1. Jak wyglądała zagłada Jerozolimy?

W ROKU 607 p.n.e. potężna armia babilońska pod wodzą Nebukadneccara II zaatakowała Jerozolimę. W Biblii tak opisano tę okrutną inwazję: „[Nebukadneccar] pozabijał ich młodzieńców mieczem w domu ich sanktuarium, nie okazując współczucia młodzieńcom ani dziewicom, starym ani zniedołężniałym. (...) I spalił dom prawdziwego Boga, i zburzył mur Jerozolimy; również wszystkie jej wieże mieszkalne spalono ogniem, a także wszystkie jej cenne przedmioty, by spowodować zniszczenie” (2 Kron. 36:17, 19).

2. Przed czym Jehowa ostrzegał Żydów?

² Zagłada Jerozolimy nie powinna być dla mieszkańców tego miasta zaskoczeniem. Przez wiele lat prorocy Boży ostrzegali Żydów, że jeśli w dalszym ciągu będą lekceważyć prawa Jehowy, zostaną wydani w ręce Babilończyków — wielu zginie od miecza, a ci, którzy ocaleją, prawdopodobnie resztę życia spędzą w niewoli (Jer. 15:2). Jak wyglądało życie tamtych wygnańców? Czy coś podobnego do niewoli w Babilonie wydarzyło się w czasach chrześcijańskich? Jeśli tak, to kiedy?

ŻYCIE W NIEWOLI

3. Pod jakim względem niewola babilońska różniła się od egipskiej?

³ Słowa proroków się spełniły. Za pośrednictwem Jeremiasza Jehowa radził przyszłym wygnańcom, żeby zaakceptowali swoją sytuację i jak najlepiej ją wykorzystali. Powiedział: „Budujcie [w Babilonie] domy i mieszkajcie w nich, i zakładajcie sady, i spożywajcie ich owoc. Zabiegajcie też o pokój miasta, do którego was posłałem na wygnanie, i módlcie się za nie do Jehowy, bo w jego pokoju będzie pokój dla was” (Jer. 29:5, 7). Ci, którzy podporządkowali się woli Bożej, prowadzili w Babilonie w miarę normalne życie. Do pewnego stopnia mogli sami zarządzać własnymi sprawami i mieli swobodę poruszania się po kraju. Starożytny Babilon był ważnym ośrodkiem handlu, a odnalezione dokumenty wskazują, że wielu Żydów wyspecjalizowało się tam w prowadzeniu interesów. Inni stali się wykwalifikowanymi rzemieślnikami. Niektórzy nawet się wzbogacili. Życie na wygnaniu w Babilonie nie przypominało wcześniejszej niewoli w Egipcie (odczytaj Wyjścia 2:23-25).

4. Między innymi jakie osoby znalazły się w niewoli i jak to ograniczyło ich możliwości wielbienia Boga?

⁴ Żydzi mieli więc zaspokojone potrzeby materialne, a co można powiedzieć o ich potrzebach duchowych? Świątynia Jehowy oraz ołtarz zostały zburzone i kapłani przestali pełnić zorganizowaną służbę. Wśród wygnańców byli wierni słudzy Boży, którzy nie zasłużyli na karę, jaka spotkała naród, ale musieli cierpieć z pozostałymi. Jednak starali się przestrzegać praw Bożych. Na przykład Daniel oraz Szadrach, Meszach i Abed-Nego powstrzymywali się od pokarmów zakazanych w Prawie Mojżeszowym. Wiadomo też, że Daniel regularnie modlił się do Jehowy (Dan. 1:8; 6:10). Mimo to pod rządami Babilończyków bogobojni Żydzi nie mogli spełniać wszystkich wymogów Prawa.

5. Co Jehowa obiecał swojemu ludowi i dlaczego było to coś niezwykłego?

⁵ Czy Żydzi mieli kiedykolwiek odzyskać możliwość wielbienia Boga w sposób, który Mu się podoba? W tamtym okresie mogło się to wydawać mało prawdopodobne. Babilon nigdy nie uwalniał jeńców. Jednak w tej sytuacji miał zaingerować sam Jehowa. Obiecał, że Jego naród zostanie wyzwolony, i tak się stało. Bóg zawsze spełnia swoje obietnice (Izaj. 55:11).

