNIENI DZIĘKI ‛OGLĄDANIU’ SWEJ NADZIEI

4. Co mogło stanowić dla Abla podstawę do rozmyślań o przyszłości?

⁴ Czy Abel, pierwszy wierny człowiek, ‛ujrzał’ cokolwiek z tego, co obiecał Jehowa? Abel nie wiedział, jak ostatecznie urzeczywistnią się słowa Boga skierowane do węża: „Wprowadzę nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę i między twoje potomstwo a jej potomstwo. On rozgniecie ci głowę, a ty rozgnieciesz mu piętę” (Rodz. 3:14, 15). Zapewne jednak Abel sporo rozmyślał o tej obietnicy i zdawał sobie sprawę, że komuś zostanie ‛rozgnieciona pięta’, dzięki czemu ludzkość będzie mogła odzyskać doskonałość, którą cieszyli się Adam i Ewa przed popełnieniem grzechu. Bez względu na to, jak Abel wyobrażał sobie przyszłość, wierzył w Bożą obietnicę i dlatego Jehowa przyjął jego ofiarę (odczytaj Rodzaju 4:3-5; Hebrajczyków 11:4).

5. Dlaczego wyobrażanie sobie przyszłości zapewniało Henochowi pokrzepienie?

⁵ Wiarę przejawiał również wierny Henoch, choć miał do czynienia z bezbożnymi ludźmi, którzy mówili szokujące rzeczy przeciwko Bogu. W natchnieniu od Niego prorokował, że Jehowa przyjdzie „ze swymi świętymi miriadami, aby nad wszystkimi dokonać sądu i aby wszystkim bezbożnym udowodnić winę w związku ze wszystkimi ich bezbożnymi uczynkami, które bezbożnie popełnili, oraz w związku ze wszystkimi szokującymi rzeczami, które mówili przeciwko niemu bezbożni grzesznicy” (Judy 14, 15). Henoch, jako człowiek odznaczający się wiarą, mógł sobie wyobrażać świat wolny od bezbożności (odczytaj Hebrajczyków 11:5, 6).

6. O czym Noe mógł dalej rozmyślać po potopie?

⁶ Dzięki wierze Noe ocalał z potopu (Hebr. 11:7). Gdy dobiegł on końca, Noe powodowany wiarą złożył ofiary ze zwierząt (Rodz. 8:20). Podobnie jak Abel, niewątpliwie wierzył, że ludzkość zostanie w końcu oswobodzona z niewoli grzechu i śmierci. Kiedy po potopie nastał mroczny okres, w którym Nimrod działał na przekór Jehowie, Noe wciąż przejawiał wiarę i nadzieję (Rodz. 10:8-12). Zapewne pokrzepiała go myśl, że rodzaj ludzki będzie uwolniony od ciemięskich rządów oraz odziedziczonego grzechu i śmierci. My także możemy ujrzeć oczami wyobraźni te cudowne czasy, które są naprawdę blisko! (Rzym. 6:23).

‛OGLĄDANIE’ SPEŁNIONYCH OBIETNIC

7. Co oczami wiary mogli ujrzeć Abraham, Izaak i Jakub?

⁷ Abraham, Izaak i Jakub mogli wyobrażać sobie wspaniałą przyszłość, ponieważ Bóg obiecał, że poprzez ich potomstwo wszystkie narody ziemi zyskają błogosławieństwo (Rodz. 22:18; 26:4; 28:14). Potomkowie tych patriarchów mieli stać się liczni i zamieszkać w danej im przez Boga Ziemi Obiecanej (Rodz. 15:5-7). Dzięki wierze ci bogobojni mężowie mogli niejako ujrzeć, jak ich potomstwo obejmuje w posiadanie tę ziemię. W gruncie rzeczy odkąd człowiek stracił doskonałość, Jehowa zapewniał swych lojalnych sług, że dobrodziejstwa, które zaprzepaścił Adam, nie zostały utracone bezpowrotnie.

8. Co pomogło Abrahamowi okazywać niezwykłą wiarę?

⁸ Wyobrażanie sobie tego, co Bóg obiecał, zapewne pomogło Abrahamowi zdobyć się na niezwykłe przejawy wiary. W Biblii czytamy, że wprawdzie za swego życia Abraham i inni lojalni słudzy Boży „nie dostąpili spełnienia obietnic, ale je z dala ujrzeli i powitali” (odczytaj Hebrajczyków 11:8-13). Abraham miał tyle dowodów potwierdzających realność tego, czego się spodziewał, że mógł jak gdyby widzieć rzeczy, których w istocie nie oglądał.

