18, 19. (a) Czym była manna, której Jehowa dostarczał Izraelitom? (b) Która manna była ukryta? (c) Co symbolizuje jedzenie ukrytej manny?

¹⁸ Kiedy za czasów Mojżesza Izraelici wędrowali po pustyni, Jehowa karmił ich manną. Nie była ona ukryta, gdyż każdego ranka — z wyjątkiem sabatu — jej płatki za sprawą cudu pokrywały ziemię jak szron. Ten dar Boży pozwalał Izraelitom utrzymać się przy życiu. Jehowa polecił Mojżeszowi, by trochę owego „chleba” złożył na pamiątkę w złotym dzbanie do świętej arki przymierza „dla przyszłych pokoleń” Izraela (2 Mojżeszowa 16:14, 15, 23, 26, 33; Hebrajczyków 9:3, 4).

¹⁹ Jakiż to trafny symbol! Mannę tę ukryto w Miejscu Najświętszym przybytku, gdzie nad wiekiem arki jaśniało nadnaturalne światło symbolizujące obecność samego Jehowy (2 Mojżeszowa 26:34). Nikomu nie wolno było wchodzić do tego świętego pomieszczenia, by spożywać ukrytą tam mannę. Jednakże Jezus oświadczył, że jego namaszczeni duchem naśladowcy, którzy zwyciężą, będą jeść „ukrytą mannę”. Tak jak wcześniej Chrystus, uzyskują wstęp nie do „świątyni zbudowanej rękami, która jest odbiciem prawdziwej, ale do samego nieba” (Hebrajczyków 9:12, 24). Przy zmartwychwstaniu przyoblekają nieskażoność i nieśmiertelność, a symbolem tych cudownych darów Jehowy jest udostępnienie im nieprzemijającej „ukrytej manny”. Jakiż przywilej spotyka tę grupkę zwycięzców! (1 Koryntian 15:53-57).

[Ilustracja na stronie 45]

W arce przymierza ukryto trochę manny. Udzielenie zwycięskim pomazańcom symbolicznej ukrytej manny oznacza dostąpienie przez nich nieśmiertelności