CZY ISTNIEJE NOWOŻYTNA ANALOGIA?

6, 7. Dlaczego musieliśmy zrewidować swoje zrozumienie dotyczące niewoli nowożytnych sług Bożych?

⁶ Czy chrześcijanie kiedykolwiek przeżyli coś podobnego do niewoli babilońskiej? Przez wiele lat w czasopiśmie Strażnica wskazywano, że nowożytni słudzy Boży dostali się do niewoli Babilonu Wielkiego w roku 1918, a zostali z niej uwolnieni w roku 1919. Jednak z powodów, które przedstawimy w tym i następnym artykule, należało jeszcze raz przeanalizować to zagadnienie.

⁷ Babilon Wielki to ogólnoświatowe imperium religii fałszywej. Jeżeli słudzy Boży mieliby znaleźć się w niewoli Babilonu Wielkiego w roku 1918, musieliby w jakiś sposób zostać w tym czasie zniewoleni przez religię fałszywą. Jednak fakty wskazują, że w dziesięcioleciach poprzedzających I wojnę światową chrześcijanie namaszczeni duchem uwalniali się spod wpływu Babilonu Wielkiego, a nie byli przez niego zniewalani. To prawda, że podczas I wojny światowej byli prześladowani, ale przede wszystkim przez władze świeckie, a nie przez religię. Dlatego najwyraźniej nie trafili do niewoli Babilonu Wielkiego w roku 1918.

KIEDY SŁUDZY BOŻY ZNALEŹLI SIĘ W NIEWOLI BABILONU WIELKIEGO?

8. Wyjaśnij, jak doszło do skażenia prawdziwego chrystianizmu (zobacz ilustrację tytułową).

⁸ Podczas święta Pięćdziesiątnicy w 33 roku n.e. tysiące Żydów i prozelitów zostało namaszczonych duchem Bożym. Ci nowi chrześcijanie stali się „narodem świętym, ludem na szczególną własność” (odczytaj 1 Piotra 2:9, 10). Przed złymi wpływami zbory chronili apostołowie. Jednak zwłaszcza po ich śmierci zaczęli się pojawiać ludzie „mówiący rzeczy przewrotne, aby pociągnąć za sobą uczniów” (Dzieje 20:30; 2 Tes. 2:6-8). Wiele z takich osób pełniło w zborach odpowiedzialne funkcje — nadzorców, a później biskupów. Zaczęła się tworzyć klasa duchownych, chociaż Jezus powiedział swoim uczniom: „Wy wszyscy jesteście braćmi” (Mat. 23:8). Wpływowi ludzie zafascynowani filozofią Arystotelesa i Platona nauczali fałszywych poglądów religijnych, które stopniowo wypierały nauki Słowa Bożego.

9. Wyjaśnij, jakiego poparcia Rzym udzielił odstępczemu chrześcijaństwu i co z tego wynikło.

⁹ W 313 roku n.e. cesarz Rzymu Konstantyn zagwarantował odstępczym chrześcijanom swobodę wyznania. Od tamtej pory Kościół i państwo zaczęły ze sobą blisko współpracować. Na przykład po soborze nicejskim obecny tam Konstantyn zesłał na wygnanie oskarżonego o odstępstwo Ariusza, który nie chciał przyznać, że Jezus jest Bogiem. Później, pod rządami cesarza Teodozjusza I (379-395 n.e.), Kościół katolicki, jak nazwano skażoną formę chrystianizmu, stał się w imperium rzymskim religią państwową. Historycy mówią, że w IV wieku n.e. pogański Rzym został poddany chrystianizacji. Ale prawda jest taka, że w tamtym okresie odstępcza forma chrystianizmu połączyła się z pogańskimi religiami imperium rzymskiego i weszła w skład Babilonu Wielkiego. Mimo to niewielka grupa przyrównanych do pszenicy pomazańców podejmowała wysiłki, żeby oddawać Bogu cześć. Jednak ich głos został zagłuszony (odczytaj Mateusza 13:24, 25, 37-39). Rzeczywiście znaleźli się w niewoli Babilonu Wielkiego.