9. Jaki pożytek odnosił Abraham z przejawiania wiary w Boże obietnice?

⁹ Wiara w obietnice Jehowy umacniała Abrahama w postanowieniu spełniania woli Bożej. Kierując się wiarą, opuścił Ur i nie zdecydował się zamieszkać na stałe w żadnym z kananejskich miast. Podobnie jak Ur miały one nietrwałe fundamenty, ponieważ władzę w nich sprawowali bezbożni ludzie (Joz. 24:2). Przez resztę swego długiego życia Abraham „oczekiwał (...) miasta mającego rzeczywiste fundamenty, którego budowniczym i twórcą jest Bóg” (Hebr. 11:10). Widział siebie, jak mieszka na stałe tam, gdzie rządy sprawuje Jehowa. Abel, Henoch, Noe, Abraham oraz inni im podobni wierzyli w zmartwychwstanie i wyczekiwali życia na ziemi pod panowaniem Królestwa Bożego, „miasta mającego rzeczywiste fundamenty”. Rozmyślanie o takich dobrodziejstwach wzmacniało ich wiarę w Jehowę (odczytaj Hebrajczyków 11:15, 16).

10. Jaką korzyść z pozytywnego patrzenia w przyszłość odnosiła Sara?

¹⁰ Pomyśl o Sarze, żonie Abrahama. Choć miała 90 lat i wciąż była bezdzietna, pozytywnie patrzyła w przyszłość i działała z wiarą. Dzięki temu niejako widziała, jak jej potomstwo dostępuje błogosławieństw obiecanych przez Jehowę (Hebr. 11:11, 12). Na czym oparła swoje oczekiwania? Na tym, co Jehowa już wcześniej zapowiedział jej mężowi: „Będę jej błogosławił, a także dam ci z niej syna; i będę jej błogosławił, i ona rozkrzewi się w narody; od niej będą się wywodzić królowie ludów” (Rodz. 17:16). Gdy Sara urodziła Izaaka, miała wszelkie podstawy wyobrażać sobie, jak się urzeczywistnia pozostała część obietnicy, którą Bóg złożył Abrahamowi. Jakie to wspaniałe, że i my możemy wizualizować w umyśle Boże obietnice, które na pewno się spełnią!

UWAŻNE WYPATRYWANIE NAGRODY

11, 12. Jak Mojżesz rozwinął w sobie miłość do Jehowy?

¹¹ Wiarę w Jehowę przejawiał również Mojżesz, który rozwinął głęboką miłość do Niego. Kiedy w młodości należał do egipskiej rodziny królewskiej, z łatwością mógł pokochać władzę i bogactwa. Jednak od swych prawdziwych rodziców dowiedział się o Jehowie i o tym, że zamierza On wyzwolić Hebrajczyków z niewoli i dać im Ziemię Obiecaną (Rodz. 13:14, 15; Wyjścia 2:5-10). Jeżeli Mojżesz często rozmyślał o dobrodziejstwach czekających lud Boży, to jakie uczucie twoim zdaniem rozwijało się w jego sercu — umiłowanie zaszczytów czy miłość do Jehowy?

¹² W Biblii czytamy: „Dzięki wierze Mojżesz, gdy dorósł, nie chciał być nazywany synem córki faraona, lecz wybrał poniewieranie z ludem Bożym, a nie zaznawanie tymczasowej uciechy z grzechu, ponieważ ocenił hańbę Chrystusową jako bogactwo większe niż skarby Egiptu; bo uważnie wypatrywał wypłacenia nagrody” (Hebr. 11:24-26).

13. Jaką korzyść odniósł Mojżesz z rozmyślania o Bożych obietnicach?

¹³ Mojżesz pogłębił swoją wiarę w Boga i miłość do Niego dzięki rozmyślaniu o tym, co obiecał On Izraelitom. Tak jak inni bogobojni ludzie prawdopodobnie mógł wybiegać myślami do czasu, kiedy Jehowa uwolni ludzkość od śmierci (Hioba 14:14, 15; Hebr. 11:17-19). Nic dziwnego, że pobudziło go to do pokochania Boga, który współczuł Hebrajczykom oraz całej ludzkości. Wiarą i miłością Mojżesz kierował się przez całe życie (Powt. Pr. 6:4, 5). To właśnie te przymioty, jak również jasny obraz przyszłości, który zapewne miał w umyśle, dodały Mojżeszowi sił do odważnego stawienia czoła groźbie śmierci z rąk faraona (Wyjścia 10:28, 29).

18. Jak rozmyślanie o spełnieniu Bożych obietnic już dziś wychodzi nam na dobre?

¹⁸ Ziemscy słudzy Jehowy zawsze odnosili korzyść z rozmyślania o spełnieniu się Bożych obietnic. Abel miał dość wiedzy o zamierzeniu Bożym, aby wyobrażać sobie lepszą przyszłość, przejawiać wiarę i uchwycić się niezawodnej nadziei. Abraham zdobył się na niezwykłe przejawy wiary, ponieważ ‛ujrzał’ coś, co miało związek z urzeczywistnieniem Bożego proroctwa dotyczącego obiecanego „potomstwa” (Rodz. 3:15). Mojżesz „uważnie wypatrywał wypłacenia nagrody”, działając z wiarą i pogłębiając miłość do Jehowy (Hebr. 11:26). My również możemy pogłębiać naszą wiarę w Boga i miłość do Niego, gdy będziemy wyobrażać sobie spełnienie tego, co On obiecał.