10. Dzięki czemu szczerzy ludzie mogli sprawdzać zgodność nauk Kościoła z Biblią?

¹⁰ Przez pierwsze kilka stuleci po Chrystusie wielu ludzi mogło czytać Biblię po grecku lub po łacinie. Dzięki temu mogli porównywać nauki Słowa Bożego z dogmatami Kościoła. To, co przeczytali w Biblii, pobudziło ich do odrzucenia niezgodnych z tą Księgą nauk. Jednak mówienie o tym było niebezpieczne, a nawet groziło śmiercią.

11. Jak Kościół utrudniał ludziom dostęp do Biblii?

¹¹ Z czasem języki, w których została spisana Biblia, przestały być powszechnie używane, a Kościół sprzeciwiał się tłumaczeniu tej Księgi na języki narodowe. W wyniku tego mogli ją czytać jedynie duchowni i inni wykształceni ludzie. Ale nawet nie wszyscy księża umieli dobrze czytać i pisać. Jakiekolwiek odstępstwo od nauk Kościoła było surowo karane. Wierni namaszczeni słudzy Boży spotykali się ukradkiem, a i to nie zawsze było możliwe. Tak jak podczas wcześniejszej niewoli babilońskiej „królewskie kapłaństwo” nie pełniło zorganizowanej służby. Babilon Wielki trzymał ludzi w żelaznym uścisku.

PRZENIKA ŚWIATŁO

12, 13. Jakie dwa czynniki sprawiły, że Babilon Wielki zaczął tracić kontrolę nad ludźmi? Objaśnij to.

¹² Czy prawdziwi chrześcijanie mogli mieć nadzieję, że kiedykolwiek zostaną uwolnieni i będą oddawać Bogu cześć w sposób jawny i cieszący się Jego uznaniem? Tak! Z czasem duchowe światło zaczęło przenikać ciemność. Przyczyniły się do tego dwie rzeczy. Po pierwsze, w połowie XV wieku wynaleziono prasę drukarską z ruchomymi czcionkami. Zanim druk upowszechnił się w świecie zachodnim, Biblia była mozolnie przepisywana odręcznie. Istniało niewiele kopii tej Księgi i były one drogie. Podobno przepisanie Biblii zajmowało umiejętnemu kopiście aż 10 miesięcy. Ponadto materiały używane przez kopistów (welin i pergamin) były bardzo kosztowne. Natomiast posługując się prasą drukarską i papierem, doświadczony drukarz mógł wyprodukować 1300 stron dziennie!

¹³ Po drugie, na początku XVI wieku odważni mężczyźni postanowili przetłumaczyć Słowo Boże na powszechnie używane języki. Wielu z nich ryzykowało życie. Duchowni byli przerażeni. Bali się, że Biblia będzie w rękach bogobojnych osób niebezpieczną bronią. A kiedy rzeczywiście stała się dostępna, ludzie zaczęli ją czytać. Zaczęli się też zastanawiać: „Gdzie Słowo Boże wspomina o czyśćcu, płatnych mszach za zmarłych, papieżach i kardynałach?”. Dla Kościoła była to zniewaga — jak ludzie śmią podważać autorytet przywódców religijnych! Kościół postanowił się bronić. Wszyscy, którzy odrzucali jego nauki, byli oskarżani o herezję. A przecież niektóre z tych nauk opierały się na pogańskich filozofiach Arystotelesa i Platona, żyjących przed Jezusem. Kościół skazywał heretyków na śmierć, a wyrok wykonywały władze państwowe. Miało to na celu zniechęcenie ludzi do czytania Biblii i kwestionowania poglądów Kościoła. W większości wypadków plan ten się powiódł. Jednak pewne odważne osoby nie dały się zastraszyć Babilonowi Wielkiemu. Rozsmakowały się w Słowie Bożym i pragnęły dowiedzieć się więcej. Były to pierwsze kroki w kierunku przyszłego wyzwolenia z religii fałszywej.

14. (a) Co przyczyniło się do lepszego zrozumienia Biblii w drugiej połowie XIX wieku? (b) Opisz, jak brat Russell poszukiwał prawdy.

¹⁴ Wielu ludzi spragnionych prawdy uciekało do krajów, w których Kościół nie miał tak dużych wpływów. Nie chcieli, żeby ktoś im dyktował, co mają myśleć. Pragnęli studiować Biblię i dyskutować na jej temat z innymi. Jednym z takich krajów były Stany Zjednoczone. Właśnie tam w drugiej połowie XIX wieku Charles Taze Russell razem z kilkoma innymi osobami zaczął systematycznie analizować Biblię. Początkowo chciał się upewnić, która z głównych religii naucza prawdy. Starannie porównywał doktryny wielu wyznań, nawet niechrześcijańskich, z tym, co mówi Biblia. Szybko przekonał się, że żadne z nich nie trzyma się ściśle Słowa Bożego. W pewnym momencie postanowił spotkać się z różnymi duchownymi. Miał nadzieję, że zaakceptują prawdy, które odkrył w Biblii, i zaczną ich nauczać swoich wiernych. Ale oni nie byli tym zainteresowani. Badacze Pisma Świętego musieli spojrzeć prawdzie w oczy: nie można wielbić Boga z tymi, którzy trzymają się fałszywych nauk (odczytaj 2 Koryntian 6:14).

15. (a) Kiedy chrześcijanie znaleźli się w niewoli Babilonu Wielkiego? (b) Jakie pytania omówimy w następnym artykule?

¹⁵ Do tej pory ustaliliśmy, że prawdziwi chrześcijanie znaleźli się w niewoli babilońskiej wkrótce po śmierci ostatniego apostoła. Pojawiają się jednak pytania: Jakie jeszcze dowody poświadczają, że w dziesięcioleciach poprzedzających rok 1914 pomazańcy wyzwalali się z niewoli Babilonu Wielkiego? Czy to prawda, że Jehowa nie był zadowolony ze swoich sług, ponieważ zwolnili tempo głoszenia podczas I wojny światowej? Czy niektórzy nasi bracia w tym okresie stracili Boże uznanie, bo nie zachowali chrześcijańskiej neutralności? I w końcu, skoro chrześcijanie dostali się do niewoli religii fałszywej w II wieku n.e., to kiedy zostali z niej wyzwoleni? Na te intrygujące pytania odpowiemy w następnym artykule.

1. (a) Dlaczego słudzy Boży mogli mieć nadzieję na wyzwolenie z Babilonu Wielkiego? (b) Na jakie pytania odpowiemy?

W POPRZEDNIM artykule dowiedzieliśmy się, jak prawdziwi chrześcijanie znaleźli się w niewoli Babilonu Wielkiego. Jednak nie mieli w niej pozostać na zawsze. Gdyby nie można było opuścić religii fałszywej, wtedy Boże polecenie: „Wyjdźcie z niej, mój ludu” nie miałoby sensu (odczytaj Objawienie 18:4). Dowiedzmy się więc, kiedy słudzy Boży zostali całkowicie wyzwoleni z tej niewoli. Jednak najpierw musimy odpowiedzieć na pytania: Jaki stosunek do Babilonu Wielkiego mieli Badacze Pisma Świętego przed rokiem 1914? Czy nasi bracia aktywnie uczestniczyli w działalności kaznodziejskiej podczas I wojny światowej? I czy wspomniana niewola była formą potrzebnego skarcenia?

„UPADEK BABILONU”

2. Jakie stanowisko wobec religii fałszywej zajęli pierwsi Badacze Pisma Świętego?

² W dziesięcioleciach poprzedzających I wojnę światową Charles Russell i jego współpracownicy uświadomili sobie, że religie chrześcijaństwa nie uczą prawdy biblijnej. Dlatego postanowili, zgodnie ze swoim ówczesnym zrozumieniem, zerwać z religią fałszywą. Już w Strażnicy Syjońskiej z listopada 1879 roku jasno przedstawili biblijne podstawy swojego stanowiska: „Każdy kościół, który się mieni czystą dziewicą zaślubioną Chrystusowi, ale w rzeczywistości łączy się z tym światem (bestią) i u niego szuka poparcia, musimy potępić jako kościół nierządny — mówiąc językiem biblijnym”. Było to wyraźne nawiązanie do Babilonu Wielkiego (odczytaj Objawienie 17:1, 2).

3. Jak Badacze Pisma Świętego pokazali, że są zdecydowani oddzielić się od religii fałszywej? (Zobacz ilustrację tytułową).

³ Mężczyźni i kobiety, którzy chcieli podobać się Bogu, wiedzieli, co muszą zrobić. Gdyby w dalszym ciągu należeli do religii fałszywej, nie mogliby się spodziewać Bożego błogosławieństwa. W związku z tym wielu Badaczy Pisma Świętego napisało listy, że występują ze swoich kościołów. Niektórzy publicznie odczytali je w trakcie nabożeństw. Tam, gdzie nie mogli tego zrobić, czasami wysyłali kopię listu do każdego członka parafii. Nie chcieli mieć już jakichkolwiek związków z religią fałszywą. W innych czasach taka odważna postawa mogłaby ich drogo kosztować. Ale pod koniec XIX wieku w wielu krajach kościoły traciły poparcie państwa. Mieszkańcy takich krajów mogli bez przeszkód, nie obawiając się prześladowań, dyskutować o sprawach wiary i wyrażać odmienne poglądy niż głosiły powszechnie uznawane religie.

4. Jaką postawę wobec Babilonu Wielkiego przyjęli słudzy Boży podczas I wojny światowej i jaki wypływa stąd wniosek?

⁴ Badacze Pisma Świętego zrozumieli, że poinformowanie krewnych, przyjaciół oraz członków kościoła o odłączeniu się od religii fałszywej jest niewystarczające. Cały świat musiał się dowiedzieć, czym jest Babilon Wielki — religijną nierządnicą! Dlatego w grudniu 1917 roku i na początku 1918 roku kilka tysięcy Badaczy z zapałem rozpowszechniło 10 000 000 egzemplarzy traktatu bezlitośnie demaskującego chrześcijaństwo, zatytułowanego „Upadek Babilonu”. Jak można sobie wyobrazić, duchowni byli wściekli. Ale niezrażeni Badacze kontynuowali swoją działalność. Postanowili „być bardziej posłuszni Bogu jako władcy niż ludziom” (Dzieje 5:29). Jaki możemy wyciągnąć z tego wniosek? Z pewnością ci wierni chrześcijanie nie dostali się w tamtym okresie do niewoli Babilonu Wielkiego. Wręcz przeciwnie, uwalniali się spod jego władzy i pomagali w tym innym.

GORLIWA DZIAŁALNOŚĆ PODCZAS I WOJNY ŚWIATOWEJ

5. Dlaczego możemy powiedzieć, że podczas I wojny światowej bracia byli gorliwi?

⁵ W minionych latach uważaliśmy, że Jehowa był niezadowolony ze swoich sług, ponieważ podczas I wojny światowej nie wykazywali gorliwości w głoszeniu. Wyciągaliśmy wniosek, że właśnie z tego powodu pozwolił, by na krótki czas dostali się do niewoli Babilonu Wielkiego. Jednak relacje braci i sióstr, którzy służyli Bogu w latach 1914-1918, pomogły nam dostrzec, że jako całość lud Boży robił, co było w jego mocy, by głosić. Istnieją silne dowody popierające takie twierdzenie. Dokładniejsze przeanalizowanie teokratycznej historii pozwoliło nam lepiej zrozumieć szczegóły dotyczące niewoli babilońskiej.

6, 7. (a) Jakim wyzwaniom musieli sprostać Badacze podczas I wojny światowej? (b) Podaj dowody świadczące o gorliwości braci.

⁶ W gruncie rzeczy w latach 1914-1918 Badacze Pisma Świętego dali ogromne świadectwo. Nie było im łatwo, i to z kilku powodów. Przeanalizujmy dwa z nich. Po pierwsze, ich działalność w tamtym okresie polegała głównie na rozpowszechnianiu opartych na Biblii publikacji. Kiedy na początku 1918 roku książka Dokonana tajemnica została obłożona zakazem, wielu braci nie wiedziało, jak głosić. Nie umieli tego robić, posługując się samą Biblią. Liczyli na to, że książka Dokonana tajemnica będzie „mówić za nich”. Po drugie, w 1918 roku wybuchła epidemia grypy hiszpanki. Szerzenie się tej śmiertelnej choroby utrudniło głosicielom przemieszczanie się. Mimo tych i innych wyzwań Badacze Pisma Świętego jako całość starali się jak najlepiej wywiązać z zadania głoszenia.

⁷ W samym 1914 roku niewielka grupa Badaczy wyświetliła „Fotodramę stworzenia” ponad 9 000 000 ludzi. „Fotodrama” była niezwykłym osiągnięciem. Składała się z ruchomych obrazów połączonych z przezroczami i zsynchronizowanych z głosem. Przedstawiała historię ludzkości od stworzenia do końca Tysiącletniego Panowania Chrystusa. Pomyślmy: Liczba obecnych na tych pokazach w 1914 roku była większa niż liczba aktywnych głosicieli dzisiaj. Ponadto sprawozdania wskazują, że w Stanach Zjednoczonych w 1916 roku z zebrań skorzystały 809 393 osoby, a w 1918 roku — już 949 444. Ówcześni Badacze Pisma Świętego bez wątpienia byli gorliwi!

8. W jaki sposób zaspokajano duchowe potrzeby braci podczas I wojny światowej?

⁸ Podczas I wojny światowej nie szczędzono wysiłków, żeby zachęcać Badaczy Pisma Świętego i dostarczać im pokarm duchowy. Dzięki temu bracia mieli siły do kontynuowania głoszenia. Richard Barber, który był wtedy zaangażowany w działalność, wspominał: „Mieliśmy kilku nadzorców podróżujących i cały czas wydawaliśmy Strażnicę. Wysyłaliśmy ją też do Kanady, gdzie była zakazana. Miałem przywilej zaopatrywać braci w kieszonkowe wydania Dokonanej tajemnicy, gdy im skonfiskowano ich egzemplarze. Brat Rutherford poprosił, żebyśmy zorganizowali zgromadzenia w kilku miastach w zachodniej części USA oraz wysłali mówców, którzy pokrzepią braci”.

POTRZEBA SKORYGOWANIA

9. (a) Dlaczego w latach 1914-1919 słudzy Boży potrzebowali skorygowania? (b) Na co nie wskazywała potrzeba skorygowania?

⁹ Nie wszystko, co Badacze Pisma Świętego robili w okresie od 1914 do 1919 roku, było zgodne z zasadami biblijnymi. Chociaż mieli szczere chęci, nie do końca rozumieli, na czym polega podporządkowanie władzom świeckim (Rzym. 13:1). Dlatego jako całość nie zawsze byli neutralni w kwestiach związanych z wojną. Na przykład gdy prezydent USA ogłosił, że 30 maja 1918 roku będzie dniem modlitw o pokój, Strażnica zaapelowała do czytelników, żeby się do tego przyłączyli. Ponadto część braci, chcąc wesprzeć działania wojenne, kupiła obligacje, a niektórzy poszli na front z karabinami i bagnetami. Jednak błędny byłby wniosek, że Badacze Pisma Świętego właśnie wtedy trafili do niewoli Babilonu Wielkiego, bo potrzebowali skorygowania. Przeciwnie, rozumieli, że muszą odciąć się od religii fałszywej, i w trakcie I wojny światowej proces ten już prawie się zakończył (odczytaj Łukasza 12:47, 48).

10. Jakie zdecydowane stanowisko w sprawie świętości życia zajmowali Badacze?

¹⁰ Chociaż Badacze Pisma Świętego nie rozumieli, na czym polega chrześcijańska neutralność tak dobrze jak my, byli pewni jednego: Biblia zabrania zabijać. Dlatego ci nieliczni bracia, którzy wstąpili do armii i brali udział w I wojnie światowej, byli zdecydowani nie używać broni, żeby zabijać. Niektórzy z nich zostali wysłani na front — liczono na to, że tam zginą.

11. Jak władze zareagowały na postawę Badaczy?

¹¹ Chociaż postawa braci nie była w pełni neutralna, Diabeł był wyraźnie rozzłoszczony. Dlatego starał się im zaszkodzić, posługując się władzami (Ps. 94:20). Dowodzą tego słowa generała Jamesa Franklina Bella w rozmowie z braćmi Rutherfordem i Van Amburghiem. Wyjawił on, że Departament Sprawiedliwości przekonywał Kongres do wprowadzenia przepisu pozwalającego skazywać na śmierć osoby, które odmawiają udziału w wojnie. Chodziło przede wszystkim o Badaczy Pisma Świętego. W przypływie gniewu generał powiedział: „Ten projekt nie przeszedł, bo Wilson [prezydent USA] temu zapobiegł, ale wiemy, jak was dostać, i was dostaniemy!”.

12, 13. (a) Na podstawie jakich zarzutów skazano ośmiu przedstawicieli Towarzystwa Strażnica? (b) Czy uwięzienie złamało lojalność braci? Wyjaśnij to szerzej.

¹² Nie były to tylko pogróżki. Aresztowano przedstawicieli Towarzystwa Strażnica: brata Rutherforda, Van Amburgha i sześciu innych. W trakcie ogłaszania wyroku sędzia powiedział: „Propaganda religijna uprawiana przez tych ludzi jest szkodliwsza niż dywizja żołnierzy niemieckich. (...) Nie tylko kwestionują uprawnienia oficjalnych przedstawicieli prawa oraz wywiadu wojskowego, ale potępiają duchownych wszystkich kościołów. Powinni być surowo ukarani” (A. H. Macmillan, Faith on the March, strona 99). I rzeczywiście zostali. Wspomnianych ośmiu Badaczy Pisma Świętego skazano na wieloletni pobyt w więzieniu w Atlancie. Jednak po zakończeniu wojny uwolniono ich, a oskarżenia wycofano.

¹³ Nawet podczas odsiadywania wyroku bracia ci pozostawali wierni zasadom biblijnym, w stopniu, w jakim je rozumieli. W prośbie o ułaskawienie skierowanej do prezydenta USA napisali: „Zgodnie z objawioną w Biblii wolą Pana ‚nie wolno zabijać’. Dlatego każdy oddany Panu członek Stowarzyszenia [Badaczy Pisma Świętego], który świadomie naruszyłby swoje śluby, utraciłby łaskę Boga, a nawet życie. Dlatego członkowie Stowarzyszenia nie mogą z własnej woli i wbrew sumieniu angażować się w pozbawianie życia innych”. Były to odważne słowa. Jak widać, bracia nie mieli zamiaru pójść na kompromis.

UPRAGNIONA WOLNOŚĆ

14. Jak w Biblii zapowiedziano, co się miało wydarzyć w latach 1914-1919?

¹⁴ W Księdze Malachiasza 3:1-3 (odczytaj) opisano okres — od roku 1914 do początków 1919 — w którym pomazańcy, „synowie Lewiego”, mieli zostać oczyszczeni. W tym czasie Jehowa Bóg, „prawdziwy Pan”, wraz z Jezusem, „posłańcem przymierza”, dokonali inspekcji wśród osób służących w duchowej świątyni. Po otrzymaniu niezbędnego skarcenia oczyszczony lud Jehowy był przygotowany, żeby wziąć na siebie kolejne zadania. W roku 1919 został ustanowiony „niewolnik wierny i roztropny”, który miał zapewniać pokarm duchowy we właściwym czasie (Mat. 24:45). Słudzy Boży zostali wreszcie wyzwoleni z niewoli Babilonu Wielkiego. Od tej pory dzięki niezasłużonej życzliwości Jehowy coraz lepiej rozumieją Jego wolę i pogłębiają swoją miłość do Niego. Zaznawanie takich błogosławieństw sprawia im wielką radość!^[1]

15. Do czego powinno nas pobudzać wyzwolenie z Babilonu Wielkiego?

¹⁵ Wyzwolenie z Babilonu Wielkiego było naprawdę czymś wspaniałym! Wysiłki Szatana zmierzające do wytępienia religii prawdziwej spełzły na niczym. Jednak nie możemy zapominać, w jakim celu Jehowa nas wyzwolił (2 Kor. 6:1). Mnóstwo szczerych osób wciąż znajduje się w niewoli religii fałszywej. Muszą się dowiedzieć, że mogą zostać uwolnieni. Dlatego podobnie jak nasi bracia w ubiegłym wieku nie szczędźmy starań, by pomóc im odzyskać wolność!